©2015 Renée van Aller en John de Vries
Wij zijn een tikje de kluts kwijt. In februari 2015 noteerden wij in het artikel Magisch misère of magisch avontuur? (Knipselkrant Curaçao en de Amigoe) dat TNO al geruime tijd in Aruba verblijft op kosten van Aruba (voor zover wij weten) zonder dat dit tot heden iets heeft opgeleverd voor de duurzaamheid van het milieu. Bescherming van het milieu heeft in hoofdzaak plaats door een werve(le)nde woordenschat. Noodzakelijke landsverordeningen ontbreken al decennia. De Hinderverordening wordt nauwelijks gehandhaafd. Voor zover landsverordeningen wel gehandhaafd worden kan de minister daar altijd van afwijken. Dit gebeurt veelvuldig, bijvoorbeeld op grond van de Bouwverordening. TNO houdt zich al langdurig bezig met het ontwikkelen van duurzame bouwmaterialen in een tropisch klimaat. Dat heeft niet zichtbaar iets opgeleverd. Parkietenbos vergt al jaren een constructieve en duurzame oplossing. Een noodzakelijke en degelijke vuilverwerkinginstallatie ontbreekt nog steeds opvallend. Had een bekend bewindspersoon zich daar niet bekwaam voor ingezet? Het werd een duurzaam en kostbaar fiasco waarvoor niemand ooit verantwoording heeft afgelegd. Afvalverwerking is een acuut probleem met de snel groeiende bevolking en de stijgende afvalbergen. Hoe worden die verwerkt? Is er lokaal of in Curaçao geen bouwkundige deskundigheid beschikbaar? Wij menen dat in Aruba deskundige bouwers en toezichthouders zijn. Ook is Carlos Weeber zeer deskundig en vlakbij in Curaçao. Wij lazen een artikel in Versgeperst van 29 juli 2011 over bouwen in de tropen. Maaike van Vliet had allerlei briljante bouw-ideeën en voerde die uit. Waaronder bouwen op de wind, het gebruik van shutters en een grote overkapping. Deze combinatie maakte airco’s overbodig. Ze gebruikte duurzaam hout in combinatie met beton. De warmte wordt zo buiten gehouden. De shutters navigeren de wind, zodat het altijd koel is. Van Vliet heeft haar eigen studio Mailaika Art & Design (Mad Work, zie website voor meer informatie).
Aanstekelijk ambitieus
Het Antilliaans Dagblad (AD) van 8 juni 2015 berichtte geestdriftig over een MOU tussen de Universiteit van Aruba (UvA) en TNO. In het verleden zijn vele mou’s getekend (memoranda of understanding). Meestal zijn dat vage afspraken iets groots te verrichten. De universiteit plaatst zich centraal in de maatschappij en gaat duurzame onderwijsprogramma’s aanbieden. Waarin en waarvoor is onbekend. Vooropgesteld dat er geld voor is en de theorie ook daadwerkelijk aan de praktijk kan worden getoetst. Arubaanse deskundigen zijn hierover niet gehoord, voor zover wij weten. Onder een ravissante representatie van twee hooggeleerde heren in het AD (een namens TNO en een namens de UvA) wordt het volgende meegedeeld.
“Als je een goed idee hebt maar geen idee waar je ermee naar toe kan voor verdere ontwikkeling, leidt het tot niets”, wordt onheilspellend geopenbaard.
Hoezo geen idee? Veel praktische en goed onderlegde personen hebben al jaren prima ideeën in de praktijk toegepast. Daar horen we niets over.
“De ondertekening van de MOU is een bekroning van een lange samenwerking tussen TNO en de UvA,” stelt het artikel resoluut.
Die samenwerking gaat de smart community realiseren(?)
Politieke overlevingskunst
De meest eenvoudige bescherming van het milieu laat de overheid al decennia stelselmatig na. De vergiftiging van het milieu door de raffinaderij en de opslag van radioactief materiaal zonder afdoende bescherming, laten we dan – voor het gemak- buiten beschouwing. Als de overheid de basisbescherming zou regelen en handhaven, dan zou iets werkelijk duurzaams zijn verricht in de praktijk. Dan zou de AVP luidkeels het halleluja kunnen aanheffen en wij zouden uit volle borst meejuichen en meebuigen. Dan was geen MOU nodig met een overdaad aan opvattingen, opgelost in fiere en flitsende volzinnen, waar feitelijk niets mee hoeft te worden gedaan. Zo worden we vanzelf duurzaam groezelig, groen-geel giftig (zoals in Curaçao) en wordt het eiland onleefbaar omdat we bedolven raken onder zware metalen, giftige dampen van vervuilde grond, lucht, water en andere afvalstoffen. Happy dying.
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Vanuit hun kennis en ervaring, toetsen ze de theorie in de praktijk. Renée werkte als jurist lange tijd voor de Universiteit van Aruba en de Arubaanse overheid. John J.P. de Vries was jarenlang werkzaam als jurist bij de overheid en voormalig hoofd van de Arubaanse veiligheidsdienst. Zij presenteren een analytisch en onderbouwd oordeel op actualiteiten. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.
Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2015