26.4 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Van Aller – De Vries | Rammelende rechtsstaat

HomeNieuwsColumn Van Aller - De Vries | Rammelende rechtsstaat

©2016 Renée van Aller en John de Vries

ambassadeur-wu-ken-chinaOp zaterdag 16 juli 2017 plaatste het NRC-Handelsblad de hierna volgende paginagrote advertentie van de indringende Chinese opvattingen, verantwoord weergegeven door de Chinese ambassadeur Wu Ken.

De kwaliteitskrant wekte daarmee de indruk dat als er maar buitensporig betaald wordt de rechtsstaat met een advertentie kan worden opgeblazen.

De feiten
Op 13 juli 2016 besliste het Permanente Hof van Arbitrage in Den Haag dat China geen gezag kan uitoefenen op het ook door de Filipijnen geclaimde deel van de Zuid-Chinese Zee. Ook vindt het Hof dat China de soevereiniteit van de Filipijnen heeft geschonden door in die wateren economische activiteiten te ontwikkelen. De historische aanspraken die China meent te hebben, worden niet door het hof erkend.

De Filipijnen hadden het Hof in Den Haag gevraagd om een uitspraak te doen over wateren, eilanden en riffen die door beide landen worden geclaimd. Naar de uitspraak werd ook door andere landen met veel belangstelling uitgezien. Onder meer Vietnam, Maleisië en Brunei hebben soortgelijke conflicten met China. Met de uitspraak zijn behalve territoriale ook grote economische en militair-strategische belangen gemoeid. De uitspraak is bindend, maar het hof kan naleving niet afdwingen. China heeft van het begin af aan gezegd dat het de uitspraak niet zal erkennen, omdat de zaak alleen door de Filipijnen aan het hof is voorgelegd en niet ook door China.

De vraag is nu wat de nieuwe president Duterte van de Filipijnen gaat doen. Duterte heeft de afgelopen weken gezegd dat de kwestie hem geen oorlog waard is, hij wil met China gaan praten. Hij is bereid om afspraken te maken over het winnen van olie en gas in het gebied, bijvoorbeeld in ruil voor aanleg van spoorlijnen door China in de Filipijnen (NOS).

Na de uitspraak van het Hof van Arbitrage moet China stoppen met landjepik in de Zuid-Chinese Zee. Dit meldde het NRC op 14 juli 2016. Het Permanente Hof van Arbitrage in Den Haag oordeelde woensdag, na drie jaar beraadslagen, dat China geen enkele historische claim kan doen gelden op de wateren van de Zuid-Chinese Zee. Dit betekent gevoelig gezichtsverlies voor China. Beijing dreigt nu met het instellen van een ‘luchtverdedigingsidentificatie-zone’ (ADIZ) boven de betwiste zee, wat kan worden uitgelegd als een claim op het luchtruim in de regio.

China doet al decennialang pogingen zijn invloed te laten gelden over de wateren waaraan het land grenst. Eerder kwam China al in botsing met Japan over de hegemonie over de Oost-Chinese Zee. Al in 1974 veroverde China de Paraceleilanden, toen nog behorend bij Zuid-Vietnam. Na de Amerikaanse nederlaag in de Vietnam-oorlog heeft Vietnam de eilanden echter nooit teruggekregen: zij werden eenvoudig door China ingelijfd. Dat is een blijvende bron van spanning met Hanoi.

De politiek van landjepik van Beijing, – vooral merkbaar sinds 2010 toen China de Zuid-Chinese Zee net als de VS bestempelde tot ‘kernbelang’ – gaat in tegen de territoriale belangen van alle landen die grenzen aan deze zee. Het meest verregaand was de vestiging door de Chinezen van een luchtmachtbasis op een atol in Filipijnse wateren. Die luchtmachtbasis was dan ook de aanleiding voor de klacht die de Filipijnen in 2013 aanhangig maakten bij het Hof van Arbitrage.

Ultra vires
Ultra vires is een Latijnse term en betekent onbevoegd. Beslissing die intra vires zijn genomen zijn bevoegd genomen en dus geldig. Ultra vires genomen beslissingen zijn onbevoegd genomen, dus ongeldig. Het leidend beginsel van een staat en het recht lijkt steeds vaker het eigen belang te zijn. Recent waren de brexit en de Turkse coup saillante voorbeelden van de uitwerking van het eigen belang. China gaf al eerder blijk opperbest het eigen belang te onderkennen. Nu kregen wij gelijk smakelijke ideeën, hoe het eigen belang te vermarkten.

De Curaçaose Veiligheidsdienst en onze overheden kunnen de eigen reputatie eenvoudig witwassen. Zonder reputatiemanager. Plaats een aangrijpende advertentie. Whiteman, Schotte, Rutte en Eman in vooruitgeschoven posities door een smeulende slagzin. Geen identiteitscan meer nodig. G2O Reclamebureau zet u zeer smaakvol geloofwaardig en betrouwbaar neer. Met een merkstrategie. U bent uw eigen kwaliteitsmerk. U krijgt een briljante visuele identiteit. Zo nodig gephotoshopt. Mensen vallen op karakters. En dat levert gezamenlijk en in vereniging ook nog zo’n heerlijk kassagerinkel op. Rutte maakt geen vergissingen meer van dikke ikken en graaiende burgers. De top graait al zo bekwaam. U en ik komen nauwelijks aan graaien toe. We zijn te druk met overleven.

Expert in losse flodders
Wij vroegen ons af hoe het NRC met goed fatsoen een paginagrote afkeurende Chinese advertentie kan plaatsen in de krant van 16 juli 2016 van ambassadeur Wu Ken. De advertentie verwerpt de beslissing in de uitspraak van het Internationale Hof Van Arbitrage in Den Haag. China zal ondanks de rechtsmacht van het Hof de eigen zin doorzetten en doen wat China goeddunkt.

Conclusie: “Er is maar één belang en dat is het eigen belang.” Kan de rechtsstaat nu met een advertentie worden opgeblazen, of waren de inkomsten van de advertentie zo hoog, dat ook bij het NRC het eigen belang vóór alles ging? Wij stelden vast dat het eigen belang het altijd wint, vooral als dat eigen belang kan worden ondersteund door het recht van de sterkste. Dan zijn democratie en mensenrechten een farce. Renée van Aller&John de Vries

Renée van Aller en John de Vries

Renée van Aller en John de Vries
Renée van Aller en John de Vries

Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Vanuit hun kennis en ervaring, toetsen ze de theorie in de praktijk. Renée werkte als jurist lange tijd voor de Universiteit van Aruba en de Arubaanse overheid. John J.P. de Vries was jarenlang werkzaam als jurist bij de overheid en voormalig hoofd van de Arubaanse veiligheidsdienst. Zij presenteren een analytisch en onderbouwd oordeel op actualiteiten. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.

Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2016

5 reacties

  1. De kwestie China – Permanente Hof van Arbitrage – heeft niets te maken met de Antillen. De staatsvorm in China berust niet op de Trias Politica.

    En ja China meent dat het een Arbitrage-vonnis (staat toch geen sanctie op) naast zich neer kan leggen. Daar is China niet uniek in. Talloze landen lappen internationale verdragen aan hun laars.

    Dat het NRC-Handelsblad, aan China toestaat een – subjectieve – advertentie te plaatsen, is een goede zaak. Een vorm van hoor en wederhoor zou je kunnen zeggen. En… één advertentiepagina extra, daar zal de directie van NRC-Handelsblad écht geen flesje champagne voor open getrokken hebben: peanuts! U vergroot zaken uit door te insinueren, dat met groot geld alles min-of-meer per advertentie (af)gekocht kan worden.

    U sleept er zaken bij die absoluut niet ter zake doen. U geeft de gewraakte advertentie een kracht die het niet bezit als u stelt dat: “een overheid een rechterlijk vonnis aan zijn laars (kan) lappen door een advertentie te plaatsen en te zeggen dat ze lak hebben aan de rechterlijke uitspraak?”

    Nogmaals: De staatsvorm in China berust niet op de Trias Politica.

    Iedere vergelijking met Curaçao, een Arubaanse raffinaderij of de schuld van de SVB om zich met een advertentie te kunnen onttrekken aan welk vonnis dan ook, loopt mank. Wat heet: het heeft géén poot om op te staan.

  2. De kwestie China – Permanente Hof van Arbitrage – heeft niets te maken met de Antillen. De staatsvorm in China berust niet op de Trias Politica.

    En ja China meent dat het een Arbitrage-vonnis (staat toch geen sanctie op) naast zich neer kan leggen. Daar is China niet uniek in. Talloze landen lappen internationale verdragen aan hun laars.

    Dat het NRC-Handelsblad, aan China toestaat een – subjectieve – advertentie te plaatsen, is een goede zaak. Een vorm van hoor en wederhoor zou je kunnen zeggen. En… één advertentiepagina extra, daar zal de directie van NRC-Handelsblad écht geen flesje champagne voor open getrokken hebben: peanuts! U vergroot zaken uit door te insinueren, dat met groot geld alles min-of-meer per advertentie (af)gekocht kan worden.

    U sleept er zaken bij die absoluut niet ter zake doen. U geeft de gewraakte advertentie een kracht die het niet bezit als u stelt dat: “een overheid een rechterlijk vonnis aan zijn laars (kan) lappen door een advertentie te plaatsen en te zeggen dat ze lak hebben aan de rechterlijke uitspraak?”

    Nogmaals: De staatsvorm in China berust niet op de Trias Politica.

    Iedere vergelijking met Curaçao, een Arubaanse raffinaderij of de schuld van de SVB om zich met een advertentie te kunnen onttrekken aan welk vonnis dan ook, loopt mank. Wat heet: het heeft géén poot om op te staan.

  3. Dus als wij het goed begrijpen dan kan een overheid een rechterlijk vonnis aan zijn laars lappen door een advertentie te plaatsen en te zeggen dat ze lak hebben aan de rechterlijke uitspraak? Dan kan prima, meent u? Zoals een visboer de eigen vis aanprijst? Dat is een geheel nieuwe manier om de Trias Politica uit te hollen. Kan de raffinaderij in Aruba en Curaçao ook vol houden dat er geen vervuiling is, ook als de rechter dat heeft vastgesteld. Dat de SVB een schuld van 99 miljoen heeft, is een kwestie van hoge kosten die onvoorzien waren. De mensen leven langer en er werken veel illegalen, dat oogluikend wordt toegelaten door de overheid. De wettelijke regels? Hoeven meestal niet te worden nageleefd. Zeker niet door onze bestuurders, maar wel door de gewone burgers? Deze wijze van optreden geeft naar onze mening een potentieel gevaarlijke ontwikkeling weer. Ondermijnen van de rechtsstaat. Wij begrepen altijd dat rechterlijke vonnissen moeten worden uitgevoerd of vergissen wij ons deerlijk? Een ding staat voor ons als een paal boven water, als er maar dik aan verdiend kan worden is alles mogelijk. Renée van Aller&John de Vries

  4. Een hele bijzondere “juridische” conclusie:
    ——-
    “De kwaliteitskrant wekte daarmee de indruk dat als er maar buitensporig betaald wordt de rechtsstaat met een advertentie kan worden opgeblazen.”
    ——-
    Iedere krant kent 2 vormen van informatie.
    1. Dé – hopelijk opjectieve – redactionele informatie.
    2. Dé – altijd subjectieve, via advertenties – commerciële informatie.

    Beide vormen van informatie beïnvloeden de lezer.
    De redactionele informatie wordt mede bewaakt door normen en waarden die in het redactiestatuut staan opgesteld.
    De advertentieteksten worden geschreven binnen de – publiekelijk – aanvaardbare normen van zedelijkheid en gedrag.

    Een individu, bedrijf of regering wordt geacht géén invloed te kunnen uitoefenen op een onafhankelijke redactie. Dat is een uitstekende zaak. Indien een individu, bedrijf of regering de lezer wil benaderen met zijn subjectieve berichtgeving, is dé advertentie hét aangewezen middel.

    Iedere krant heeft de eigenschap dat op de achterkant van een redactioneel artikel veelal een advertentie staat. Zo kunnen leuke discrepanties ontstaan. Een voorbeeld: op de voorpagina staat vermeld dat de haring dit jaar van slechte kwaliteit is. Op de binnenkant van hetzelfde blad, staat een advertentie van de visboer. De visboer meldt – met grote kapitale letters – dat haringvangst van dit jaar van heerlijke vette kwaliteit is.

    In het voorbeeld van de haring, zou het zomaar kunnen zijn dat de visboer “via via” vernomen heeft, dat er een negatief redactioneel stuk over de haringvangst geplaatst zou worden. Om zich te verdedigen plaatst hij vervolgens zijn advertentie.

    De krant die de advertentie accepteert zoals in het voorbeeld beschreven, is een “kwaliteitskrant”
    Deze krant laat de lezer beslissen over de waarde van de haring. De lezer – wetende dat het om een advertentie van de visboer gaat – zal zijn eigen oordeel vellen.

    Grote bedrijven willen ook graag zelf de regie in handen houden over hun eigen nieuws. Ze laten dan een persbericht uitgaan. Een redactie kan dit toch anders interpreteren, dan de bedoeling was. Oké pech gehad.

    Ook kan een bedrijf besluiten om de pers géén informatie te geven en de regie helemaal in eigen hand te houden, om iedere speculatie te voorkomen. Een sprekend voorbeeld was C&A. De berichtgeving over de grote brand in Amsterdam, 1963 en vervolgens wat-hoe-en-waar de verkoop plaats zou vinden, werd helemaal in eigen hand gehouden. . Kranten redacties werden niet geïnformeerd en via paginagrote advertenties werd het publiek op de hoogte gehouden.

    Dat de Chinese ambassade ook graag de regie in eigenhand wil houden, is niet vreemd en zeker toegestaan.

    De Chinese autoriteiten beroepen zich op zeekaarten die zouden moeten aangeven dat bijna de gehele Zuid-Chinese tot hun territorium behoor(de)t. Deze kaarten met de bijbehorende claims zijn honderden jaren oud en reeds ontstaan ver voordat Hugo de Groot de basis heeft geformuleerd voor het huidige zeerecht.

    In de westerse wereld wordt deze claim bijna lachend afgedaan. In de Aziatisch wereld wordt daar toch genuanceerder over gedacht. De VS die ook graag in de Zuid-Chinese zee haar invloed wil uitoefenen – lees China onder controle wil houden – is de initiator om het Permanente Hof van Arbitrage in Den Haag, een uitspraak te ontlokken.

    Zelf kon de VS niet naar het Hof stappen, dus de Filipijnen werden ingezet. Het politieke spel werd handig gespeeld. Miriam Defensor-Santiago, een Filipijnse rechter en politica werd met lobby van de VS benoemd tot rechter bij het Internationaal Strafhof in den Haag. De vorige president van de Filipijnen, Aquino, werd door de VS gesteund in zijn strijd tegen de Moro-rebellen. En… de Filipijnen vroegen om arbitrage.

    De huidige president Duterte wil een eigen koers varen en zich niet laten sturen door de VS. Hij is bekend met het spreekwoord: “beter een goede buur dan een verre vriend”. Hij zal aansturen op een win-win situatie. Samen de vruchten plukken en de chinezen laten betalen voor het plukken.
    Flinke investeringen van China in de Filipijnen zal zijn doel zijn.

    De aanwezigheid van de VS in de Zuid-Chinese zee is China een doorn in het oog. Niet meer dan logisch. De VS bevaart met al haar marineschepen de wereldzeeën en wil overal politieagent spelen.
    Niemand in de westerse wereld vind dit vreemd. Maar wat… als morgen grote Chinese vlooteenheden gaan oefenen buiten de territoriale wateren van Groenland, Spanje of Mexico?

    Dat China haar standpunt mag verdedigen in een advertentie van het NRC-Handelsblad is een bewijs dat de krant een echte kwaliteitskrant is. Vrijheid van meningsuiting geldt niet alleen voor de visboer en C&A. Ook China heeft dát recht!

    Dé rechtsstaat opblazen, met één advertentie? Hallo wakker worden, Renée van Aller en John de Vries!

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties