Eerder deze week scande ik door de radio en hoorde ik opeens Rocco Tjon, live in debat met André Bosman die vanuit Nederland naar de radiostudio had gebeld. Tjon had eerder gesteld dat het Caft gefaald in haar toezicht op de openbare financiën onder de vorige regering en dat ze daarom alleen al het financiële herstelpad van de huidige regering zouden moeten accomoderen. Bosman had daarop gereageerd dat Nederland en het Caft niets te verwijten viel.
Het geïmproviseerde debat werd pas echt interessant toen de Citgo-deal ter sprake kwam. Tjon stelt dat Nederland ook haar verantwoordelijkheid moet dragen voor het huidige debacle aangezien het Arubaanse parlement (dus ook de MEP-fractie) had ingestemd met de Citgo-deal op basis van de quickscan die Nederland had uitgevoerd. Bosman weerlegde dat in diezelfde quickscan duiudelijk staat aangegeven dat Nederland haar zorgen had over de deal. Veel meer konden zowel Bosman en Tjon – die allebei op de hoogte zijn van de inhoud van het document – niet on the air zeggen aangezien het rapport geheim is tot de regering besluit het openbaar te maken. Bosman spoorde Tjon aan bij aan de premier aan te dringen om de quickscan vrij te maken. Tjon had daar geen antwoord op en daar, beste lezer, is waar de guillotine valt.
Even terugspoelen naar de aanloop naar de Citgo-deal. Zowel de regering als MEP, toen in de oppositie, waren erop gebrand om de raffinaderij te heropenen. De verkiezingen stonden immers voor de deur. Groot feest met taart voor de deur van de raffinaderij nadat Mike de Meza en Richard Arends terug waren gekomen van Houston. Aan de andere kant riep Glenbert Croes, toen Statenlid, van alle daken dat hij de deal via zijn contacten in Caracas had gefixt. Uiteindelijk werd er getekend in Miraflores, met de Nederlandse ambassadeur in de zaal. Doet hij niet voor niks. Alles wijst erop dat met of zonder quickscan, die deal er toch doorheen zou worden gejaagd. Nu we met de gebakken peren zitten, wil iedereen de schuld op een ander afschuiven. Terwijl iedereen vuile handen heeft.
De toenmalige regeringsleiders van Aruba hebben, ondanks de quickscan en, goh laten we het maar common sense noemen, moedwillig zaken gedaan met de meest foute regering aan deze kant van Pyongyang. Voor stemmen en wellicht voor geld. Een uiterst gammele deal waar ze bovendien ook nog eens hun eigen interne huishouding voor de komende jaren op zouden gaan baseren, met holle cijfers.
En dan heb je Nederland, die nu blijkbaar haar handen van dit alles wil wassen terwijl juist zij indertijd deze deal met het staatsbedrijf van een corrupte, autocratische regering die haar land en de regio instabiel hebben gemaakt, hadden gefaciliteerd. Ondanks hun eigen oordeel in die quickscan.
Bovendien heeft het Caft inderdaad geen klap uitgevoerd toen het vorige kabinet de afspraken voor haar begrotingen voor 2017 en 2018 met nat karton probeerde overeind te houden. De huidige voorzitter van het Caft kon toen hij laatst op Aruba was niet echt verdedigen waarom zijn voorganger, die nu – naar verluidt via CDA-connecties – in de Raad van State is beland zo coulant is geweest tegen de vorige premier van Aruba. Van dit alles loop je niet zomaar weg.
Tenslotte heb je de huidige regering, die in de afgelopen jaren in de oppositie ook gewoon haar mond open had kunnen doen over het dubieuze handelen van het Caft, dit niet deed en tot gisteren haar en onze kostbare tijd heeft vergooid met paniekvoetbal. Gisteren gaf premier Evelyn Wever-Croes de quickscan en het hele contract met Citgo aan de Staten. Neemt niet weg dat ook MEP indertijd volmondig akkoord ging met de Citgo-deal. Een groot deel van hun oude achterban geloofde immers nog in de raffinaderij en MEP kon het met de verkiezingen om de hoek gewoon niet permitteren om terug te komen op de claims van Glenbert Croes.
Eenmaal in de regering gaf Wever-Croes te kennen dat een toekomst zonder raffinaderij haar voorkeur heeft. Dat is nogal wat, maar daarmee is het instemmen met de Citgo-deal nog niet vergeten. Om dan nu te draaien op de radio en te roepen dat ze akkoord waren gegaan met de deal vanwege de quickscan is behoorlijk onverstandig want je hebt maar een iemand nodig die de scan gewoon een beetje uitlekt – in dit geval dus notabene MEP’s eigen dikke mattie André Bosman – om door de mand te vallen. Had nou gewoon meteen die quickscan vrijgegeven – sterker nog, publiceer ze nu maar voor iedereen om te zien – , en geef gewoon toe dat je op dat moment net zo opportunistisch bezig was als de rest. Besteed jouw en onze kostbare tijd niet aan gedraai, maar aan het zoeken naar oplossingen. Want daar ben je voor verkozen.
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…