©2015 Renée van Aller en John de Vries

De coco klinkt als een exotische zuidvrucht. Maar het is een nieuwe vorm verhandelbaar schuldpapier, bedacht door de steeds creatieve financiële sector. De gloednieuwe financiële list heet liefkozend coco voor contingent convertibles.

“Banken lenen in deze coco’s geld bij beleggers en betalen hun een forse rente. Voorwaarde: als de bank in problemen komt, dan verandert die lening in aandelen (= eigen vermogen) of (een deel van) de lening wordt kwijtgescholden. Deze coco-leningen mogen banken direct meetellen als eigen vermogen van de toezichthouders – een win-win dus voor de banken. Maar niet win-win genoeg.

Want in Nederland telde tot voor kort de Belastingdienst de coco’s ook als eigen vermogen. En dus mochten banken de rente die ze op de coco’s betalen niet aftrekken van de belasting. Dat mag bij andere leningen wel.”

De aftrek geldt alleen voor banken en kan worden gezien als verkapte staatssteun. Zo kunnen banken meer krediet verlenen, zeggen ze. Minister van Financiën Jeroen Dijsselbloem kan niet afdoende uitleggen waarom hij de banken een fiscale aftrek van 350 miljoen euro per jaar gunde op coco’s. De minister negeerde waarschuwingen en liet het belang van de banken prevaleren.

De ING had enthousiast meegedacht met dit sensationele profijt en schreef mee aan deze feestelijke fiscale wetgeving, berichtte het NRC Handelsblad en het Financieele Dagblad (FD) uitgebreid.

Ook de voorzitter van de Raad van Bestuur van de ABN, Gerrit Zalm ondersteunde Dijsselbloem in dit perfide parcours, onthulde het NRC Handelsblad op 4 november 2015. De Kamer wil over deze bankability & belangenverstrengeling opheldering, evenals de Europese Commissie.

Geniepig gemanipuleer

“De coco-aftrek was verpakt in een nietszeggende nota van wijzigingen van een Fiscale Verzamelwet. “Meedenken achter de schermen, voor de schermen streng en kritisch doen”, concludeerde het NRC puntig pijnlijk. De coco is een nieuw soort derivaat, dat kan leiden tot explosieve bubbels, die de economie ontregelen.

De coco is riskanter, dan de verpakte hypotheekleningen, waardoor de mondiale crisis ontstond. Nederlandse banken dumpten recent desondanks grote pakketten met slecht presterende Nederlandse vastgoedleningen. Amerikaanse private equity-instellingen kochten die. ING voerde zijn winst in het derde kwartaal op naar meer dan een miljard euro. En dat is meer dan waarop financieel analisten hadden gerekend, berichtte de ING op 4 november 2015 in een persbericht. Iets leuks voor de klant? Neen, hoe komt u erbij?

Leren van de crisis

Een bestuurder met een solide reputatie, zoals Loek Hermans, Lid van de Eerste Kamer voor de VVD met als briljante bijbaan president-commissaris van Meavita (een thuiszorgbedrijf, dat in 2009 failliet ging) werd recent het offer van systeemherstel. Dat berichtte het FD op 7 november 2015. ‘Systeemherstel betekent dat na een aaneenschakeling van blunders in de politiek, de overheid of het bedrijfsleven, professioneel wordt geïnventariseerd.

Vervolgens wordt genadeloos de oorzaak vastgesteld en een onvermijdelijk vonnis geveld.’ Hermans was een belangrijk politicus, een netwerker en een fikser. Dat was Jos van Reij ook. Met als politieke kwaliteiten vergoelijken, verzwijgen, verbergen, verbloemen en verbinden en ondertussen slapend rijk worden.

Cocogate praktiseert een roekeloze belangenverstrengeling tussen banken en de overheid. Hoe wordt een land met strakke hand door zwaar weer geloodst? Niet op deze manier, menen wij. Er is weer sprake van gesjoemel met de oude vertrouwde bankensector. Klanten betalen steeds meer voor steeds minder bancaire dienstverlening. De controlerende taak van de toezichthouders en het parlement is overgenomen door onderzoek van het NRC Handelsblad.

Het lukte de banken en de minister een zo verwarrend wetsontwerp te maken, dat het onbegrijpelijk was. Zie: www.nrc.nl/coco. Het nieuwe politieke piramidespel is mateloos populair. U weet nu hoe het wordt gespeeld, dus opgelet.

Het gaat om uw geld dat verdwijnt. Wij vervolgen met de voorgenomen korting op de AOV en in hoeverre dat rechtmatig is. Waarschijnlijk is hier sprake van een Antilliaanse variant van de overheidscoco om de superlegestaatskas van een kwestieuze bodem te voorzien.

Renée van Aller&John de Vries

Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Vanuit hun kennis en ervaring, toetsen ze de theorie in de praktijk. Renée werkte als jurist lange tijd voor de Universiteit van Aruba en de Arubaanse overheid. John J.P. de Vries was jarenlang werkzaam als jurist bij de overheid en voormalig hoofd van de Arubaanse veiligheidsdienst. Zij presenteren een analytisch en onderbouwd oordeel op actualiteiten. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.

Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2015