Stel, je gaat een ochtend naar Boca Keto. Een strand aan de noordkust waarvan wijd bekend is dat het een toeristische trekpleister is , maar waarvan ook bekend is dat zeeschildpadden daar hun kwetsbare nesten leggen. Een behoorlijk kostbare plek dus, van welke kant je het ook bekijkt.

Dan zie je dat het strand vol verse bandensporen van ATV’s ligt. Het overkwam surfer en kunstenaar Armando Goedgedrag, die het voorval vervolgens deelde met zijn vele volgers op Facebook. Ik interviewde hem na het voorval en sprak ook met Edith van der Wal van Tortugaruba, en hoewel er geen kapotte nesten waren gevonden en het legseizoen van de groene schildpad gelukkig net voorbij is (volgens Van der Wal is er nog kans dat karetschildpadden tot februari kunnen leggen), feit blijft dat dit gewoon niet kan en niet mag. En daarmee bedoel ik dat er verrassend genoeg een wet bestaat die voertuigen verbiedt om op het strand te rijden.

Het komt vaker voor. Toeristen, tourbedrijven en ook lokalen die met hun voertuigen over het strand crossen. Maar ook mensen die doodleuk op het strand barbecueen. Aan de andere kant stellen burgers dit gedrag steeds vaker aan de kaak, meestal ook via sociale media. Daarna heb je initiatieven als Blue Blocks, die bij stranden aan de noordkust beschilderde bakstenen neerleggen met de boodschap om er niet op te rijden. De autoriteiten daarentegen zijn traag en lijken meer te willen pronken met de wetgeving dan het daadwerkelijk uit te voeren. Aan de ene kant heb je ATA, die goed oplet en – zo heb ik begrepen – ook de regering heeft geattendeerd op het voorval in Boca Keto, maar de handhavende instanties zelf doen bar weinig. Er is weliswaar geen milieuwet, maar wel een verbod om op het strand te rijden. Toch zie je toeristen, al dan niet onder het toeziend oog van een touroperator, dit doen. Het gebeurt toch ‘achter de rug van God’ zoals de gezegde in Papiamento gaat. Er rijdt nauwelijks politie daar rond. Maar wie attendeert de bedrijven die ATV’s huren of tours daarmee doen erop dat we zuinig moeten zijn op wat we hebben en dat er consequenties zijn voor wie daar geen rekening mee houdt?

De duinen bij Boca Keto zijn al grotendeels weg. Achter de vuurtoren zie je met regelmaat ook de quads rondscheuren. Er wordt weliswaar geklaagd op sociale media, maar niemand doet er echt wat aan. Handhaving is echt het sleutelwoord hier. Je kunt als land veel tijd, geld en energie stoppen in wetgeving, zoals bijvoorbeeld het verbod op plastic zakken dat nu van kracht is gegaan, maar als de helft van de Chinese supermarkten nog doodleuk zakken aanbieden en restaurants en andere winkels niet eens doorhebben dat het verbod ook voor hun geldt, dan ben je geen stap verder. En dan kan je terugwerpen dat het pas een succes wordt wanneer de mentaliteit van de bevolking verandert, maar dat gebeurt alleen wanneer je als instanties partijen bij elkaar brengt en duidelijk maakt dat er wordt gehandhaafd. En wanneer je ook je nieuwe wetgeving goed inplant, met voorlichting en het vrijmaken van mankracht en middelen voor die handhaving. Dan maakt het mij eerlijk gezegd ook niet eens zoveel uit als het wat langer duurt voordat een wet van kracht gaat, zolang het maar goed gebeurt. Want wat tot nu toe gebeurt is dat een verbod met veel publiciteit wordt ingevoerd zodat vooral landen buiten Aruba te horen krijgen dat we plastic zakken hebben verboden en dat honden niet meer op straat leven, maar dat handhaving totaal achterwege blijft. Het blijft dus vooralsnog alweer bij holle symboolpolitiek. Maar goed, laten we onze boca maar vooral niet keto houden hierover. Voor je het weet is er niks meer over om überhaupt mee te pronken.

Bron: Den Cayente

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…