26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Woorden hebben gewicht

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Woorden hebben gewicht
Column Arien Rasmijn

Dit is het punt in de campagne waarop ik in ieder geval er helemaal klaar mee ben en niets liever zou willen dan wegvliegen of in een winterslaap gaan tot de dag na de verkiezingen. Nu begint de verbale agressie over te gaan tot incidenten en hangt de narigheid als een laaghangende donkere wolk boven het eiland.

De bizarre verhalen, spraakmakend maar tegelijkertijd zo onaangenaam dat je ze meteen weer wil loslaten, komen nu ook los. Het al intens nare verhaal van huiselijk geweld rond Xiomara Maduro (bij deze laat ik die andere achternaam maar achterwege) heeft door de reacties op sociale media zo’n duistere extra dimensie gekregen dat ik me echt afvraag of we nou in 2017 leven of in 1950. Woorden hebben in het tijdperk van sociale media een surplus aan extra gewicht gekregen. Woorden die voor eeuwig en altijd opvraagbaar zullen blijven.

Vroeger zei je in een dronken of boze bui iets en werd het vergeten. Nu post je iets of spreek je met een zware tong een voicenote in en het tekent je voor de rest van je leven. Dit zijn dingen die je niet meer kunt intrekken, zelfs met de meest oprechte verontschuldiging achteraf. Ik vraag me af hoe het zoontje van Xiomara de woorden van het zelfbenoemde politieke orakel Karel Arends, of de sensatiegeile ‘hepaaa’ van AVP-schootpoedel Henry Kransen gaat opvatten wanneer hij ze ooit leest.

Woorden wegen zwaar en geven gewicht aan mensen die ze eigenlijk niet eens kunnen dragen. Zo zullen er inmiddels wel genoeg mensen zijn die zich afvragen waar een zelfingenomen betwetertje als ik de gotspe vandaan haalt om dingen aan de kaak te stellen. Eerlijk waar, vaak vraag ik mezelf ook af wie ik in godsnaam denk dat ik ben.

Woorden hebben gevolgen. Eergisteren postte iemand die ik inmiddels als vriend kwijt ben – ja, de verkiezingen maken meer kapot dan je lief is – dat het besluit van de Censo en de Kiesraad om de indiening van de kieslijsten volgende week vrijdag op het Stadhuis plaats te laten vinden de verkiezingstraditie van de massale opkomst met vlaggen en muziek tenietdoet en dat het zou leiden tot onlusten. Rondom het Stadhuis is er minder ruimte dan rond de Havana waar voorheen de lijsten met veel fanfare werden ingeleverd.

Mocht het gebeuren dat grote groepen mensen van verschillende partijen elkaar niet zouden kunnen vermijden in de nauwe straten rond het Stadhuis en er geweld zou ontstaan, dan zijn volgens die poster – in dit geval een partijcoryfee van de AVP – niet de partijen of hun aanhang maar de Censo en de Kiesraad verantwoordelijk. Daar ging ik dus met gestrekt been op in. Het moge duidelijk zijn dat het besluit om de locatie intiemer te maken alles te maken heeft met juist het verminderen van risico op geweld. Dat in voorgaande jaren, toen de hele Vondellaan werd afgezet en het verkeer in Oranjestad zowat werd platgelegd zodat politieke partijen een soort van Jouvert Morning konden houden om slechts hun kieslijst officieel in te dienen, er weinig incidenten waren is pure mazzel. Zeker als je weet hoe onderbemand de politie is.

Komt daarbij dat de sfeer dit jaar behoorlijk grimmig is, met borden en vlaggen die worden vernield en de wetenschap dat vergeleken met acht en zelfs vier jaar geleden er zoveel meer illegale vuurwapens in omloop zijn, en je kunt je goed voorstellen dat men een eind wil maken aan deze traditie, dat elke keer weer wordt gezien als een van de grote risicodagen van de campagneperiode. Maar nee, Censo en Kiesraad zijn verantwoordelijk en in plaats van dat erbij wordt neergelegd en wordt besloten om de aanhang te instrueren niet in grote getalen te komen worden ze juist opgehitst. Maar woorden hebben gewicht en het internet vergeet niet. laten we maar hopen dat de partijen de boodschap begrijpen en dat zij in gepaste proportie naar het Stadhuis komen volgende week.

Gisteren kwam ik Karel Arends in het wild tegen. Ik liep een tent binnen om wat te eten te halen en hij liep net naar buiten. Even keek ik hem recht in de ogen aan, deze zielige oude slons, een man die oogt alsof hij al heel wat jaren geen vrouw van dichtbij heeft mogen meemaken maar zich wel een mening durft aan te meten over hoe een politica haar thuissituatie ‘onder controle’ dient te houden. Een mening die ook nog eens door talloze mensen hier op het eiland wordt gelezen, besproken en geshared. Precies zoals ook met de columns van mijn hand gebeurt en ook al zou ik nooit iets onnodig gemeens zeggen over hoe een vrouw door haar man wordt toegetakeld en doe ik hard mijn best om wat ik zeg te baseren op feiten in plaats van theorieën en roddels (OK, af en toe een roddel kan geen kwaad…), ben ik in veel opzichten geen haar beter dan hem. Ben ik in werkelijkheid – zonder de stoere selfies of de zorgvuldig voor sociale media gekozen woorden, muziek en artikelen – net zo onbeholpen en mag ik alleen maar hopen dat ik nog niet zo verbitterd ben geworden.

Karel groette mij op weg naar de deur, maar ik negeerde hem. Lang nadat hij eenzaam achter het stuurwiel zijn autootje wegzakte en wegreed, bekroop mij het gevoel dat ik, juist om beter en geloofwaardiger dingen die fout gaan te kunnen blijven bespreken, moet uitkijken met mijn woorden. Laten we onszelf en elkaar niet uit het oog verliezen de komende weken. Blijf scherp, maar blijf vooral ook mens.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…

Dit artikel is geplaatst in

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties