Ariën Rasmijn is op vakantie. Om die reden neemt deze week
journalist Nadine Salas de vlammende Den Cayente-pen over.
Eindelijk wordt er serieus gekeken om die ‘hooiberg van afval’ van ons op te lossen. Onderzoeken en offertes voor verschillende oplossingen zijn onderweg. Door al deze aandacht komt de manier waarop wij omgaan met afval aan het licht en dat is niet al te best. We blijken al jaren dierenkadavers, medisch afval en vervuild rioolslib in de open lucht in een container te verbranden en op de groeiende afvalberg te storten. Om het maar niet te hebben over het illegaal dumpen van vuil en wat er met zwaar vervuild industrieel afval gebeurt, Joost mag het weten.
Volgens de minister kunnen we dat afval gaan wegtoveren met een grote verbrandingsinstallatie die, hallelujah, ook nog eens elektriciteit gaat opwekken. De bouw wordt betaald door een buitenlands bedrijf en wij sluiten een contract voor twintig jaar af. Het klinkt te mooi om waar te zijn en dat is het waarschijnlijk ook. Toen ik voor het eerst hoorde over de ‘waste-to-energy incinerator’ besloot ik om er met een open blik naar te kijken, hoewel een milieuactivist mij al waarschuwde dat ‘we zo’n ding hier niet moeten hebben.’ Het is tenslotte voor het eerst sinds de Bouldin and Lawson-installatie dat we weer serieus bezig gaan met mogelijke oplossingen. Wat er toen precies spaak is gelopen bij die ‘fluff’-installatie is me nooit helemaal duidelijk geworden.
Maar goed, dus die incinerator. Laten we even kijken naar de cijfers. Die incinerator zou zo’n 200 miljoen dollar moeten kosten, betaald door de investeerder, voor een contract van twintig jaar. Dat betekent dat zelfs ik met mijn dyscalculische cijfergevoel uitkom op een schatting van bijna anderhalf miljoen florin per maand die het minimaal moet gaan opleveren om uit de kosten van de investering te komen en dan tel ik de operatiekosten, aanvullende brandstof en personeelskosten nog niet mee. Vergeet niet dat het een commerciële investering is die winst moet opleveren. Het geld zou onder andere uit die verschillende contracten moeten komen, de tipping fee (het bedrag per ton afval dat Aruba betaalt) en het verkopen van de opgewekte elektriciteit aan het net. Volgens de becijferingen van de minister zou het mogelijk moeten zijn.
Maar moeten we het verbranden van afval wel toevertrouwen aan een extern commercieel bedrijf? Zo’n bedrijf heeft er baat bij om extern afval te importeren als ons afval niet genoeg oplevert en zich ervoor laten betalen. Afval dat nergens anders terecht kan omdat het bijvoorbeeld vervuild is en de milieuwetten hier gaten hebben. En sommige bedrijven sluiten ook nog een ‘deliver or pay’ contract af, als je minder afval aanlevert kost het je geld.
En met het verbranden ben je er nog niet. Om te beginnen komt er rook uit de installatie, waar je dure filterprocessen aan moet toevoegen om het schoner te krijgen. Bovendien stoten we dan weer veel CO2 uit, een incinerator vervuilt zelfs meer dan een kolencentrale, zo is berekend. Is de beoogde installatie modern en betaalbaar genoeg? Bovendien willen veel steden af van hun verouderde en inefficiënte verbrandingsinstallaties, een tweedehandsje voor Aruba zou zomaar eens de bedrijfskosten flink kunnen drukken, maar niet de schoonste oplossing zijn.
Daarnaast zit je met de as die overblijft na het verbranden. Die vervuilde as, gaan we begraven op een plek met de schoon klinkende naam ‘sanitary landfill’. Daar gaan we trouwens ook alles begraven wat niet verbrand of gerecycled kan worden, zoals batterijen en chemisch afval hoorde ik laatst. Na verbranding blijft er zo’n 10 procent over van het volume en 30 procent van het oorspronkelijk gewicht van het afval in de vorm van as. En als we extra afval uit het buitenland gaan verbranden stoppen we ook dit bij ons in de grond. Ja, de as kan misschien verwerkt worden in beton of asfalt, maar willen we dit vervuilde spul wel in onze wegen en gebouwen hebben?
Een paar maanden terug hoorde ik de minister antwoorden op de vraag of we beter niet ons afval kunnen scheiden en recyclen, dat dit toch niet lukt met de mentaliteit die we op Aruba hebben en dat het wel handig is om veel voeding te hebben voor de incinerator. Ja hallo zeg. Aan de ene kant moeten kinderen alles leren over recyclen met mooie campagnes en bewustwording en het verminderen van afval, maar de volwassenen die kunnen gewoon alles in de oven gooien. Het is niet alleen tegenstrijdig beleid, het is bewezen dat in steden met een incinerator veel minder wordt gerecycled. En je neemt de samenleving ook niet echt serieus bij haar verantwoordelijkheid. Terwijl juist een burgerinitiatief zoals de ban van plastic tassen de afgelopen jaren een enorm succes is gebleken bij het terugdringen van zwerfafval en plastic.
Ik vraag me af waarom er weer gekeken moet worden naar externe bedrijven die geld ermee kunnen verdienen. Ik zou dat TNO-onderzoek wel eens willen lezen. Is verbranden echt de beste oplossing van alle mogelijkheden om ons afval te managen? Waarom niet afval scheiden aan huis, hogere boetes voor illegaal dumpen, een wedstrijd uitschrijven voor meer grootschalige burgerinitiatieven? En: parlement, doe je werk. Ja, het is technisch complex. Vraag naar die dure katalysators in de schoorsteen, de hoeveelheid as die jaarlijks overblijft, de details van de contracten die gesloten moeten worden. Overweeg om geen extra afval van cruiseschepen die hier komen aan te nemen, en maak je sterk voor het zoeken naar innovatieve alternatieven. Durf een streep te zetten door de incinerator-plannen als de optelsom niet klopt. Waarom horen we achteraf pas dat het medische afval, kadavers en slib ook op een milieuvriendelijkere manier verwerkt kan worden door vergisten in plaats van te verbranden in een ‘medical waste incinerator’? Of is het misschien zo dat we alleen geld loskrijgen om dingen aan te leggen of bouwen, maar niet om goed beleid te maken en af te dwingen?
Vanaf volgende week zit Den Cayente eindbaas Ariën Rasmijn weer op deze plek. Welkom terug van vakantie!
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….