26.9 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Déja-vu

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Déja-vu
Deja vu op Aruba | Column Arien Rasmijn

In 2008 en 2009 protesteerde AVP tegen de komst van het Ritz-Carlton hotel bij Fisherman’s Huts. De bouw van het hotel zou onder meer nestplekken van schildpadden, aanmeerplekken van lokale vissers en een bijzondere plek voor wind- en kitesurfers verpesten. Nieuwbakken politicus Juan David Yrausquin organiseerde een zwemtocht vanaf een van de baaitjes van Malmok waar de boot van Jolly Pirates aanmeert, tot aan Arashi.

Ik zwom toen mee, niet zozeer omdat ik een mening had over het project maar omdat het me leuk vond om die route een keer gezwommen te hebben. Het was een leuk, sportief evenement, een jonge politicus kreeg de kans om zich te profileren en niet lang daarna werd dat gele gedrocht met de esthetische aantrekkingskracht van een oude wasmachine toch gebouwd. De windsurfers en de vissers? Die zijn er nog steeds. Van de schildpadden weet ik het echter niet, maar hun nesten nemen elk jaar gestaag af op alle stranden van het eiland. Want overal moet gebouwd, ontwikkeld en verpest worden. Tot helemaal aan Rodgers Beach, waar je met een beetje geluk elke ochtend tientallen schildpaddenkoppen naar lucht kan zien happen. Dat mooie stukje Aruba krijgt ook condo’s en wie weet ook een of twee grote hotels. En reken er maar op dat ook daar watersportbedrijven gaan komen. Want met dezelfde adem – tijdens dezelfe persconferentie notabene – waarmee Infra-minister Otmar Oduber een bij wet bekrachtigde moratorium aankondigt zegt hij ook dat hij San Nicolas een all-inclusive project wil geven en dat zolang er geen andere economische pilaar is, er hotels zullen moeten blijven komen. Het gekke is dat hoe tegenstrijdig ook, beide richting hout snijden. Alleen moet je kiezen. Je kunt een beleid verzinnen dat de natuur respecteert en hotels toelaat die zogenaamd milieuvriendelijk zijn, maar dat is net zo realistisch als ‘vechten voor vrede’ en ‘seks hebben om maagd te blijven’. En waar denk je dat projectontwikkelaars hun zogenaamde boutique hotels het liefst zouden willen bouwen? In ieder geval niet langs de grote weg of in de bebouwde kom.

Hotels zijn bij uitstek vervuilers. Je kunt zo hard je best doen om je uitstoot en plastic te verlagen, van de productie van afval door de gasten maar bijvoorbeeld ook van al je geimporteerde werknemers in hun eigen huis kom je niet af. Maar hun economische inpuls en politieke pay-off zijn vrij direct, net als een flinke shot caffeïne voor wie maar niet wakker wil worden. Of een shot anabolen voor de luie bodybuilder. Ja, die laatste vergelijking lijkt me meer gepast…

Alles komt op gegeven moment terug, en nu is de bouw van een hotel weer onderwerp van gesprek. En ook nu springen nieuwbakken politici, dit keer van Raiz, op de bres om te protesteren. Over mogelijke miljoenenclaims maken zij zich geen zorgen. Vraag niet hoe, maar dIe betalen we wel een keer af, zolang dat moratorium maar komt. Het feit alleen al dat ze de issue door blijven drukken lijkt een doorn in het oog van het huidige gezag. Geen wonder dat minister Oduber met aantijgingen kwam tegen Raiz-leider Ursell Arends. Arends zou zelf extra hotelkamers hebben gevraagd voor Paradise Beach Villas. Arends zelf, en zo staat ook in de mail die Oduber publiceerde, handelde als voorzitter van Aruba Timeshare Association en legde alleen maar contact met Oduber namens de eigenaren van Paradise Beach Villas. Aan de ene kant is het best doorzichtig en ook een beetje goedkoop van de minister om dit aan te kaarten. De publicatie heeft meer weg van zo’n last-minute zogenaamde exposé die net voor de verkiezingen, wanneer iedereen toch te moe en geirriteerd is om het te dubbelchecken, wordt gelanceerd in de hoop dat het een paar stemmen kan schelen. Een appje met Arends zelf en het kon van tafel worden geveegd. Oduber had kunnen hameren op de vraag hoe en met wie zijn geld Raiz dan zo’n miljoenenclaim – mocht dat aan de orde komen – zou gaan afbetalen. In plaats daarvan heeft de minister zich weer eens keihard laten kennen.

