©2015 Renée van Aller en John de Vries
Het debat in de Tweede Kamer met de VVD over de Teevendeal was weer uitbundig instructief. De VVD fractievoorzitter Halbe Zijlstra herhaalde zich briljant, omdat hij pijnlijke vragen niet wilde beantwoorden.
Kennelijk is het in de VVD ongepast een fout toe te geven. De huidige bewindslieden op Justitie en Veiligheid waren eerder als Kamerleden betrokken bij het testen van de geloofwaardigheid van een persbericht over de Teevendeal. Het werd schoorvoetend toegegeven en excuses werden met tegenzin aangeboden. Het bekwaam draaien nam feestelijke vormen aan.
Minister Van der Steur raffelde de nieuw te nemen maatregelen om misbruik te voorkomen haastig af en keek daarbij benard. Ook werd de vraag gesteld of Cees H. wel belastingplichtig was in Nederland. De toenmalig betrokken hoofdofficier Vrakking zei, dat Cees H. belangrijke informatie verstrekte, die leidde tot veroordeling van zware andere misdadigers.
Dat is niet gebleken uit het onderzoeksrapport van de commissie Oosting. Er zou geheimhouding heersen en zo ontstaan weer frisse fonkelnieuwe rookgordijnen. Duidelijk was wel, dat er sprake was van een VVD onderonsje om de eigen bewindslieden uit de wind te houden.
De premier meldde dat het niet zijn taak is om waarheidsvinding te leiden en ontkende het beschermen van VVD-bewindslieden. Er was geen sprake van misleiding, zei de premier ongemakkelijk. Daarom is er ook zoveel geblunderd, kan worden vastgesteld.
Premier Mark Rutte, Minister Ard van der Steur van Veiligheid en Justitie en Staatssecretaris Klaas Dijkhoff van Veiligheid en Justitie tijdens het debat in de Tweede Kamer over het rapport van de commissie-Oosting. Foto ANP / Valerie Kuypers
Canard?
Minister Schippers meende dat de belangstelling voor de Teevendeal een politiek schimmig steekspel was om de VVD in een dubieus daglicht te stellen. De premier meende dat hij de Kamer steeds volledig heeft voorgelicht. Maar er zijn wel fouten gemaakt. Hij meende dat het onverstandig van hem was te impliceren dat de deal ook inhield het geven van informatie door de bevoorrechte drugsbaron.
De premier deed niet aan toedekken van de waarheid en zei schoorvoetend dat hij het rapport van Oosting ruimhartig omarmde. Er bestond geen motief om foute informatie te geven. Als er fouten worden gemaakt is de politicus altijd aansprakelijk en kan niet de fout worden gegeven aan en ambtenaar, sprak hij vastberaden.
De oppositie meende dat het partijbelang boven de democratie ging. De VVD meende van niet, maar de schijn van het tegendeel is van onvoorstelbare omvang. De premier bleef Teeven een crimefighter van superieure statuur vinden. Een dergelijke misdaadbestrijder kan kennelijk de wetten met voeten treden. Een magistrale misunderestimation
Openbaarheid van bestuur is de basis van de rechtsstaat
Voor min of meer fatsoenlijke politiek moeten we ons wellicht nog eens verdiepen in het boekwerkje van de Raad voor het Openbaar Bestuur uit 2012 ‘Gij zult openbaar maken, Naar een volwassen omgang met overheidsinformatie.’ Wij verwijzen hiervoor naar Thorbecke (1798-1872) “Openbaarheid, dat is de groote, algemeene school van politieke opvoeding.
Waar zij bestaat is de vorming van een afzonderlijken stand voor het staatsbestuur over het algemeen niet nodig” (www.rob-rfv.nl). De Raad heeft in 2010 Vertrouwen op democratie gepubliceerd. Ook instructief, Het VVD-boetekleed was spectaculair, maar niet imponerend genoeg. De Christen-Unie diende een motie van afkeuring in tegen de regering, die door vrijwel de hele oppositie werd ondersteund.
De motie haalde het niet. 65 leden stemden voor en 77 leden tegen. Het is een teken aan de wand. De rood-paarse wandpanelen van Der Windt in de vergaderzaal van de Tweede Kamer geven ons de indruk dat zich daarop de hel van Dante uit de Goddelijke Komedie afspeelt.
Laten we hopen dat de berg der loutering voorlopig tot beter bestuur leidt. Bedriegen mag, maar het moet niet opvallen. Hoe dat niet moet is nauwgezet en beschouwend beschreven in het rapport Oosting. Nederland heeft dringend een controlerende instantie tegen witwassen nodig, zoals de Caribbean Financial Action Task Force (CFATF).
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Vanuit hun kennis en ervaring, toetsen ze de theorie in de praktijk. Renée werkte als jurist lange tijd voor de Universiteit van Aruba en de Arubaanse overheid. John J.P. de Vries was jarenlang werkzaam als jurist bij de overheid en voormalig hoofd van de Arubaanse veiligheidsdienst. Zij presenteren een analytisch en onderbouwd oordeel op actualiteiten. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.
Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2015