Vanochtend mocht ik samen met Dilma Arends-Geerman aan tafel schuiven bij het ochtendprogramma van Aldrich Croes op Hits 100 FM. Onderwerp van gesprek was de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen in Nederland, vorige week.
Op de dag zelf was ik op het kantoor van VNO om verslag te doen van het tellen van de stemmen. Net als in Nederland was op Aruba de opkomst hoog, ruim 50% meer dan die van 2012. En ook op Aruba bleek de VVD van Mark Rutte de grootste. Op de tijdlijnen van mijn sociale media waren de reacties gemengd. Aan de ene kantwas er een collectieve zucht van opluchting, want ondanks de hoge opkomst en de zetelwinst is de PVV toch niet de grootste geworden. Tegelijkertijd was men er niet minder gerust op. De grote ruk naar rechts was zichtbaar. De politieke versplintering in Nederland is verder voortgezet. Mark Rutte blijft premier en is er, hoewel GroenLinks heeft gestunt, op links flink wat zuur te proeven. Zoals verwacht heeft de PvdA de hardste klappen gekregen. Dat moet haast onverteerbaar zijn als je bedenkt dat zij gewoon coalitiepartner waren van de winnende partij. Toch afgestraft door de achterban die blijkbaar toch een meer echt links geluid had willen horen en deze vonden bij GroenLinks en D66. Met name de eerste presenteerde zich als een fris en geloofwaardig alternatief met Jesse Klaver als voorman. De looks van Justin Trudeau, hetzelfde soort campagneretoriek als Barack Obama. Dat beeld werkte als een malle. In Amsterdam is GroenLinks nu de grootste. Cijfermatig ligt het voor de hand dat Klaver met Rutte om de tafel gaat zitten en verkenner Edith Schippers geeft dit ook duidelijk aan. Maar het is niet meer dan een verplicht dansnummer. De verschillen zijn echt te groot en dus gaat GroenLinks waarschijnlijk de oppositie in. Een coalitie van de VVD, D66, een als Lazarus (laten we het maar bijbels houden) herrezen CDA en de ChristenUnie ligt meer voor de hand.
Wat dit voor Aruba betekent? Sowieso geen PvdA-ers meer op ‘onze’ ministeries. Ronald Plasterk, niet populair in deze regionen, had al afscheid genomen van de politiek, maar zijn vervanger zal een andere kleur hebben. Datzelfde geldt natuurlijk ook voor Bert Koenders op BuZa. Zoals het nu voor staat kan De West ondanks dat Rutte en Brinkman gewoon aanblijven wellicht op wat extra goodwill rekenen in een volgend kabinet waarin het CDA bijna onvermijdelijk is. Dat heeft niet eens zoveel te maken met de zittende zusterpartij op Aruba, al kan het voor AVP zeker geen kwaad doen (MEP daarentegen heeft iets minder warme banden met het CDA. Ik noem toch maar even een Ank Bijleveld). Nee, het CDA – en met name partijcoryfeeën en van oudsher gelieerde (bouw-)bedrijven – komt hier gewoon graag voor een drankje, een dansje en misschien een leuk dealtje ver weg van de waakhonden en de pers thuis. Met name op Bonaire kunnen ze daarover meepraten. Hier op Aruba komen ze vooral naar conferenties als Europe Meets Americas en GreenAruba en zo nu en dan zie je RvS-eindbaas Piet Hein Donner een hapje eten in Side Bar. Dit mooie stukje van de wereld willen de mannen van de VOC-mentaliteit niet kwijt, zoveel is in ieder geval zeker. Mark Rutte had jaren terug nog deze landen aangespoord om ‘samen geld te maken’ met Nederland. Met CDA aan boord zou dit zomaar weer impuls kunnen krijgen. Reken er dus maar op dat zij het Koninkrijksportefeuille zullen opeisen. Ook sympathiek is D66. Vergeet niet hoe Wassila Hahchi op de bres sprong voor Mike Eman tijdens zijn hongerstaking en Kamervragen stelde. Al met al geen heel slecht nieuws voor de regeringspartij op Aruba, al is de weg nog lang tot september.
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…