Ik kwam vandaag de eigenaar van Old Freeport Shop in de stad tegen en onder een kop koffie vroeg ik hem hoe het was afgelopen met de laatste overval op zijn winkel in het Renaissance. Hij vertelde mij dat het 5 boeven waren waarvan twee kinderen waren van notabene, een rechercheur.

Hij vertelde mij dat de man ook nog zelf zijn kinderen heeft aangegeven bij de politie.

Nou hebben we allemaal als ouder dat je probeert altijd jouw kinderen te beschermen, als ze op school gepest worden staan we altijd klaar om onze kinderen te verdedigen, als iemand hoe dan ook onze kinderen proberen pijn te doen staan we klaar om de hele wereld op z’n kop te zetten.

Zelfs als ze op hun kleine fiets voor het eerst gaan fietsen, rennen we er achteraan om te voorkomen dat ze zich pijn doen als het fout gaat.

Ik kan mij niet voorstellen hoe een pijn dit gedaan heeft, om als ouder je eigen kind aan te geven en vooral als politieagent.

Vergeet niet we zitten op Curaçao en je zult als ouder voor de rest van jouw leven gebrandmerkt blijven als “de vader van”, dat gaat nooit meer weg.

Het blijft als een vloek wat je altijd zal blijven achtervolgen.

Er zijn genoeg voorbeelden van rijke ouders die hun kinderen naar het buitenland hebben gestuurd toen bleek dat ze wat op hun kerfstok hadden en jaren later terugkwamen alsof er niets aan de hand was.

We kennen zelfs gevallen van bisschoppen die priesters wegstuurden om “medische redenen” of om hun “Spirituele ontwikkeling” wat bij te schaven nadat gebleken was dat ze met kleine kinderen hadden gerommeld.

Om als ouder zo’n beslissing te nemen en je eigen zoon aan te geven toont niet alleen karaker en een hoog moreel niveau, maar een ouder die zijn kind op een harde manier leert dat hij fout was en dat zijn beslissingen om een overval te plegen consequenties heeft en dat hij daarvoor moet boeten kost wat het kost.

Ik heb respect voor deze man en hoopt dat hij de ogen van menige ouders open heeft gemaakt want als opvoeder en ouder verdient deze man en zijn vrouw een gouden medaille en steun ik ze allebei.

Er zijn genoeg ouders die, vooral uit financiële nood een oog dichtknijpen als hun kind een scheve schaats rijdt, met het gevolg dat zijn acties alleen maar escaleren omdat hij toch de goedkeuring van zijn ouders heeft.

Ik denk niet dat wij ons kunnen voorstellen hoe deze ouders zich moeten hebben gevoeld nadat ze die beslissing hebben genomen. Vreselijk!

Ik kan ze alleen maar sterkte toewensen en sta 100% achter hun.

Hier kan niemand om lachen want het is een hele pijnlijke zaak.

Arthur Donker