Als je hier een specialist nodig hebt ben je écht aan de goden overgelaten en kan je net zo goed van de brug afspringen om van je lijden af te komen.
Ik loop al sinds 26 december met een dood gevoel in mijn linkervoet.
Om te beginnen moet je nooit tijdens de feestdagen ziek worden, haal het niet in je hoofd!
Iedereen is met vakantie of zit op een of ander eindejaarsfeest of zit in een varken aan het spit te prikken.
Ik werd 26 december wakker met een dood gevoel in mijn linkervoet en pijn wat vanuit mijn rug naar mijn voet uitstraalde.
Ja, wat doe je, je neemt wat pijnstillers in, in de hoop dat het voorbijgaat en denkt dat je misschien verkeerd hebt gelegen, of weer kunstjes heb uitgehaald in bed, het komt wel goed.
Aangezien ik in mijn leven, ik denk 11 botten gebroken heb en een paar keer een ongeluk heb gehad is mijn skelet nou niet bepaald in “virgin condition” en laat het nogal wat te wensen over.
Dus ik ging naar de huisdokter die mij gelijk naar het Sehos stuurde om een foto te maken van mijn ruggengraat, omdat de pijn daar begint en daar ook het een en ander scheef zit.
Ook heeft hij mij een verwijsbrief gegeven voor een van de twee neurologen hier.
Dus ikke vol goede moed een foto maken en terwijl ze dat deden dacht ik aan het feit dat ze mij zo vaak hebben gefotografeerd, dat ik zo vaak bekogeld ben geweest met röntgenstralen dat ik nou hoor te gloeien in een donkere kamer.
De foto zou naar een neuroloog gestuurd worden en moest ik maar daar een afspraak gaan maken.
Dus vol goede moed ging ik naar de neuroloog alleen maar om erachter te komen dat die met vakantie was tot 12 januari.
Wat te doen als je crepeert van de pijn en pijnstillers niet helpen.
Laat nou het geval zijn dat ik overal vrienden heb in de boven- zowel als in de onderwereld en kan ik aan dingen komen waar een normaal mens niet aan kan komen zoals paardenmiddelen tegen pijn.
Ondertussen ging mijn zoektocht door naar andere medici die mij eventueel zouden kunnen helpen, de een na de andere was met vakantie, is met pensioen, is opgehouden met werken, is gaan vissen noem maar op.
Uiteindelijk heb ik het maar op Facebook gezet en mijn vrienden om hulp gevraagd.
90 % zei dat ik naar Colombia moest gaan, vertrouwde de gezondheidszorg hier absoluut niet, SVB was een puinhoop, noem maar op.
Toen ze allemaal zeiden dat Colombia de oplossing was en dat het waarschijnlijk door SVB ook nog betaald zou worden dacht ik, hier klopt iets niet.
Waarom hebben we een tekort aan specialisten, buiten de salariëring en andere externe factoren.
Een van de redenen is dat we hier de Zuid-Amerikaanse diploma’s niet erkennen en volgens de Nederlandse maatstaven te werk gaan.
Hoe ironisch is het dat wij onze patiënten WEL naar Colombia sturen om juist bij die mensen met de niet door ons erkende diploma’s, te gaan opereren en zij niet goed genoeg zijn om hier te komen werken.
Dank zij mijn Facebook vrienden die zich belangloos hebben ingezet voor mij zoals dr. Winkel, dr. Jeannouel van Leeuwen, dr. Pardo, dr. Blankevoort,fysiotherapeut Ronald Dunker en nog meer die anoniem willen blijven dat ik vandaag 7 januari de eerste dag zonder pijn ben en dat ik de eerste behandeling vandaag kon krijgen.
Ik heb weliswaar nog steeds een dood gevoel in mijn linkervoet maar voorlopig geen pijn meer en hoef ik ook niet naar Colombia om bij die niet erkende doktoren te gaan opereren.
Ons gezondheidszorg rammelt aan alle kanten en de vingers wijzen alle kanten op behalve de goede,en de patiënt moet maar afwachten en maandenlang wachten op een afspraak omdat er over de hele linie een groot tekort is aan gespecialiseerde mensen die meer weten dan de Mickey Mouse ministers die in onze regering zitten
Nu dat ik na 15 dagen geen pijn meer heb kan ik weer blijven lachen op deze klip en doe ik mijn petje af voor de specialisten die dag en nacht moeten werken om alsnog te proberen wat van te maken omdat en niet genoeg van zijn.
Arthur Donker