We zijn een paar weken verder en eindelijk is er een opening in de impasse tussen Otmar Oduber en de rest van het kabinet. Meerdere gesprekken waren er geweest met de premier en met andere ministers, zonder resultaat. Intussen hielden de aan de regering gekoppelde media mediastilte.
Zelfs de AVP-gezinde bellers naar radioprogramma’s hielden zich in, nadat in de eerste week duidelijk werd hoe diep verdeeld de partij over de crisis was. De regeringspartij hield de adem in van de spanning, want het gaat echt ergens om. En het is niet alleen omdat het hier om de meest populaire stemmen- en campagnefondsentrekker na Mike Eman gaat.
Oduber had namelijk zijn deel van de begroting – waarop een harde door het Caft opgelegde deadline staat van 31 januari – niet ondertekend. De behandeling van de begroting was tot nadere orde afgelast en je kon dus gerust zeggen dat Oduber alle kaarten in handen had. De schrijvers van ‘House Of Cards’ zouden eens naar Aruba moeten komen om te kijken hoe je dit spel echt speelt.
Maar nu lijkt dit allemaal misschien toch met een sisser af te lopen. Kennelijk heeft Magic Mike zijn touch niet verloren. Oduber tekende gisteren de begroting alsnog – misschien is dat voor Mike het belangrijkste nu – en er volgt morgen zowaar een retreat met het voltallige kabinet en de AVP-fractie. Trouwens, wat voor een nietszeggende, zweverige term is ‘retreat’ toch. Ik zie ze al met yogapants aan in een cirkel zitten met kaarsen en wierook aan, ambient-muzakje op de achtergrond. “Mijn naam is Benny, en ik wil praten over mijn gevoelens.” Waarna natuurlijk gezamenlijk ‘Kumbayah’ wordt gezongen en de hernieuwde bromances over en weer met de nodige lange knuffels en huilbuien worden beklonken.
Maar toch even serieus. Als het Mike Eman lukt om Oduber alsnog aan boord te houden dan is het een razendknappe prestatie. De timing van dit alles had niet slechter kunnen zijn voor hem. Andere leden van zijn kabinet zijn in opspraak geraakt vanwege gedoe met hotelvergunningen en vermeende banden met Roberto Rincon. Komt daar ook nog bij dat zijn steun, toeverlaat en belangrijkste adviseur Piet Pronk deze week geheel onverwacht overleed. In een persbericht nam Eman gisteren een toch nogal voorbarige stelling door te melden dat de rust en de eenheid binnen zijn kabinet zijn teruggekeerd. Dit werd vervolgens weer resoluut gepareerd door Oduber. Eerst een actieplan, dan pas knuffelen. Wie weet is dit voor hem slechts een nieuwe fase in het spel, het volgende station op weg naar een verkoopbare exit op 1 maart. Hij had de drempel voor toenadering immers behoorlijk hoog gezet door een groot aantal beleidspunten (een stuk of 26 als ik me goed heb laten vertellen) aangepast te willen zien. Punten die hij – naar verluidt – ook nog eens geratificeerd zou willen zien in een protocol dat publiekelijk, als een soort van openlijke knieval naar hem toe, ondertekend zou moeten worden door hem en de premier. Het zal je niet verbazen dat de andere kant deze kwestie juist zo stil en intern mogelijk wil oplossen. Een breuk lijkt dus nog altijd niet ondenkbaar, en hoewel mij werd verzeked dat er geen vooropgezet plan was voor deze crisis geven de zetten die tot nu toe zijn gespeeld toch een andere indruk. Je hoeft alleen maar terug te kijken naar hoe Stichting Arubaanse Carnaval na 60 jaar volgens een strak draaiboek in een handomdraai aan de kant werd gezet en werd vervangen door een nieuwe stichting om te weten dat Oduber een prima schaker is. Schakers kijken altijd een paar zetten vooruit.
Iedereen denkt nu al aan een Otmar Oduber in 2017 met een eigen, nieuwe partij. De tijd is daar rijp voor nu de bevolking iets nieuws lijkt te willen na achtereenvolgende regeringen met absolute meerderhheid van zowel MEP als AVP. Als iemand daar de backing en de infrastructuur ervoor heeft, om maar niet te spreken van ego en ambitie, dan is hij het wel. Het zou dus weleens een interessante aanloop en een spannnende verkiezingsperiode kunnen worden. Want er staat veel op het spel in een race naar een pot met goud. Vraag anders maar aan Repsol, Shell en Citgo.
Bron: DenCayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…