Afgelopen week zag ik een spotje van de regering op tv langskomen. Feitelijk werd het financiële beleid van de afgelopen jaren uitgelegd en geprezen, inclusief een vleiende quote van het laatste Caft-rapport.
En ook niets meer dan dat. Vorige week publiceerde het Cft eindelijk de toelichting van haar advies en daarin staat dat om die sluitende begroting ook echt waar te maken het innen van belasting veel agressiever zal moeten en de heropening van de raffinaderij – pardon, upgrader – geen vertraging mag oplopen. Op zichzelf zijn dit allebei, zacht uitgedrukt, stevige hordes om te nemen in dit verkiezingsjaar. Niet dat het ‘Gobierno di Aruba’ belette om met onze belastingcenten verkiezingspropaganda te maken voor de regeringspartij, onder het mom van ‘2017 ziet er goed uit.’
Ondertussen heeft Michelle Hooyboer-Winklaar haar vertrek uit de politiek aangekondigd. De AVP krijgt MEP- (en MAS-) overloper Carl Giel daarvoor terug. Het leven kan soms wrang zijn. Helemaal wanneer er geruchten de ronde doen over een laatst gehouden poll waarin je niet alleen van 13 naar zeven zetels bent teruggebracht, maar ook nog eens twee zetels achterloopt op MEP. De resterende vier zetels kunnen alle kanten op, maar iedereen kan inmiddels wel raden waar in ieder geval twee plus een restzetel naartoe zouden kunnen gaan.
En hoewel ik dit van meerdere sterke bronnen heb, gooi ik voor de zekerheid toch maar die mooie disclaimer van Rona Coster er tegenaan: ‘Gossip, not Gospel’. Je weet maar nooit. Maar niet alles is slecht nieuws. AVP heeft namelijk een sterke nieuwe kandidaat gevonden in Philippe LaReine. Lang hield de goedlachse rechterhand van Mike Eman vol dat hij niet op de kieslijst zou gaan. Maar kennelijk was de druk groot genoeg om hem overstag te laten gaan. En dat is maar goed ook voor AVP, want LaReine brengt talent en vers bloed die de partij heel hard nodig heeft nu.
Bovendien lijkt aan de andere kant van de oceaan het CDA weer uit haar as te herrijzen en een serieuze coalitiepartner te kunnen worden na de Tweede Kamerverkiezingen van volgende week. Allemaal door op te rechts te spelen waar Geert het laat afweten door niet op te dagen voor debatten. Om daarna, eenmaal weer op het pluche, de Koninkrijksportefeuille op te eisen en hun mannetjes weer deze kant op te sturen om die VOC-mentaliteit gestalte te geven. Genoeg incentief dus voor groen in de komende maanden.
Ondertussen voelt men in het blauwe kamp naar verluidt ook de nodige harde klappen. Zo zou MetaCorp al haar advertenties bij PowerFM hebben ingetrokken. Het All-Inclusive gevecht van vorig jaar zit Eduardo de Veer kennelijk nog hoog. Maar Otmar heeft zijn top drie rond en zowel hij als Andin en Marisol hebben nog de potentie om hun zetels binnen te harken, al hebben nummers twee en drie wel het nodige aan verloren achterban terug te winnen. De grootste uitdaging voor POR wordt, naast het vinden van een lange adem tot het eind, het verkopen van het eigen verhaal. Want uiteindelijk zaten Otmar Oduber en Marisol Lopez-Tromp in het team die ze nu uit de Cocolishi willen jagen. Bovendien is het aantal schandalen die je over je tegenstander kunt lossen tot je er zelf schade aan ondervindt en het electoraat je uitkotst beperkt. Dat geldt net zo hard overigens voor AVP.
Twee honden vechten om een been, loopt de derde ermee heen? MEP wil vernieuwen. Nou ja, er komt in ieder geval een nieuwe logo heb ik begrepen. Natuurlijk is dat lang niet genoeg om het oubollige, verbitterde imago weg te poetsen, maar het beeld van de volgevreten, intern met elkaar vechtende partij van 2009 lijkt min of meer weg. Alle spelers op het veld (op de Zoon van God na) hebben nog geen ministerieel pluche onder hun zitvlak gevoeld en dat zou als een plus, of op zijn minst een voor nu aantrekkelijk contrast met de andere partijen, kunnen uitpakken. Maar wie er wel nog altijd zit is de oude garde. In de partijraad en onder de Caciques wil men blijven vasthouden aan het ‘wij tegen hen’-verhaal en aan xeno- en homofobie. Vernieuwing is moeilijk bij geel. Het is al heel wat dat ze een vrouwelijke leider tolereren. Het debacle rond geregistreerd partnerschap heeft ze amper kunnen overleven. Met zo’n achterban trek je geen nieuwe stemmers aan.
Het is amper maart en de uitdagingen zijn groot. Eerlijk, zelf weet ik niet wat het gaat worden. Die poll kan morgen weer heel anders uitpakken. De KvK heeft in ieder geval twee debatten aangekondigd. Wie weet komen er een paar meer bij. Ik hoor over plannen voor iets misschien in Noord.
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…
Afgezien van een zetelgevecht en wie waar op het pluche mag, lijkt ons een vergeten onderdeel van essentieel belang. Het Cft weet een niet sluitende begroting nog als een fraai luchtkasteel te presenteren. Kennelijk moet de lieve vrede tegen elke prijs worden bewaard? De CBA geeft al ruim een jaar geen cijfers meer over de financiële situatie van de overheid. Is dat opvallend of niet? Voorde verkiezingen zou dat toch bekend moeten zijn? De degelijke adviezen van de ARA, evenals de CAD, de SER en het CBS worden zoals meestal door de regering gemeden als een besmettelijke ziekte. De Messiasgedachte van de AVP is uitgewerkt en ingehaald door een meer dan lege schatkist. Bij de begroting is van alles buiten de boeken gehouden. Hoe het er werkelijk voorstaat, willen we weten. Waarom wordt dat zo geheim gehouden? Misschien een politieke strategie als in Curaçao uit de kast trekken?
Is de MEP er wel voor alle bewoners? Een wat begripvollere opstelling voor de onderlinge verschillen van mensen is noodzakelijk. We zijn allen geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. Geen politieke partij kan zich presenteren als de ware vertolker van het woord van de Allerhoogste, m/v. Als dat desondanks toch gebeurt, is dat in de geest van het fundamentalisme ongeacht de godsdienst. Wil de MEP meer leden, dan moet de partij vernieuwen, verjongen, ruimhartiger zijn en plaats bieden aan iedereen, zonder veroordeling van welke mensensoort dan ook.
Bovendien kunnen de huidige politieke partijen slecht tegen kritiek. Dat moet veranderen. Iedereen moet leren van gemaakte fouten. Maar kennelijk worden die door politieke partijen nooit gemaakt. Dat is onzin natuurlijk. Wat dacht u van de raffinaderij die zoals altijd bij de AVP naar een steeds verder wijkende toekomst voorgoed verdwijnt. Een vergelijkbaar pijnlijk voorbeeld is Parkietenbos dat door de betreffende bewindspersoon en partij nog steeds als een buitengewoon succes wordt gepresenteerd. Nu komt er meestal weinig van politieke beloften terecht, maar wezenlijke aandacht voor het werkelijkheidsgehalte, de grond-, water- en luchtvervuiling is hoogst noodzakelijk. In plaats van nepnieuws, goede informatie zou een verademing zijn. Dus CBA geef een werkelijke weergave van de overheidsfinanciën. Anders wordt het niets met de verkiezingen, ook niet met de POR. Renée van Aller&John de Vries