Door Dick Drayer
Aruba gaat vandaag naar de stembus. Het Benedenwindse eiland – dat onderdeel uitmaakt van ons koninkrijk – wordt al acht jaar geleid door premier Mike Eman. Lukt het Eman om voor het eerst in de geschiedenis van Aruba een derde termijn te krijgen? Of wil de bevolking een andere koers?
Jurgen van den Berg in gesprek met NOS-correspondent Dick Drayer
(klik om te luisteren)
Hoe de premier er voor staat weten we niet. Echte peilingen zijn er niet, maar de dertien zetels waarmee Eman nu een absolute meerderheid heeft in het parlement, die lijken wel in gevaar te komen. Eman is weliswaar een charismatische man, hij heeft iedereen doodgeknuffeld de afgelopen acht jaar, maar na twee termijnen is de glans er nu wel af.
Otmar Oduber – POR
Die absolute meerderheid van zijn AVP betekende voor Eman dat hij eigenlijk met niemand rekening hoefde te houden. Bij gebrek aan oppositie gingen AVP-ers de afgelopen jaren vooral elkaar dwarszitten. Dat zou Eman nu wel eens op kunnen breken. In die zin, dat zijn partij wellicht nog de grootste blijft, maar dat hij een andere partij nodig heeft om te kunnen regeren. Dat zal hem niet makkelijk afgaan, vrees ik. Acht jaar alleenheerschappij, daar word je geen teamspeler van.
Aruba is van oudsher verdeeld in twee kampen: De AVP van Eman en oppositiepartij MEP van Evelyne Wever-Croes. Die wisselen om de zoveel jaar stuivertje. Dit keer is er een derde partij bijgekomen, waarin een aantal populaire politici zitten die vroeger bij AVP of MEP zaten. De partij is opgericht door zo’n wegloper, Otmar Oduber. Voormalig minister in het tweede kabinet Eman. Hij heeft zijn partij, een platform de naam POR gegeven: Pueblo Orguyoso y Respeta. ‘POR’ als in kunnen….
Het zou mij niet verbazen als deze nieuwkomer zomaar een paar zetels afsnoept van Eman, waardoor de premier niet om hem heen kan om een derde termijn aan te kunnen.
De sfeer op het eiland is minder uitgelaten dan anders, zeggen de kenners. Minder vlaggen en ander verkiezingsvertoon. Mogelijk het gevolg van het feit dat kleur bekennen, groen of geel, niet altijd prettig is op Aruba. De strijd tussen AVP en MEP is enorm gepolariseerd en soms zelfs grimmig te noemen. Sommige mensen zijn er bang voor.
MEP partijgebouw
Uit een lokale enquête blijkt dat 18 procent van de stemmers nog niet weet op wie zij gaan stemmen. Uniek, omdat de partijkeuze op Aruba van generatie op generatie overgaat. Een keuze die normaliter niet bepaald wordt door ideologie of partijprogramma. Dat stem-automatisme lijkt voor 18 procent van de 70.000 kiezers niet op te gaan.
Die gaan mogelijk kritisch kijken naar de verkiezingsretoriek van beide partijen (en POR). Kijk, Eman zet in op beleid dat hij na acht jaar nog niet heeft afgemaakt, MEP zet vooral in op integriteit. Omdat daar de achilleshiel van de AVP ligt. De partij van Eman zag bijvoorbeeld Marisol Lopez-Tromp vertrekken, na een vechtpartijtje met fractie-collega Chris Dammers.
De partij is ook betrokken bij een schandaal rond de uitgifte van erfpachtterreinen, maar de grootste kluif heeft de AVP aan een omkopingsschandaal, waarin minister Paul Croes van Arbeidszaken is verwikkeld. Eman treedt niet tegen zijn eigen minister op en de kans is dat-ie daarop wordt afgerekend vandaag.
Bron: AchterkantVanCuracao