©2015 Renée van Aller en John de Vries
Dreiging van Grexit, Brezit, Axit en Cuxit. IS neemt Europa over en een onverklaarbare toename van klimatologische rampen.
“Les één in het Handboek voor de politicus: creëer een vijand, zegt Mathijs Bouman in het Financieele Dagblad van 15 mei 2015. Kies een maatschappelijke factor die je de schuld kan geven van alle ellende (Nederland, Griekenland, Curaçao, de overheid, de godsdienst, de maffia, je ouders, je werkgever of je gebrek aan geld en opleiding). Zorg voor een focuspunt waarop de burger zijn woede kan richten. Beloof vervolgens deze schuldige factor weg te nemen.”
Een politiek talent als Mike Eman, kent deze les natuurlijk. Te lang is Aruba geregeerd door bureaucratische bonentellers, die niets liever doen dan prachtige plannen afserveren met inspiratieloze argumenten over doelmatigheid en kosteneffectiviteit. Die dorknopermentaliteit heeft royale regeringsvoornemens en inspiratie vernietigd. Een troost, politieke overwegingen winnen het altijd van economische argumenten.
Zou het CFT ook den Haag niet onder curatele moeten plaatsen? Het waren politieke, niet economische argumenten, die Den Haag ertoe brachten de Betuwelijn aan te leggen, zonder eerst de aansluiting op het Duitse spoor te regelen. Politici bedachten de kostbare HSL-tunnel onder lege weilanden in Zuid-Holland. Geen econoom had € 11 miljard uitgetrokken voor zo’n langzaam in de Hollandse modder wegzakkende spoorlijn, zegt Bouman terecht. De politiek luistert zelden naar verstandige adviezen. Wat meer economisme en wat minder ‘politicisme’, zou het beleid beter maken, meent Bouman.
Als subsidies en belastingkortingen verkeerd terecht komen worden beoogde doelen niet bereikt. Een eenvoudige maar doelmatige controle is essentieel. Wij zijn van mening dat Bouwman gelijk heeft. Goed rekenen kan veel verspilling voorkomen. Daarnaast lijkt ons de menselijke maat van groot belang. De overheid dient zichzelf niet eenzijdig virtueel en rekenkundig gericht – op het eigen belang – op te stellen. Ook moeten onze politici zich realiseren dat de techniek geweldige perspectieven opent, maar dat menselijkheid en compassie daarbij niet verloren mogen gaan. Rendementsdenken is nodig om het oorzaak- en gevolgbeleid helder te krijgen. Met regelmatige bijstellingsmogelijkheden als zich onverwachte gevolgen voordoen. Want onderling zijn economen en accountants het zelden eens. Een flexibele beleidskeuze moet worden bepaald in een richting met veel aanpassingsmogelijkheden onderweg, zonder schokeffecten.
Wat ons óók bezig houdt zijn de volstrekt onvoorspelbare ongewenste bijwerkingen van de inzet van monetaire middelen, zoals het opkopen van staatsschulden door de centrale banken om de economie te stimuleren en de toenemende inflatie. De economie wordt nauwelijks gestimuleerd omdat een constante vraaguitval persisteert door werkloosheid en inflatie. Ook concurrentie, demografie, technologische ontwikkelingen en globalisering zijn hierbij van groot belang.
Centrale banken staan te ver van de dagelijkse werkelijkheid af om te weten hoe de genomen maatregelen diep ingrijpende en bijzonder ongewenste bijwerkingen hebben voor vele burgers. Jongeren, gepensioneerden, spaarders en verzekerden zien hun appeltjes voor de dorst voor de nabije en verre toekomst verdampen. Een Nederlands tv-programma als Radar kan dat onder de aandacht brengen. Zonder voldoende middelen stagneert de consumptie. De werkloosheid neemt niet af, de flexkrachten nemen toe en de positie van werknemers verslechtert verder. Hoe positief de overheid en het CBS ook rapporteren over het consumenten- en producentenvertrouwen, met de alledaagse werkelijkheid heeft het weinig van doen.
Gestold wantrouwen
Als de kiezers de eigen leiders wantrouwt, hoe kunnen burgers dan onverschrokken de toekomst tegemoet gaan?
“Wat je meegeeft is wat je straks achterlaat”,
zegt DELA (overlijdensverzekeringen en uitvaartverzorgingen) monter in de tv-reclame met olijke jonge ouders en snoezige, geestig gapende baby’s. Zo wordt het onverbiddelijk verval vertederend verpakt en geëlimineerd. Wat een nabestaandenzorg. Onze overheden zorgen zo voortreffelijk geëmballeerd voor ons. Met rendement en resultaat. Hoe gaat we onze kinderen en onszelf opleiden zodat we voldoende kennis hebben om in een technologische omgeving te kunnen overleven?
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Vanuit hun kennis en ervaring, toetsen ze de theorie in de praktijk. Renée werkte als jurist lange tijd voor de Universiteit van Aruba en de Arubaanse overheid. John J.P. de Vries was jarenlang werkzaam als jurist bij de overheid en voormalig hoofd van de Arubaanse veiligheidsdienst. Zij presenteren een analytisch en onderbouwd oordeel op actualiteiten. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.
Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2015