Aan de andere kant had Arends al heel lang geleden zijn voorzitterschap van Atsa moeten laten vallen voordat hij (zelf ook nog eens werkzaam bij timeshare resort La Quinta) überhaupt zich aan deze kwestie had moeten wagen. Laat ik het zo zeggen: het moet wel heel erg naief van hem zijn geweest als hij had gedacht dat ze hem niet op zijn werkplek zouden gaan proberen te pakken. Dat heeft niets te maken met oude of nieuwe politiek. Net als dat je niet kan vechten voor vrede of krikken voor maagdelijkheid, is andermans bloed onder je nagels onvermijdelijk in de politiek. ‘Protect your neck at all times’.

Maar goed, Raiz wil 10.000 handtekeningen verzamelen. Vergeet niet dat het de protestbeweging tegen het windmolenpark in Urirama ook niet is gelukt om tot dat aantal te komen. En zij beschikten notabene over een hele sekte waarvan de leden als in een militaire operatie handtekeningen verzamelden bij zo goed als alle supermarkten. Aan de andere kant: binnen 24 uur had Raiz al wel 2000 handtekeningen, waarvan de meesten online zijn. Dat zegt veel. Genoeg ook voor zelfs de meest gehaaide politici om zich zorgen te maken over wat nou precies de marge is van hun schamele twee zetels. Zo’n handtekeningenactie is trouwens ook geen slechte manier om te peilen hoe sterk je nu bent. Iemand heeft goed afgekeken bij de AVP.

Ondertussen komt dat hotel er toch – wordt het ook zo’n lelijke blokkendoos als de Ritz? – en proberen de (ex-) ministers elkaar de zwarte piet toe te spelen van wie welke kamers nou wel of niet had toegezegd. Maar de waarheid is en blijft dat alle regeringen tot nu toe niets hebben gedaan om projecten te stoppen, laat staan om Aruba minder afhankelijk van toerisme te maken. Nee, we wilden juist minder afhankelijk zijn van de raffinaderij en dus gingen we juist meer leunen op massatoerisme. Nu we eigenlijk doorhebben dat we juist voor de moeilijke weg hadden moeten kiezen van dingen zelf ontwikkelen in plaats van een handje op te steken naar Bill Marriott, is het eigenlijk te laat. In dit leven moet je keuzes maken. En we hebben al gekozen. Keer op keer op keer hebben we gekozen. Lopez-Tromp wijst op het regeerprogramma van toen. Het ging slecht en er moesten hotels en condo’s worden gebouwd. Veel makkelijker, sneller en lucratiever op korte termijn dan, ik noem maar wat, echt je best doen om nieuwe economische pilaren te bouwen. Benny Sevinger koos er ook voor en op 26 oktober 2017 werd dat wel heel duidelijk toen hij op één dag meerdere mega-projecten in Eagle en Seroe Colorado van een goedkeurende krabbel voorzag. All in a day’s work. En nu heb je de nieuwe primo’s Oduber, Otmar en Dangui die ondanks al hun geklaag over hoe het is gegaan met het terrein van Caledonia Properties ook niet bepaald zure gezichten hadden toen ze met Hans Sjiem-Fat en Walter Stipa van Marriott en Hotelco de MoU ondertekenden voor het St. Regis. Met minder kamers weliswaar en voor al die andere projecten zoals The Sands en wat nog verder zal komen zal ook weer worden onderhandeld. Maar het blijft business as usual, want vergeet niet: alleen zij zitten aan die onderhandelingstafel en wat daar gebeurt weten alleen zij en hun advocaten.

Dat moratorium komt heus wel.

Als mosterd na de maaltijd.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Le

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties