©2015 Renée van Aller en John de Vries
Sinds jaren ga ik de naar sportschool. Heilzaam voor het lichamelijke en geestelijke welzijn. In Aruba ging ik meestal ‘s morgens om vijf uur, voordat ik ging werken.
Dan stond de muziek niet superhard en kwam een groepje serieuze mensen zich voorbereiden op de nieuwe dag. Op andere tijdstippen stond de muziek meedogenloos hard. Dat hoorde zo, bij voorkeur heavy metal. Spierbundels oefenden om indruk te maken op de jonge dames en zichzelf. Ze slikten veel gevaarlijk krachtvoer. Daarvan kregen ze later ernstige gezondheidsklachten. De meeste indrukwekkende spierbundels reinigden hun apparaten na gebruik niet. Zweten is macho.
In Nederland ligt dat anders. Bijna iedereen reinigt zijn machine na gebruik, maar de muziek staat ook hier spijkerhard. Vandaag had ik daar een discussie over met een afgetrainde heer van ± 45 jaar, die mij duidelijk antiek vond. Tarzan legde mij uit dat harde muziek bij een sportschool hoort, zoiets als Barbie bij Ken. Als het mij niet beviel, kon ik vertrekken. Misschien naar het aanpalend revalidatieoord? ‘Want’, zo zei hij vastberaden, ‘als je je niet aan kunt passen, wordt je gewoon weggepest.’
Toen moest ik natuurlijk direct denken aan die recente fantastische foto van mevrouw Wiels. Zij is het stralend middelpunt van een groep superhippe jonge mensen die dienen als fraaie decoratie van de hoofdpersoon. Een vorm van uitzonderlijke middelpuntvliedende kracht.
Grenzen aan de goede smaak
Menig 18-jarige vindt een dertigjarige stokoud. Het NRC-Handelsblad van 13 juli 2015 omschreef het fenomeen nauwgezet. “Verouderen overkomt iedereen. Niemand wil het. Tot je 30ste is het leven eindeloos en je fysieke capaciteiten lijken onbegrensd. Tussen 30 en 40 is jong blijven best te doen. Tussen 40 en 50 verlegt menigeen het accent naar niet ouder lijken. En na je 50ste valt het kwartje.”
Tarzan zag mij als ouderwets en ik kende mijn plaats niet. Helaas zit Tarzan al angstig dicht tegen de houdbaarheidsdatum aan. Volgens de moderne jeugd is hij bejaard en maakt geen deel uit van de movers and shakers. De maatschappij is jong, zo ziet Tarzan zichzelf ook, afgezet tegen zijn sportvreugde verstoorder. Zo heeft elke mens zijn eigen versie van de werkelijkheid. Dank zij Tarzan viel eindelijk het kwartje bij mij. Uitstoting uit de groep is instructief. Nieuwe generaties staan klaar om ieders onvervangbaarheid en jeugd weg te vagen. Tarzan heeft nog niet ontdekt dat ook hij vrijwel afgeschreven is.
Het eigen gelijk
Uitsluiting moet gericht worden ingezet in politiek en beleid. Dat lukt aardig. Goede manieren zijn uit. Verplichte naastenliefde en eigen verantwoordelijkheid zijn modern en cool. Het liberalisme is geprivatiseerd. Iedereen doet wat hij wil. In het pensioendebat doet het gecreëerde generatieconflict het geweldig. Boven de 45 is men in Nederland afgeschreven, ook al moet men steeds langer doorwerken. Er is geen werk door de snel voortschrijdende automatisering. Wat Tarzan onderwees is hoe beperking van keuzevrijheid en emotionele classificatie werken.
Mijn speciale aangeschafte koptelefoon (Monster) voorkomt niet dat mijn I-pod muziek (klassiek of jazz) wordt overstemd door steeds dezelfde daverende sportdreun. Ik pas mij aan en klaag zelden. Tarzan voelt zich ernstig beperkt in zijn sportgenot, zei hij geprikkeld toen ik vroeg of het iets zachter mocht. Wanneer een burger zich ongewenst gedraagt, moet dat veranderen. Framing, classificatie en schuldtoebedeling zijn politiek verantwoord.
Duidelijk is dat elke generatie opnieuw de balans opmaakt. Zelfgenoegzaamheid is een groot gevaar voor het geloofwaardig handelen in opinies. Slechts als dat wordt onderkend, kan burgerlijk gewenst gedrag worden gestuurd. Hoera voor Tarzan. Renée van Aller&John de Vries
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Vanuit hun kennis en ervaring, toetsen ze de theorie in de praktijk. Renée werkte als juriste lange tijd voor de Universiteit van Aruba en de Arubaanse overheid. John J.P. de Vries was jarenlang werkzaam als jurist bij de overheid en voormalig hoofd van de Arubaanse veiligheidsdienst. Zij presenteren een analytisch en onderbouwd oordeel op actualiteiten. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.
Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2015