Vandaag is Thanksgiving in de VS. Amerikaanse gezinnen komen samen om bij elkaar te zijn, veel en hopelijk lekker te eten en zich voor te bereiden op winkelapocalyps Black Friday de volgende dag. Wikipedia zegt dat het van oorsprong een religieus feest is, bedoeld om de oogst te vieren. Hier op Aruba wordt er ook bij stilgestaan in de zin van dat je op bepaalde plekken kalkoen, pompoenpuree en stuffing als lunch kan eten.
En morgen is het ook Black Friday. Ik kan me voorstellen dat, net als met halloween, het hier op gegeven moment ook gaat aanslaan en dat er in de komende jaren ook uitgebreid wordt gedineerd op de laatste donderdag van november.
Op zich geen slecht idee, als je kijkt naar het oorspronkelijke idee van Thanksgiving, namelijk dankbaarheid tonen voor de zegeningen van het afgelopen jaar.
Het geeft nu in ieder geval tot nadenken. Waar zou ik, of Arubanen in het algemeen, dankbaar voor moeten zijn? Het zijn sociaal en economisch moeilijke tijden, al een hele tijd en iedereen is het daar wel over eens lijkt me. Op sociale media, maar ook op straat, wordt daar ook flink over geklaagd. Een brandje bij het kantoor VNO voegt daar echt niets aan toe. Buiten Aruba is het ook al vreselijk, dat hoef ik jou niet eens te vertellen. Je vraagt je soms zelfs af of we er met zijn allen nog zullen zijn over een jaar met al die terroristische dreigingen en oorlogstaal.
En direct naast ons is Nicolas Maduro behoorlijk aan het flippen met dreigementen op TV dat hij en zijn aanhang gewapend de straat op gaan als PSUV de verkiezingen van 6 december verliest. Ik hou mijn hart vast voor wat daar en mogelijk ook hier te gebeuren staat.
Het is moeilijk om een lichtpuntje te zien, zo lijkt het. Maar laten we het toch maar proberen. We kunnen bijvoorbeeld dankbaar zijn voor het feit dat we elkaar nog hebben. Onze families, vrienden en buren. Je neemt die mensen voor lief, tot het een keer echt mis gaat met je gezondheid of door een of andere gebeurtenis. Daar mogen we best dankbaar voor zijn. We mogen nog altijd dankbaar zijn dat we het hier redelijk goed hebben vergeleken met de regio. Hier komen geen orkanen, zijn er geen vulkanen en de aardbevingen vallen alleszins mee.
Het is nog altijd mooi hier, al moet je af en toe wel even weg om ‘rock fever’ te voorkomen. We kunnen in principe elke dag naar een paar van de beste stranden ter wereld om uit te waaien en leeg te lopen in dat heerlijke water, al dan niet onder een spectaculaire zonsondergang. We kappen en dumpen overal waar het maar kan, dus wie weet houdt ook dat een keer op, maar vandaag kan het nog dus geniet ervan. Het komt dus toch een beetje neer op de basis. Die is natuurlijk niet meer zoals het vroeger was, maar dat is nergens zo. Net als je gezondheid, relaties, vermogen en kansen. Die veranderen ook en je mag blij zijn dat die in orde zijn van jaar naar jaar.
Die laatste twee liggen natuurlijk ook deels in handen van de omgeving en de politiek en daar mag zeker over geklaagd en tegen geprotesteerd worden, maar geloof niet blind in politici en vergeet ook niet dat die variabelen voor een groot deel aan jou liggen.
Zelf ben ik dankbaar voor mijn familie en vrienden. Hun liefde, geduld en aandacht zijn alles voor me en ik ben mij er al teveel van bewust dat ik hen ook meer moet geven. Als column in de Amigoe was Den Cayente al een hit, maar online nam het pas echt een vlucht, met dank ook aan Jairo Boekhoudt die belangeloos tijd en middelen vrijmaakte om te bouwen en te verspreiden. Thanks, guyo! Ik ben dankbaar voor het feit dat ik dit werk op deze manier kan en mag doen. Dat komt door jou, beste lezer en daar ben ik dus dankbaar – heel erg dankbaar zelfs – voor. Dank voor het sharen en voor al het commentaar.
Die discussies, dat samenkomen van mensen online maar ook thuis, op school en op het werk, zijn de reden waarom Den Cayente bestaat. Ik ben tenslotte dankbaar aan Amigoe en mijn trouwe sponsoren, die het idee van het vrije woord en het debat ondersteunen en geen enkel moment moeilijk hebben gedaan over wat hier wordt geschreven.
Den Cayente gaat groeien in het komende jaar. Meer schrijvers, meer opinie, maar ook nieuwe vormen van content. Het wordt een spannende tijd en hopelijk zijn jullie daar ook bij. Masha danki!
Bron: DenCayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…