26.9 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Fat Camp

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Fat Camp
Column Arien Rasmijn | Fat Camp

Je kunt erover in ontkenning blijven, tegen jezelf liegen dat het wel meevalt en ondertussen elke spiegel vermijden en elke goed bedoelde raad negeren, maar op gegeven moment moet je het wel voelen. Je bent te dik. Je eet ongezond en je beweegt niet. Je slaapt slecht, je voelt je hart extra hard kloppen wanneer je opstaat en hoewel je aan de ene kant – ook tegen jezelf – blijft roepen dat het meevalt, sla je doodsangsten uit bij het geringste rare gevoel in je borst.

Je weet dat het niet goed gaat, maar er zijn duizenden redenen om te zeggen dat het niet zo is. Toegeven dat het waar is zou al de grootste nederlaag zijn. Totdat je een keer naar de dokter durft te gaan en hij het gewoon heel droog tegen je zegt; afvallen of doodgaan. En nog komt het niet bij je binnen. Want ongezond eten is lekker en verdooft wat je dwarszit en, nogmaals, switchen is toegeven. Je bent een volwassen persoon. Je hebt genoeg van de wereld gezien om fatsoenlijk te kunnen redeneren. En toch gedraag je je als een irritant, verwend kind. Een, irritant, verwend, aan suiker en mobile games verslaafd moddervet klein gedrocht dat nu al geen lang leven meer beschoren is.

Hoewel dit verhaal voor mijzelf persoonlijk ook enigszins herkenbaar is, wil ik het nu vooral gebruiken als metafoor voor hoe Aruba er als land voor staat. Het gaat al heel lang niet goed met onze openbare financiën. Veel langer dan acht jaar, hoewel de laatste vier een lange vreetkick zijn geweest. Feit is dat we met z’n allen gewend zijn geraakt aan voorzieningen die in grotere, rijkere landen volkomen belachelijk zouden worden verklaard. Het ambtenarenapparaat is sinds de invoering van de Status Aparte uitgedijd tot een log monster, volgestouwd met mensen die los van een politieke affiliatie of een familieband daar niets te zoeken hebben. Ambtenarenvakbonden hebben bovendien door de jaren heen ervoor gezorgd dat voorzieningen voor deze groep voorbij het betamelijke zijn geraakt.

Ambtenaren kunnen niet ontslagen worden en genieten van de meest idiote extra’s. Politici en bevolking hebben zich afhankelijk van elkaar gemaakt en dat zorgt voor de ergste dikmaker van allemaal; een passieve houding. De vorige regering deelde liever snoep uit onder de bevolking en liet daar vooral veel foto’s van maken. Dat deden zij niet zomaar. Zij wisten donders goed dat onpopulaire maatregelen zouden leiden tot onrust. De huidige regering kan niet anders en nog lopen ze op eieren. Alles is politiek. Met de meest zorgvuldig gekozen worden wordt gepraat over het efficiënter maken van de ambtenarij, maar er hoeft maar de suggestie te komen van dat docenten in een stichting moeten en er breekt bijna oorlog uit. Nu wil de regering ambtenaren naar huis sturen die niet functioneren, procedures tegen zich hebben lopen en al jaren in de overtolligheidspoule zitten. Dit gaat ongetwijfeld ook voor de nodige ophef zorgen want politieke achtervolging loert om de hoek. Gaat de regering dan ook consequent zijn en partijgenoten in die overtolligheidspoule ook zonder pardon wegsnijden?

Afvallen doet pijn. Maar het is net als de dokter of de trainer die tegen je zegt: “No pain, no gain”. Uiteindelijk hangt het af van hoe je daarop reageert en hoe graag jij wilt. Je kunt altijd zeggen dat dat je een second opinion wil. Je kunt ook uit boosheid je gym-abonnement opzeggen. Maar wat anders wil je dan horen? Getallen liegen niet en het is anderszijds ook goed dat de minister van Financiën zelf een aantal van die getallen kenbaar heeft gemaakt. Maar daarmee kom je er nog niet. Je moet ook actie ondernemen. Nogmaals: ffvallen doet pijn en zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Of noem het in dit geval maar gapende gaten van honderden miljoenen. Bovendien gaat het dit keer om leven of dood. Het heeft te lang geduurd en de schade is al te groot.

Tot zover dan de verantwoordelijkheid van de regering. Want uiteindelijk moeten we allemaal verantwoordelijkheid nemen voor onszelf en lang en hard in die spiegel staren. Waarom zijn wij zo onbeschaamd, onrealistisch verwend geraakt? Waarom leven zo veel van ons ver boven onze middelen en hoe is het zover gekomen dat onze collectieve mindset zo contraproductief, gepolitiseerd is geworden en denken wij dat de regering ons de meest idiote premies, ontheffingen, gratis gezondheidszorg en zelfs een stuk land verschuldigd is? Omdat het de gewoonte is? Omdat het zonder eigenlijk niet gaat, want zelf kunnen we of willen we blijkbaar niks? Ik hoor het al: “Het leven is al moeilijk genoeg en de politici zijn slim en ze graaien en dus graaien wij ook. Ik moet toch ook leven? Ik heb dingen te betalen bij Island Finance. Wie ben jij om te oordelen? Dit is zoals het gaat op Aruba en ik hoef echt niet de eerste zijn die het veranderd. Laat dat voor een volgende generatie. Dit is hoe ik zorg voor mijn familie. De partijsticker voor op de auto en de vlag staan al opgeborgen voor wanneer het zover is. Blijf dus van mijn rechten af. Regel je begroting maar op een andere manier. Jij bent zo slim, jij hebt gestudeerd dus je zult ook wel weten hoe je dat moet doen. Maar, nogmaals, blijf met je gore poten van mijn rechten af. Ik lever niets in. Doe je het toch dan ga ik protesteren, leg ik het werk neer. Desnoods switch ik naar de andere partij. Maar het zijn mijn rechten en daar blijf je vanaf. Jij bent politicus voor een paar jaar. Ik ben ambtenaar voor het leven. Ik stem je net zo hard weg” En zie, deze uit de kluiten gewassen kinderen worden vertroeteld. Of ze nou groen zijn of geel. Niemand wordt naar huis gestuurd want het feest gaat voor hen gewoon door. De kleinste hint van dat iets zal moeten veranderen en dat zij iets zullen moeten inleveren pareren zij meteen door te grommen in sociale media en naar die grommen wordt ook angstig geluisterd. Net als een moeder van een te dik kind. “Hij is onhandelbaar als hij niet zijn zin krijgt.” Tijd dus voor harde discipline. Volwassen worden, eindelijk. Niet meer zeuren. Ook niet over hoe we zo ver weg van huis zijn geraakt. Daar is geen tijd meer voor. Iedereen met de schouders eronder. Iedereen levert in. De houding moet worden: 6 procent BBO? Is dat wel genoeg? No pain, no gain.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…

Dit artikel is geplaatst in

3 reacties

  1. Twee correcties m.b.t. eerdere reactie. Moet zijn:
    1). Maar enkel het aspect van ontkenning te belichten is VEELS te simpel.

    2). Voor Curaçao, waar de Minister van Financiën waarschijnlijk ……………, is de WAARDE VAN een Cft- toezicht op de financiële situatie van het land duidelijk geworden

  2. @Rasmijn,
    Obesitas als metafoor en schrikbeeld voor de financiële gezondheid van Aruba werkt misschien om het uiterlijke en mogelijk (ongewenste) uitkomst duidelijk te maken. Maar enkel het aspect van ontkenning te belichten is beeld te simpel. Inmiddels is het obesitas-gen (oftewel FTO-gen) bij mensen ontdekt dat een verhoogde kans op ernstig overgewicht kan betekenen. Het hebben van de FTO-gen betekent niet dat mensen ook echt dik zullen worden en ook heeft DNA geen invloed op het volgen van een specifiek dieet (zoals CAft voorschrijft) voor het verliezen van overtollige kilo’s.

    Obesitas is een aandoening als gevolg van een aantal factoren. Zo ook is het gezond houden van de economische conditie van een land een complex gebeuren. Bijvoorbeeld, het meten van economische groei enkel t.a.v. ontwikkelingen van het BBP per capita, alsmede dat het sturen op economische groei niet automatisch een verhoging van welvaart en welzijn inhoudt, geven aan dat alternatieve welvaartsindicatoren, in ieder geval andere informatie dan enkel BBP per capita, nodig is. Voor Curaçao, waar de Minister van Financiën waarschijnlijk enkel naliet om de anus van de Cft-leden te helpen afvegen, is de waardevast een Cft- toezicht op de financiële situatie van het land duidelijk geworden. De Curaçaose economie is over 7 jaar stelselmatig achteruit is gegaan.

    ‘Meten is weten’ roept men, maar het is een kunst te weten wat men moet meten. Ten aanzien van het bestrijden van obesitas maar ook m.b.t. herstel van de economie is het inmiddels overduidelijk dat een flink dosis gezond verstand doorslaggevend kan zijn. Echter onderzoek wijst ook uit dat twintig procent van baby’s die met een lepel gevoerd worden, overgewicht ontwikkelden. M.a.w. Met de ‘CAft-paplepel gevoed worden’ kan ook nadelig uitpakken. Dus, het aanzien van de Arubaanse economie is misschien schrikwekkend en de (lange of korte termijn) vooruitzichten waarschijnlijk ook niet rooskleurig, waardoor om een duurzame vooruitgang in economische activiteit te verkrijgen geen ‘goedkope politiek’ bedreven moet worden.

    Coalitie en oppositie moeten in belang van het geheel aspecten als; verdeling van het inkomen, inkomensontwikkeling, natuurlijke hulpbronnen zoals menselijk, sociaal en economisch kapitaal, levensverwachting, enz., duidelijk in kaart helpen brengen. Alleen zo kan enige grip op de situatie te verkregen worden. Op Curaçao loopt de essentiële data van o.a. overheidsnv’s’ aanzienlijk achter, waardoor geslepen personen (MDPT, online-gambling (UTS), HNO (Sehos), en nu ook InselAir) gretig misbruik maken van ‘aangekondigde bezuinigingen’. Voor obesitas zijn er momenteel commerciële test-kits waarmee de persoonlijke ‘blueprint’ voor voeding i.h.k.v. de genetische samenstelling bepaald kunnen worden (Profile Precise, Nutrigenomix). Hiermee kan de dieet aangepast worden aan de biologisch opmaak. Zo ook dient de CAft, de RMR enz.enz., alvorens over te gaan tot gestandaardiseerde toezicht, een gedegen, gedetailleerde, op maat gesneden ‘blueprint’ voor Aruba te helpen formuleren. Alvorens dit gebeurt dient de medewerking tot toezicht niet gegeven te worden.

  3. Goed stuk van Ariën Rasmijn. Hij legt de vinger op de juiste plaats maar of er een verandering gaat optreden in het denken van de Arubaanse politici en een groot gedeelte van de bevolking? Ik vrees van niet.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties