26.9 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Cartoon Pa Stechi | Plasterk voor het Isla karretje

HomeCartoonsCartoon Pa StechiCartoon Pa Stechi | Plasterk voor het Isla karretje
Plasterk naar Willemstad voor Isla | Cartoon Pa Stechi
Plasterk naar Willemstad voor Isla | Cartoon Pa Stechi

Isla-debat haalt vierde lustrum. Twintig jaar Haagse aandacht heeft bewoners onder de rook van de raffinaderij niet geholpen.

Het debat in de Tweede Kamer over de milieuproblematiek van de Isla-raffinaderij begint aan zijn vijfde lustrum. Precies twintig jaar geleden was het Kamerlid Remi Poppe (SP) die als eerste Nederlandse politicus aandacht vroeg voor wat hij ‘de smeerboel van Willemstad’ noemde.

Hij achtte de Shell en daarmee Nederland verantwoordelijk voor de gevaren voor de volksgezondheid van de bewoners die onder de rook van de raffinaderij leefden en tevens voor het achterlaten van het asfaltmeer.

,,Ik kan mij er heel vaag iets van herinneren dat ik er wel eens over begonnen ben”, aldus de inmiddels 72-jarige voormalige milieuactivist als deze krant hem er naar vraagt. ,,Maar dat was zijdelings. Ik heb mij er toen niet echt in vastgebeten. Mijn opvolger Harry van Bommel heeft er meer werk van gemaakt.”

Van Bommel kwam in 1998 in de Kamer. In 2003 werd hij lid van de commissie Nederlands Antilliaanse en Arubaanse Zaken en verdiepte zich in het Isla-dossier.

Hij stelde er in 2003 schriftelijke vragen over aan minister Thom de Graaf (D66) die onmiddellijk benadrukte dat het een autonome aangelegenheid van het land Nederlandse Antillen en het eilandgebied Curaçao betrof waarvoor Nederland geen verantwoordelijkheid droeg en – vanwege de financiële consequenties – moest willen dragen; het liedje dat alle opvolgers van De Graaf hebben nagezongen.

In maart 2004 bracht Van Bommel een (individueel) werkbezoek aan Curaçao. Hij maakte een uitgebreid verslag:

,,Een belangrijk deel van het bezoek stond in het teken van de meervoudige sociale problemen die veroorzaakt worden door de milieuvervuiling door de PdVSA en de formele en informele politieke structuur die in de Antillen in het algemeen en op Curaçao in het bijzonder bestaat.

Onze belangrijkste gesprekspartner daarbij is Norbert George. Norbert George is activist die zich als gevolg van de sociale misstanden die worden veroorzaakt door de roetuitstoot door de oliemaatschappij Isla, een dochter van de Venezolaanse oliemultinational PdVSA, inzet voor de mensen die lijden aan gezondheidsproblemen in de volkswijken beneden de wind van de fabriek.

De fabriek is gevestigd aan het Schottegat. Daar staat hij al sinds 1919. De fabriek is gebouwd door Shell. In 1985 is zij voor een symbolisch bedrag van 4 gulden verkocht aan de regering van de Antillen. De raffinaderij is vervolgens verhuurd aan de Venezolaanse multinational PdVSA, wier dochter Isla nu de fabriek drijft.

De maatschappij doet niets aan milieumaatregelen, met funeste gevolgen voor de bevolking. In een milieurapport uit 2001 wordt melding gemaakt van 4 doden en zeker 7.230 mensen met longproblemen die afgeleid zijn van de vervuiling. Veel kinderen lijden aan longziekten, veel scholen en bejaardenhuizen zijn besmeurd door roet en olieresten.

In oktober 2003 stelde de SP daarover Kamervragen aan de minister van Koninkrijkszaken De Graaf. De belangrijkste kwesties daarin werden niet door de minister beantwoord, maar doorgegeven aan de regering in Willemstad. Tot tweemaal toe heeft George gevraagd naar de antwoorden bij de regering van de Antillen, maar daarop nog geen antwoord gekregen.

Inmiddels heeft de SP-fractie op basis van eigen bevindingen en de onbeantwoorde vragen uit oktober 2003 opnieuw Kamervragen gesteld. Tijdens een lange tocht langs het Schottegat en door de buurten onder de wind waren we getuige van de gevolgen. Bij een van ons sloeg onmiddellijk hoofdpijn toe.

Er was een doordringende lucht en aan de oevers van de Baai van Valentijn, onderdeel van het Schottegat stond olie op de oever. Ook lag open en bloot zwavel en ander chemisch afval op een gemakkelijk toegankelijk terrein. Vogels vlogen af en aan en verspreiden op deze wijze de vervuiling naar andere delen van het eiland en in het ecosysteem.

Een apart probleem is het zogenaamde asfaltmeer, in een ander deel van het Schottegat. Dit deel, de Buskabaai genaamd, is al sinds de Tweede Wereldoorlog met asfalt vervuild. Over een bijzonder groot oppervlak ligt asfalt in het water. De Shell heeft het daar in de Tweede Wereldoorlog gestort. Het was het residu van een zogeheten ‘geforceerd’ kerosineproductieproces.

De Amerikanen hadden voor oorlogvoering bijzonder veel kerosine nodig. Dat werd onder andere door Shell op Curaçao geproduceerd, met als gevolg dat veel van het restproduct asfalt in de natuur is gekieperd. De troep zakt in het grondwater en wordt door dieren en door de wind verspreid tot in de Caribische Zee waar het onder andere bijdraagt aan de vernietiging van het koraalrif.

Geldgebrek is er de officiële oorzaak van dat er niets aan het asfaltmeer wordt gedaan. Evenmin zijn er plannen om er iets aan te doen. Naar aanleiding van een tvprogramma over de raffinaderij in 1989 organiseerde Lloyd Narain, die voor Friends of the Earth werkt, een demonstratie in de getroffen wijken onder de leuze ‘Investeer in een andere technologie’.

In 1990 en 1991 deed hij dat opnieuw. Dat heeft de hele boel in beweging gebracht. Narain vertelt ons diverse staaltjes van ambtelijke misleiding en onverminderde bevoordeling van de raffinaderij. Volgens hem zijn de eilandbestuurders loopjongens van de raffinaderij geworden. Alleen tijdens verkiezingstijd is het mogelijk gebruik van de situatie te maken.

We spreken over twee diensten die het milieubeleid aangaan. De Milieuraad, dat is een adviesorgaan van het bestuur op Curaçao en de milieudienst, het uitvoerende orgaan van het bestuur op het terrein van milieubeleid. Narain vindt de Milieuraad de groene feestneus van het establishment. Het establishment dacht de ngo’s te kunnen neutraliseren met een Milieuadviesraad.

,,We waren tien, vijftien jaar geleden heel erg in de contramine, dat was nieuw op Curaçao”, zegt hij. ,,De milieuraad vindt milieuwerk de troep van plastic koffiebekertjes op de terrassen van de cafés, maar niet de plasticfabriek zelf.”

Over de milieudienst van de regering zegt hij dat deze soms goed functioneert en soms niet. Ze lijken professioneel, maar de dienst zelf is heel zwak. De oude chef nam altijd mensen aan onder zijn eigen niveau. Documenten worden achtergehouden, mondelinge informatie is soms zelfs een leugen.

Het huidige hoofd, Ulwin Sillé, een man van de partij FOL, wil binnen 5 jaar een verbeterde situatie. ‘De tijd is aangebroken dat het milieu een prioriteit wordt’, maar hij wil geen ‘machtsstrijd’ met de Isla-raffinaderij, stelt Sillé in het Antilliaans Dagblad.

Volgens Narain is de rol van Nederlanders dubbelzinnig. Ze begrijpen niet dat de Antillen nog steeds een koloniale maatschappij vormen, dat wil zeggen een maatschappij met een koloniale mentaliteit. De milieuproblemen moeten gekoppeld worden aan sociaaleconomische kwesties, want milieustrijd is emancipatiestrijd. Dit moet de strijd van de bevolking zelf zijn. Mensen krijgen van de Nederlanders geen zelfvertrouwen.

In een koloniale situatie is dat rampzalig. Nederlanders willen weldoeners zijn. Maar als de boel op de spits wordt gedreven, werken Nederlanders het best met de Nederlandse autoriteiten samen. ‘Een bruine neus naar buiten, maar het commando is altijd wit.’

Met betrekking tot de raffinaderij zegt Narain dat je moet pleiten voor vervangende werkgelegenheid. In de eerste plaats gaat het daarbij om drie taken van bedrijvigheid, schoonmaaken opruimwerkzaamheden. Uitbreiden havenfaciliteiten, en versterking van het toerisme. Alleen over de alternatieve havenactiviteiten is er een rapport van de Belgische deskundige Peeters.

Norbert George heeft via de publicatie van een boek in 2003 de oprichting van de stichting Humanitaire Zorg Curaçao en via journalisten een aantal zaken aan de orde gesteld. Ons bezoek valt samen met een opleving van aandacht voor deze milieuvervuiling. In diverse media wordt er aandacht aan besteed.

De directeur van de Isla laat zich kennen door in het Antilliaans Dagblad te schrijven dat deze nadelen nu eenmaal de prijs waren van de vooruitgang. George wil dat als de zaken niet worden aangepakt de raffinaderij sluit. In krantenartikelen heeft de directeur gezegd dat dit niet is uitgesloten. Een contract met de Nederlandse Antillen loopt nog tot 2019.

Venezuela wil de fabriek sluiten, omdat het de zwakste schakel in onderneming is. De productiekosten zijn het hoogst van de hele onderneming. De fabriek is verouderd en grootschalig en er zijn lange improductieve verbindingslijnen binnen de onderneming. Dat betekent dat de oude productieprocessen van de raffinaderij niet te herstellen zijn.

Olie van Venezuela gaat eerst naar alle Venezolaanse raffinaderijen en Willemstad is de laatste schakel. Ze zullen de fabriek leeg achterlaten, verwacht George.

Narain heeft ooit gehoord dat er 100 miljoen winst was gemaakt. Hij stelde de regering daarom voor belasting te heffen, sindsdien worden de cijfers verzwegen.

Het economische belang voor Curaçao zijn alleen de lonen, er wordt geen belasting betaald en de raffinaderij heeft grote sociale kosten veroorzaakt. PAR-parlementariër Rhuggenaath vindt dat de centrale commissie van de eilandsraad de zaak moet bespreken. Rhuggenaath stelt dat er een fonds van 280 miljoen gulden is speciaal bestemd voor investeringen die de lasten van de uitstoot op korte termijn moet verlichten.

Onduidelijk is van wie dat fonds is, of het geld ervoor gereserveerd is.” Tot zo ver het verslag dat Van Bommel maakte over de Isla. Hij kruiste herhaalde keren de degens met De Graaf die daar altijd korzelig op reageerde.

In 2006 maakte Ronald van Raak de overstap van de Eerste naar de Tweede Kamer waar hij voor de SP het woordvoerderschap Koninkrijksrelaties overnam. Samen met de twee jaar geleden uit de politiek gestapte Ineke van Gent (GroenLinks) drong hij er bij de achtereenvolgende bewindslieden op aan in actie te komen tegen de aanhoudende milieuvervuiling door de raffinaderij.

Staatssecretaris Ank Bijleveld (CDA) was de eerste die concrete stappen zette door een aantal meetstations te financieren en experts van de Milieudienst Rijnmond naar Willemstad te sturen. Sindsdien kan objectief worden vastgesteld of en zo ja in welke mate de Isla de uitstootnormen overschrijdt.

Die kennis heeft er toe geleid dat het Nederlandse ministerie van Defensie als de wiedeweerga zijn medewerkers en hun gezinnen heeft geëvacueerd uit de wijken rond de Isla.

Twee weken geleden stemden de regeringspartijen VVD en PvdA een motie van SP en D66 weg waarin minister Ronald Plasterk (PvdA) van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties werd opgeroepen de Curaçaose regering onder druk te zetten om de Isla aan de normen te houden. De PvdA steunde wel een milder verzoek aan de bewindsman om samen op zoek te gaan naar een duurzame oplossing.

In reactie daarop heeft Plasterk de Kamer beloofd, als hij vandaag in Willemstad is, de kwestie bij premier Ben Whiteman aan te kaarten. Op voorhand lijkt de minister zich er al mee te hebben verzoend dat het gesprek niets oplevert door te benadrukken dat het een autonome aangelegenheid van Curaçao betreft.

Twintig jaar van vele debatten, brieven, gesprekken, onderzoeken, Kamervragen, moties en protesten (tijdens een aandeelhoudersvergadering van Shell aan de Isla) hebben niet voorkomen dat de leefbaarheid er voor de omwonenden alleen maar op achteruit is gegaan.

Opinie Rene Zwart/Antilliaans Dagblad/

Bron: Pa Stechi

Dit artikel is geplaatst in

2 reacties

  1. Inderdaad…niet omdat het moeilijk is durven ze niet, maar omdat ze niet durven is het moeilijk !! Dus pappen en nathouden maar…. 🙁
    Aan de andere kant….beter iets dan niets… 🙂

  2. De premier is een arts. Plasterk gaat de luchtvervuiling aankaarten. Dat wordt geen doorpakken, maar afhaken met een wederzijds beroep op de autonomie. Er wordt onzichtbaar op kwaliteit gestuurd. Er wordt weer meegestuurd, gefeedbackt en geklankbord tijdens een dagje op de hei, in de polder, dagje Tedex en komaan een seminar. Daarbij is doorcommuniceren en terugkoppelen essentieel. Hoe dan, zouden wij niet weten. Niet zoveel zwammen, het goede doen en het kwade nalaten, dachten wij. Is heel simpel. Zou dat kunnen lukken? Alle goede voornemens hoe onzichtbaar ook vervliegen net zo als de Cheshire cat in Alice in Wonderland, vrezen wij. Wij staan er gezamenlijk niet voor, noch achter. Onze bestuurders willen geen luchtvervuiling maar die is er wel. Enne ……. Uh, voor u het weet zit u muurvast, zoals altijd al. Doet u ons nog maar een onsje bungelende bewindslieden. Renée van Aller &John de Vries

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties