Jelle van Wijk | Brabants Dagblad
ESCH/SINT MAARTEN – Pieter Steenbergen is na een heftige week op Sint Maarten aangekomen op Curaçao. Op het Caribische eiland waar orkaan Irma raasde is de toerist uit Esch bedreigd met honkbalknuppels en had heuse zoektochten naar eten en drinken. Hij vergeet dit nooit meer: ,,Een paar keer dacht ik echt ‘dit is het einde’.’’
Steenbergen was op het eiland om zijn oom en tante te bezoeken. Inmiddels is hij weer veilig op Curaçao, waar het gemakkelijker was contact te leggen met zijn familie in Nederland. ,,Er was geen bereik of internet waardoor het heel lastig was om contact te krijgen met de buitenwereld. We zijn meerdere keren per dag naar het politiebureau gelopen in de hoop daar meer informatie te krijgen. Helaas wisten de agenten ook niet alles’’, zegt Steenbergen.
,,Met onze reisleider zijn we een paar keer per dag naar een generator gelopen. Dat was veertig minuten lopen, maar hierdoor konden we contact leggen met de buitenwereld. We wisten snel meer.’’
Toen orkaan Irma over het eiland raasde, stond de Esschenaar in zijn lobby in het hotel te ‘schuilen’. ,,Het was heel spannend. Het dak van mijn kamer in het hotel stortte bijna naar beneden. Vervolgens moesten we met dertig man in de lobby schuilen. Daar regende het net zo hard als buiten”, vertelt Steenbergen. ,,Het hele gebouw trilde. Ramen en deuren vlogen eruit door de harde wind.”
Ramen en deuren vlogen eruit door de harde wind.
Trillende muren en Mexicaanse grill
,,Na een tijdje begonnen de muren in de lobby ook heel hard te trillen. We dachten dat het hotel elk moment kon instorten. Dat is gelukkig niet gebeurd. Het was echt een levensgevaarlijke situatie. Tijdens de orkaan schiet echt wel een paar keer door je hoofd: ‘misschien is dit wel het einde’.”
De dagen na de orkaan waren heftig, maar als groep raakten de hotelgasten meer en meer aan elkaar gehecht. ,,Iedereen hielp elkaar. Elke dag zaten we in de lobby een biertje te drinken. We hebben zelfs voor de tweede orkaan (José, red.) langskwam buiten een Mexicaanse grill gemaakt.”
‘Give me your bag!’
Mensen begonnen te stelen. Ze kwamen voorbij met een tv, een playstation, drank, sigaretten. Zelfs wasmachines.
De ravage op het eiland was echter groot, heel groot, vertelt Steenbergen. ,,De ravage op het eiland is gigantisch. Heel het eiland is verwoest wat heel erg is voor de mensen daar. Veel mensen waren door de natuurramp hun huis kwijt en begonnen te stelen. Elke twee minuten kwamen ze voorbij met een tv, een playstation, drank, sigaretten en dat soort dingen. Zelfs met wasmachines.”
,,Ook toeristen waren doelwit van roven. Omdat ze toeristen wilden beroven moesten we ’s avonds zoveel mogelijk binnen blijven. Als ze ons zagen riepen ze: ‘hey boy, come back here’ of ‘Give me your bag!’, terwijl ze rondliepen met honkbalknuppels. Ons werd geadviseerd de rovers te negeren en snel door te lopen.”
Zoektocht naar eten en drinken
De dagen na de ramp was Pieter uren bezig geweest om aan eten en drinken te komen. ,,De eerste twee dagen na de orkaan hadden we nog genoeg eten en drinken, daarna werd het snel minder. Een aantal keer hebben we bij het politiebureau gevraagd om water en voedsel,’’ zegt Steenbergen. ,,Daarnaast had je nog de wc die niet kon doorspoelen, waardoor overal in het hotel een hele nare lucht hing.”
Uiteindelijk kon hij samen met zijn oom en tante geëvacueerd worden. ,,De militairen op het eiland hebben redelijk snel de rovers kunnen stoppen, maar verder hebben we ze bij het uitdelen van water en voedsel weinig gezien. Uiteindelijk heb ik een militair op straat aangesproken, die naar ons op zoek was en ons vertelde dat we naar Curaçao gebracht konden worden.’’
Bron: BrabantsDagblad