Door Denis Vijber

Beste politicus, of hopelijk voor u, beste aanstaande volksvertegenwoordiger. Wat fijn dat u opeens aan mij lijkt te denken. Mijn facebook tijdlijn staat op eens ongevraagd vol met posts van u.

Opeens loopt u door de wijk, niet door mijn wijk hoor, want dat is zogenaamd een elite wijk, al leven we al jaren in het donker omdat bijna geen 1 straatlataarn het nog doet, en zijn de wegen zo slecht dat het lijkt alsof we permanent over drempelkussen of van die punaises rijden. Aangezien u nu zooo geinteresseerd bent in mij, kunt u me vast wel vertellen waar ik mijn beklag kan doen over de hierdoor veroorzaakte schade aan mijn auto.

Ook komt u opeens opdraven voor de opening van dit, lancering van dat, praatje hier en debatje daar. Uiteraard gevolgd door één of meerdere camera’s, want ik moet natuurlijk wel op social media kunnen zien wat u allemaal gedaan heeft. #korason pa komunidat #ban pa un korsou miho # ook al ben ik een politicus ik meen het echt wel goed. U meent het echt wel goed, daar twijfel ik niet….. maar goed voor wie?dat vraag ik me wel af.

Engagen
Ik schrijf u deze brief, omdat u nu zo druk bent met engagen van de community. U bent op een bedevaart, of beter gezegd een kruistocht, om van het volk te horen wat ze nodig heeft. Maar doet u dat daadwerkelijk? Ik zie u alleen maar praten, praten, praten, naar de mond praten en beloven, beloven, beloven, gouden bergen beloven.

Maar fyi, ICYMI, shaking my head. In dit tijdperk van sociale media zijn de monologen pasé, echt sooo nineties. Als iemand wat zegt, vindt, doet of laat zien, kan de hele wereld hier kennis van nemen, sterker nog de hele wereld kan hier meteen op reageren. Bovendien is alles terug te vinden. Dit vraagt om een nieuwe manier van politiek bedrijven. U heeft dat nog niet helemaal door en wij zelf eigenlijk ook niet.

Stem
Nu u uit uw ivoren toren bent neder gedaald en zogenaamd met ons, het gewone volk in gesprek gaat, vraagt u nogal veel van ons. U vraagt onze stem en dat betekent eigenlijk dat u ons vertrouwen vraagt. Vertrouwen is tegenwoordig heel goedkoop, all we need is een tas met boodschappen, een betaalde aqualectra rekening of een ydk blanku ku kabei fini i batchi karu. Gelukkig is mijn vertrouwen heel kostbaar…kwetsbaar, eenmaal geschaad dan is het moeilijk te herwinnen.

En ik moet bekennen dat sinds 10-10-10 mijn vertrouwen in de politiek een flinke knauw heeft gekregen. Niet dat het voor 10-10-10 zoveel beter was. Maar ik dacht toen nog heel optimistisch of misschien naief, dat 10-10-10 een schone lei zou zijn. Onze kans om zelf ons land op te bouwen, zelf te beslissen hoe we zouden ontwikkelen. Een kans om alles beter te doen, transparanter, eerlijker, gelijkwaardiger. Ik ben thuis hoor, en laat me je vertellen die kermis was hopi friu.

Luisteren
Dus wilt u mijn vertrouwen herwinnen, dan moet u op zijn minst luisteren naar wat ik zeggen heb. Genoeg met: “we gaan de werkloosheid aanpakken, we gaan het onderwijs verbeteren en ik ga de pensioenen verhogen”. Dat belooft u allemaal. En ik kan u geen ongelijk geven, want dat willen we allemaal. Maar hoe gaat dit gefinancierd worden? En hoe gaat u uw plannen verder handen en voeten geven? Want in de partijprogramma’s, als die er al zijn, wordt er vaak niet meer dan 2 regels per onderwerp aan besteed.

Als ik u vraag wat u concreet kunt doen om het onderwijs te verbeteren, onze young professionals te helpen, de criminaliteit en verkeersveiligheid aan te pakken, geef ik u weer een platform om te raaskallen in oneliners en te komen met een in concrete vergezochte zoethoudertjes. Dus we draaien de rollen om, ik praat en u luistert. Immers, hoe kunt u mij vertegenwoordigen als u niet weet wat ik nodig heb?

Wereld
Ik zou graag willen dat leerlingen op school gestimuleerd worden het beste uit zichzelf te halen, dat zij zich leren ontwikkelen tot kritische burgers met hart voor hun medemens en land. dat zij hun opleiding afmaken en met een goede startpositie het vervolgonderwijs, waar ook ter wereld, of de arbeidsmarkt in kunnen. Dat moderne snufjes en technologieën geïntegreerd worden in de lessen, niet alleen om de lessen boeiend te houden, maar ook om de leerlingen voor te bereiden op een leven in een steeds technologisch geavanceerdere wereld. Het onderwijs moet er aan bijdragen dat leerlingen later productieve burgers kunnen zijn.

Ik zou graag zien dat er gebruik wordt gemaakt van de talenten van net afgestudeerden, dat er niet neer gekeken wordt op ze, en ook niet dat ze beschouwd worden als een bedreiging. Dat ze een kans krijgen op de arbeidsmarkt en dat ze de mogelijkheid krijgen om zich zelf verder te ontwikkelen. En zich niet al teveel zorgen hoeven te maken over hun studieschuld.

Kans
Ik wil dat de atrako’s stoppen, dat politie agenten, sociaal werkers, psychologen, onderwijzers en andere frontliners genoeg tools en kennis hebben om effectief op te treden. Het liefst preventief. Ik wil dat mensen die van het spreekwoordelijke “rechte pad” raken de kansen hebben om te resocialiseren. Dat zogenaamde “risico gevallen” gemonitord en begeleid worden, dat mensen kansen hebben om te leven, niet slechts overleven. Ik wil dat slachtoffers en daders samen kunnen healen.

Ik vind het belangrijk dat er meer en strengere verkeerscontroles plaatsvinden. Lik op stuk beleid. Dat de blaastest juridisch geregeld wordt. Dat boetes uitgedeeld en geïnt worden. Goede verlichting op straat, overzichtelijke kruispunten en rotondes. Dat Fout geparkeerde auto’s, die je bijvoorbeeld het zicht ontnemen, worden weggesleept. Wegen zonder potholes, wegen die niet bij 1 regendruppel spiegelglad worden.

Duurzaam
En nu we het toch over de infrastructuur hebben. Wil ik dat u en de uwen zich aan het EOP houden, dat er niet in de wilde weg wordt gebouwd. Vooral niet in waterwegen en/of natuurgebieden. Dat mensen niet van alles dempen of bouwvuil en ander afval in de zee lozen. Dat er een oplossing komt voor het riool water. Dat we naar een meer duurzame manier van vuilverwerking gaan.

Ik wens dat de ISLA schoner gaat produceren. En met schoner bedoel ik binnen normen die internationaal aanvaard zijn, zodat bijvoorbeeld schoolkinderen van scholen onder de rook niet misselijk naar huis gestuurd hoeven worden en zodat buurt bewoners niet ziek hoeven te worden.

Ik wil dat u na denkt over hoe we kunnen zorgen dat curaçao over 50 jaar niet in een woestijn is veranderd. Dat we gaan investeren in agricultuur/aquaponics/zonne energie zonder (zonne)tax.

Bedrijven
Ja tax het heikel punt! U belooft van alles zonder een idee te geven over hoe dat gefinancierd gaat worden. Ik wil dat u de tax break gaat heroverwegen. Als grote vermogende bedrijven geen belasting hoeven te betalen laat ze dan op een andere manier investeren in het eiland en haar bevolking, het simpel bieden van werkgelegenheid is niet voldoende!

Ik wil vrij naar het strand kunnen, elk strand. Want de zee is van ons allemaal.

Verlanglijstje
Mijn verlanglijst gaat nog wel even door. Ik begrijp dat u ook maar een mens bent en in minder dan 4 jaar (want laten we eerlijk wezen, wanneer was de laatste keer dat een regering 4 jaar volmaakte) weinig kan doen. En dat er naast mij nog zo’n 159.000 andere verlanglijstjes zijn.

Het maakt eigenlijk ook niet uit wat u doet, maar kunt u mij wel het volgende beloven? Dat u gaat werken met een langetermijnvisie? Dat er een metaplan voor Curaçao komt, waar de regering ongeacht welke, regeerperiode na regeerperiode, mee door gaat? Continuïteit, structuur en duurzaamheid dat is wat we nodig hebben.

Oneliners
Belooft u mij ook dat u echt gaat doen waar u voor bent aangesteld? Nl het volk vertegenwoordigen. Dat betekent luisteren naar ons, en verantwoording af leggen, beslissingen toelichten, fouten toegeven, u niet verschuilen achter de coalitie of de partijleiding, niet denken dat als u maar lang genoeg over bepaalde issues zwijgt deze vanzelf verdwijnen.

Beste politicus u hoeft niet te spreken in oneliners; een dialoog is zoveel meer dan dat.

Bron: AchterkantvanCuracao