Zelfs Stevie Wonder had kunnen zien dat een aanhouding eraan zat te komen voor Paul Croes, nadat tal van andere naaste medewerkers al van de straat waren geplukt. En toch reageren mensen geschokt.

Zelfs de regering heeft er twee hele dagen over moeten doen om met een reactie te komen. Ja, het is ernstig. Nee, we laten Paul niet vallen en hij blijft minister, aldus de summiere verklaring van premier Eman gisterochtend tijdens de start van de sloop van het oude Bushiri-hotel. Dat hij zijn portefeuilles heeft ingeleverd en niet op de kieslijst staat geeft al sterk genoeg aan dat de aantijgingen serieus genomen worden. In andere landen was hij allang ontslagen. Maar dit blijft Aruba in verkiezingstijd.

Nog zoiets is het stuk opgewarmd oud nieuws dat direct na de arrestatie op maandag als afleiding werd opgediend. Ik en tal van mijn collega’s gingen dus die middag naar een snel ingelaste persconferentie waarin feitelijk hetzelfde werd verteld als in november vorig jaar, namelijk dat Repsol/Total in 2018 op zijn minst een proefboring zouden gaat uitvoeren ten noorden van Aruba. Pas later, toen ik een artikel erover ging schrijven, werd duidelijk dat we voor de gek werden gehouden en dat de kaderleden van Repsol die bij de persconferentie aanwezig waren – en ja, achteraf gezien toch best ongemakkelijke blikken hadden – zich daar ook voor hebben geleend. Ik heb het verhaal maar gelaten voor wat het was, maar wat wel duidelijk werd is dat men zich gek genoeg geen raad weet met wat er met Paul Croes is gebeurd, ondanks dat men het heus wel had kunnen zien aankomen. Sterker nog, ik heb me laten vertellen dat al ruim voordat de lijsten werden opgemaakt al bij familieleden van de minister werd gepolst of zij in plaats van hem op de lijst wilden gaan. Een stuk of acht aanhopudingen, al drie mensen in de bak en nog heb je geen gameplan voor de dag dat je eigenlijk al wist dat zou komen? Of ligt het toch aan het idee, of het gevoel van dat een politicus onaantastbaar is en dat het OM het toch niet zou aandurven om de man zelf van zijn bed te lichten?

Want wat mij het meeste opvalt aan de arrestatie van Paul Croes is hoe nog altijd ontzettend wordt opgekeken naar politici. Op de radio en op Facebook bezweren familie, vrienden en aanhangers dat je vooral niet blij moet zijn met het ongeluk van een ander en dat Paul zo’n lieve jongen is met een mooi gezin. Het onderzoek en de aanhouding in de zaak Ibis zouden politiek gemotiveerd zijn. Hoe dat precies in elkaar zou steken wordt echter niet helemaal duidelijk uitgelegd. Awemainta publiceerde zelfs een artikel waarin werd gesuggereerd dat uit respect voor het ministerschap van Paul Croes, hij op een meer elegante manier naar het bureau moest worden gebracht. Hij is immers ‘niet zomaar iemand’. Zelf heb ik vooral te doen met zijn kinderen. Door de beperkingen die het OM heeft opgelegd in de arrestatie zien ze hem niet eens. Maar er zijn meer kinderen die hun vader niet zien vanwege een voorarrest. Aruba is een rechtstaat. Laten we Paul Croes dus vooral precies dezelfde behandeling geven die andere verdachten ook krijgen en afwachten op de uitkomst van de zaak Ibis.

Bron: Den Cayente

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…