Het is zaterdagavond en minister Mike De Meza viert zijn verjaardag in San Nicolas. Het is een groots opgezet evenement met veel muziek – het is immers verkiezingstijd – en de aanhang heeft de straat gevuld. Maar uiteindelijk gaat het helemaal niet om de verjaardag van ‘da better Mike’.
De camera’s draaien pas echt op volle toeren wanneer Paul Croes voor het eerst sinds de aantijgingen tegen hem zijn gemaakt in het openbaar toont. De reacties daarop later zijn op zijn zachtst gezegd gemengd, want kijk hoe een van mogelijke ambtelijke corruptie verdachte minister als een held wordt ontvangen. Schaamteloos! Wat zegt dit over de partij en over hem en waar is die wet nou gebleven die over dit soort situaties zou gaan?
Croes heeft tot 12 mei zijn portefeuille en tekenbevoegdheid gehouden, wat tamelijk idioot was en schadelijk voor de reputatie van onze rechtstaat. Nu is hij zogenaamd minister zonder portefeuille, terwijl het hem en het kabinet veel meer had gesierd als hij gewoon aftrad. Het is immers toch bijna verkiezingstijd.
Ergernis en discussie daarover kan ik me wel voorstellen. Maar dat Paul Croes even de deur uit gaat om zich onder de mensen te begeven? Laat hem. Maakt niet uit hoe groot en luxe jouw – naar verluidt cash betaalde – huis is, op gegeven moment komen die vier muren op je af en heb je contact nodig. Dat hij zelf daar een grote optocht van maakt en zijn terugkeer als verloren zoon breed wordt uitgemeten door de regering, tot op het punt dat het bijna voelt alsof ze het Openbaar Ministerie willen tarten, valt nu echter onfortuinlijk uit.
Maar ik kan me een beetje voorstellen dat ze dit in de warroom van Cas di Partido ook niet hebben verwacht. Want het OM reageerde snoeihard erop door een tramitador te arresteren en in hun persbericht in niet mis te verstane termen aan te geven dat ze nog steeds achter Paul aan zitten. Verrassend, want voor het eerst in lange tijd toont het OM haar tanden.Sinds de invallen van 28 maart heeft Justitie naar eigen zeggen niet stilgezeten en werden vele getuigen gehoord en papieren en files doorgespit. “Het onderzoek wordt voortgezet en de komende periode zullen meerdere aanhoudingen volgen.”
Ze moeten ook wel want dit is geen lichte kwestie. Net als voor Paul en AVP staat voor het OM alles op het spel. Alles. Vangen ze bot, dan is hun reputatie vernaggeld en zou het effect van het onderzoek op de verkiezingen op zijn zachtst gezegd problematisch zijn. Bedenk ook hoe delicaat dit is. Paul zelf is niet gearresteerd. Anderen hebben voor veel lichtere verdenkingen vastgezeten. Maar denk aan hoe de arrestatie van een minister in verkiezingstijd het openbare leven en het lopende onderzoek zou verstoren.
Partijaanhang op straat, onrust overal. Bovendien is Paul Croes niet vluchtgevaarlijk. Zijn situatie en die van zijn partij maken het zo dat zelfs een vakantie voor commentaar zou zorgen. “Paul is weg. Het zal toch niet?” Dus waarom zou je hem arresteren als hij al een gevangene is van zijn eigen omstandigheid en positie.
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…
Hoe een eens zo respectabele partij zich zelf ten gronde richt.
Dit is helemaal de uitleg van de AVP hoe ze feitelijk hun eigen schoonschrift Calidad moeten uitvoeren. Mito Croes meende het zo goed met zijn partij. De partij maakt hem te schande, zowel in Aruba als in het gehele Koninkrijk. De handel in vergunningen levert elke regering een aardig zakcentje op. Vooral met de verkiezingen. Dus iedereen heeft vuile handen. Er is hier wellicht sprake van zwijggeld, zowel voor Croes als voor Sherman? Wie heeft wie in de tang? Het betreffende LB inzake Croes lijkt inhoudelijk nogal kreupel. Want als De Statenleden en de regering weten dat iets goed mis is en het laten voortbestaan, zijn ze allen even schuldig als degene die het vergrijp pleegt. Het zou passend zijn als het OM alle Statenleden en regeringsfunctionarissen inrekende voor medeplegen. Ze maakten steeds meer misbruik mogelijk. Integriteit? Dat is goed voor een rapport van Mito Croes en Armand Hessels, maar vooral niet om het uit te voeren, never nooit niet. Renée van Aller&John de Vries