30 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Racisme is een jojo

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Racisme is een jojo

Column Arien Rasmijn

De ironie dat Mitch Henriquez net als George Floyd in handen van politieagenten in een volkomen racistisch systeem overleed zien we ook niet eens.

Het was 1985. Ik was negen jaar oud en we waren net van Aruba naar het Brabantse Veghel verhuisd. Het was volgens mij letterlijk de eerste keer dat ik de omgeving van ons huis verkende. Het was een typische hof van rijtjeswoningen van twee verdiepingen, met lelijk grauwe plantenbakken en steegjes die leidden naar pleinen met garages voor die rijtjeswoningen.

In een steegje kwam ik twee blonde jongens tegen. Ze waren allebei rond mijn leeftijd. Eerst leken ze vriendelijk, maar vrij snel haalde een van hen een jojo tevoorschijn. “Geef ons je geld of we maken je dood hiermee.”

Ik had natuurlijk geen geld bij me, en ik wees mijn twee belagers erop dat ze mij aan het bedreigen waren met een jojo. Ik moet iets tegen hen hebben gezegd in de trant van ‘jongens, dit gaat helaas niet lukken voor jullie vandaag.’ Ze zeiden niets, liepen weg en dat was dat. Het was de eerste keer dat ik racisme aan den lijve ondervond. Stom gedoe dat naarmate ik ouder werd escaleerde naar subtiele en minder subtiele uitingen die ik moest aanschouwen en zelf meemaken. Vechtpartijen, spanningen in de buurt, uitgescholden of simpelweg bij voorbaat onderschat en gepasseerd worden, het hoorde er allemaal bij. Ook, al was het in veel minder heftige vorm, op latere leeftijd in mijn studiejaren en daarna.

In de jaren na Fortuyn en Van Gogh werden de tegenstellingen alleen maar groter en brak eigenlijk ook de illusie van een multiculturele samenleving. Nederland is nu een diep verdeeld land. Dat zie je elk jaar weer wanneer de Zwarte Piet-discussie oplaait en nu ook weer in de discussies over protesten naar aanleiding van de moord in de VS op George Floyd.

Maar toen ik hier terugkwam leerde ik gaandeweg weg dat racisme en xenofobie hier misschien zelfs nog dieper geworteld is. We vergeten vaak dat Aruba een piepjong land is en dat hoewel een niet eens zo groot deel van onze voorvaderen indianen waren, zij zeker niet de indianen waren die hun sporen hebben nagelaten in de grotten. Die waren allang verdwenen toen een nieuwe groep hier aanlandde. Aruba is van meet af aan gebouwd door migranten. Wij zijn bij uitstek het crioyo ras van het Caribisch gebied en daar mogen we ook best trots op zijn.

Maar ergens onderweg hebben we de denkfout gemaakt dat anderen niet meer welkom zijn. Onze gemeenschap was gesloten door afzondering en daaruit vloeiende inteelt en toen bleek dat we alsnog nuttig konden zijn voor weer een nieuwe kolonist – dit keer niet een natie maar een corporatie – die een eigen Colony oprichtte en arbeidskrachten van de Bovenwindse Eilanden hiernaartoe bracht die ook apart werden gehouden, werd apartheid op Aruba de norm. De sporen daarvan zijn tot de dag van vandaag zicht- en voelbaar op het eiland.

Racisme en xenofobie waren katalysators in onze lange strijd naar de Status Aparte, de ontwikkeling van ons carnaval en het feit dat San Nicolas nooit de ontwikkeling heeft gekend die de westkant van het eiland wel heeft gehad. Het is de bron van waaruit mensen hier zich elke dag op de meest nare manieren uiten over Latino’s, Macamba’s, Chino’s en donkere mensen. Het is de reden waarom elk jaar weer hetzelfde gezeur klinkt wanneer mensen zich laten naturaliseren en het komt zelfs terug in beleid, waarbij nu – net wanneer we alle hens aan dek nodig hebben – wordt gedacht aan het tornen aan de LTU en de AZV. Dom en kortzichtig populisme gebaseerd op een illusie van wat eigenlijk een Arubaan is.

Het is inderdaad crisis, maar de stilte van de regering en politici hier is tekenend. Daarom is stilstaan en nadenken over racisme en xenofobie op dit moment, hoe onhandig ook, toch van belang. Want het laat ons zien hoe we kostbare tijd verdoen aan verdeeldheid en klinkklare onzin.

De ironie dat Mitch Henriquez net als George Floyd in handen van politieagenten in een volkomen racistisch systeem overleed zien we ook niet eens. Racisme maakt ons aantoonbaar dommer, net als die gastjes toen met die jojo. We spreken graag over eenheid. Nou, dit is het juiste moment om het te tonen.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….

10 reacties

  1. “onze cultuur” gebruiken als excuus voor misstanden.
    Misstanden die rechtvaardigt worden door “koloniaal, slaven verleden”.
    Klinkt bekend en kan (en wordt) veel gebruikt door alle lagen van de bevolking. Vandaar de geweldige werk ethos.
    Gevolgd door de kip en het ei: bevolking gebruikt het omdat het eiland bestuur het (met veel succes) doet.
    Het eiland bestuur gebruikt het om dat ze een mandaat daarvoor van de bevolking krijgen.

    Als de bevolking dus niet zien dat deze cultuur en dit excuus leid tot ondergang en zeker niet tot vooruitgang. Gaat het niet veranderen.
    Educatie is het aangewezen middel om in te zien dat dit een kortzichtige en doodlopende weg is. En wat is nu systematisch naar de knoppen geholpen?
    Educatie! En we gaan er nog even wat vanaf halen. Stel je voor dat je een electoraat krijgt die zich bewust is…

  2. een knoek-koe: op curacao hebben wij er ook een broertje dood aan om alle misstanden maar onder “onze cultuur” te scharen. Een YDK die steekpenningen aanneemt, snoepreisjes maakt, en familieleden aanstelt? Geen probleem is nu eenmaal onze cultuur. Een makamba die probeert een bank en verzekeraar van de ondergang te redden? Past niet in onze cultuur

  3. M8sschien moeten we gewoon stopen met over ras te praten, en over gedrsg beginnen.

    Mept een witte een zwarte naar het volgende leven: Racisme, discriminatie en hate crime..

    Mept een zwarte een witte naar het volgende leven: Vrucht en product van racisme , 400 jaar slavernij en onderdrukking.

    Misschien is het in allebei de gevallen gewoon: Gebrek een normen en waarden?
    Defecte opvoeding en vorming, bad culture.

  4. Wat een totale onzin. Tja, hoe vaak is op deze rots maar ook in Nederland het omgekeerde het geval. Juist ! Noemen we dat dan racisme ? Nee, dat noemen we randgroepjongeren die waarschijnlijk vanuit hun cultuur nooit een opvoeding hebben gehad.

  5. Leuk verhaal maar in Nederland heb je verschillende wijken waar voornamelijk allochtonen jongeren het voor het zeggen hebben. Witte jogneren worden beroofd of weggejaagd.. Dan zou dit ook racisme zijn toch?

  6. Voor zover bekend is er op Curaçao geen wet tegen racisme en discriminatie en dat voor een land dat slavernij heeft gekend. In 70 jaar zijn de parlementariërs waarschijnlijk niet aan toe gekomen.

    Het is wel apart om te zien dat veel sporters in Amerika en Europa nu voor een wedstrijd knielen als protest tegen racisme. De eerste speler die dat ooit tijdens het spelen van het Amerikaanse volkslied deed was de Amerikaanse soccer player, Colin Kaepernick. Colin is door zelfs Trump toendertijd bekritiseerd en alle sponsors hebben hun sponsor contract ingetrokken en zijn contract als speler werd ook niet verlengd en geen andere soccer team wilde hem hebben.

    En nu…….. knielen sporters in Amerika en Europa, wat een stelletje hypocrieten, waarschijnlijk als ze toen Colin hadden gesteund, leeft George Floyd wellicht nog.

  7. En wat heeft een overval met die Jojo dan met racisme te maken? Zeiden die blonde jongens dan “he roetmop geef me je geld”? Zeiden hun “he zwarte we maken je dood”? Vragen vragen vragen. Ik heb het artikel 3 keer gelezen en snap nog steeds niet wat ik uit dat warrig verhaal moet halen. Er is trouwens inderdaad een vergelijking met Mitch en George. Beiden waren onder invloed en dachten stoer te zijn met een grote mond. George had ook nog eens een flink strafblad dus tja.

  8. Beste Ger, blijkbaar lees ik beter dan jij.

    Dom Cayente zegt over de bedreiging door 2 blanke jongens (met een levensgevaarlijke jojo…): ‘Het was de eerste keer dat ik racisme aan den lijve ondervond. ‘

    Grote onzin natuurlijk. Hoor je een blanke zeuren over racisme als hij door een zwarte overvallen is?

  9. Beste Trui,

    Even een aanradertje voordat je reageert als een kip zonder kop!
    Lees het artikel nog een rustig door en houdt na iedere zin even een tel pauze om de woorden te laten bezinken.
    Deze opinie geef duidelijk blijkt van kennis en feiten.
    Het voorval van het steegje kun je op diverse manieren interpreteren.
    Alleen het feit al dat jij dit doet met een jij-bak geeft aan dat je of inderdaad de context van de opinie mist of je bij jezelf te rade moet gaan over je denkwijze.

    De schrijver geeft heel duidelijk aan waar de schoen wringt en blijft niet hangen in zelfbeklag zoals anderen dit wel doen. Hij legt de vinger op de zere plek om aan te geven dat vele Arubaanse, maar ook vele andere Caribbeaanse “medelanders” zichzelf een spiegel moeten voorhouden om te kijken waar ze zelf staan.

    Het woord “Respet” geldt voor alle bewoners van een land ongeacht hun kleur, afkomst, religie of aard!

  10. ‘Eerst leken ze vriendelijk, maar vrij snel haalde een van hen een jojo tevoorschijn. “Geef ons je geld of we maken je dood hiermee.”’

    Domme, domme Don Cayente. Wat heeft dit met racisme te maken? Net net nada!

    Dit is mij ook enkele malen gebeurd, met daders van het witte en zwarte ras. Moet ik dan over racisme gaan huilen op het moment dat de dader zwart is?

    Don Cayente is een typische exponent van de Curaoenaar of zo u wilt Arubaan. Te pas en te onpas, afwisselend huilend en boos de racismekaart trekken om er je voordeel mee te doen. Vaak met een verlekkerd oog op een pot geld uit Nederland, waar die racismekaart er, met een koloniaal sausje eroverheen, bij de linkse goegemeente er nog steeds als zoete koek ingaat.

    Het is juist dit stuitend gedrag dat gevoelens van racisme aanwakkert, domme domme Don.

    En, geheel terzijde, de zwarten die mij overvielen deden dat met een mes, niet met een jojo.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties