Column Renée van Aller en John de Vries
Wat is de overeenkomst tussen opwindende billen en opportunisme? Invloed en macht! De Volkskrant en het NRC berichtten er aan het eind van het jaar uitvoerig over. Dames en heren: grote borsten zijn uit (C-cup max) en een verpletterend achterwerk is in! Kennelijk valt daarmee veel te bereiken, want de Vogue bracht er een special over uit. In de Volkskrant leverde Wieteke van Zeil een billenspecial op 30 december 2014, opdat wij mannen er vooral niets verkeerds bij denken. Max Pam wenste ons daarom een opwindend 2015 met het jaar van de bil (big booty). In Brazilië hoort de gevulde derrière tot de kroonjuwelen. De vraag naar borstvergroting is gestabiliseerd, maar de vraag naar een frappante vulling van het achterwerk groeit gestaag. “Het ideaal van ronde billen is geïnfiltreerd in de hogere regionen van de Westerse mode. De emancipatie van het vrouwelijk achterwerk is een feit. Zie Jennifer Lopez, Kim Kardashian, Gloria Estefan en Iggy Azalea. Milou van Rossum zei in het NRC Handelsblad van 3 januari 2015, dat het achterste vóór ligt. Dat is te zien aan veelvuldig verschijnende belfies (selfies van je bottom/buttocks). Ook liftend ondergoed is in. In de politiek zijn alle technieken bruikbaar, dus een meeslepend uiterlijk kan in de strijd worden geworpen om de macht. Waarom hebben belangrijke politici en bestuurders altijd zo’n oogverblindende juffrouw aan hun zijde trippelen, wettig of byside?
Verbloemen
Het is ook in de politiek van belang dat de waarheid aantrekkelijk verpakt wordt, evenals een aangrijpend achterwerk. Dat zegt Pieter van Os in het NRC van 2 januari 2015.
“Een taalkundige heeft me eens proberen uit te leggen waarom politici zo vaak ‘aangeven’ zeggen wanneer ze ‘zeggen’ bedoelen.
Vooral tijdens het kabinet-Balkenende IV was ieder Kamerdebat vol van de kwesties en meningen die werden ‘aangegeven’. Wie iets heeft gezegd, kan niet meer terug. Wie iets heeft ‘aangegeven’, heeft het niet gezegd en kan er altijd weer onderuit. Waarom gaan mensen ‘van ons heen’ terwijl ze morsdood zijn, noemen we secretaresses ‘office managers’ en zeggen we dat schulden van Griekenland ‘worden geherstructureerd’ terwijl dat kwijtschelden betekent? Lelijke verbloemingen verraden meestal mislukkingen, of onrechtmatigheden. Toen André Rouvoet als minister verklaarde dat hij jeugdcentra in heel Nederland ging ‘uitrollen’, wist je al dat er iets niet klopte. Toen CIA-officieren voor het eerst spraken over ‘enhanced interrogation techniques’, kon de wereld weten dat de grootste wereldmacht aan het martelen was geslagen. Ouders van een kind dat stronteigenwijs is, kregen te horen dat hun koter ‘fiercely independent’ is.
Toen ik jong was, stond er in mijn rapport onder kopje gedrag gewoon: ‘Slecht.’ De kinderen van Van Os zitten op een school met winstoogmerk. De school die hij 30 jaar daarvoor zelf bezocht, ging daar niet onder gebukt. Zou dit betekenen dat winstbelustheid leidt tot verschrikkelijke verbloemingen?, vraagt Van Os zich af. De trend is immers onmiskenbaar: van publiek naar privaat. Dus van helderheid naar krompraat.
We kunnen opheldering over het gebezigde taalgebruik vragen aan onze overheidsgeheimschrijver René Herdé, of aan onze politici. In de komende weken krijgen we te maken met meer onaangename maatregelen. Let op hoe die worden gebracht, minimaal als hervormingen. De begroting is sluitend, de inkomsten en toeristen stijgen boven verwachting. Maar de leeftijd stijgt onvoorzienbaar dus moeten de pensioenen gekort worden en de toeslagen afgeschaft. Net zo als in Nederland. De eilanden hoeven de Nederlandse onverbiddelijke maatregelen maar te volgen. Nederland is het schoolvoorbeeld van het omzetten van angst naar succes.
Menno Tamminga zegt in het NRC van 2 januari 2015 dat
“ondernemers en politici van groei houden. Voor de eerste groep is dat meer winst. Voor de tweede maakt extra groei ingewikkelde keuzes gemakkelijker: iedereen wat erbij geven is leuker dan bezuinigen. Zoals er leunstoelgeneraals zijn die in de media duiding geven over oorlogen, zo zijn er leunstoeleconomen die rente, groei en loonvorming proberen uit te leggen. Er is een parallel: economie is geen oorlog, maar wel strijd: wie krijgt meer economische koek, wie minder en hoe maken we de koek groter? Het beleid borduurt voort op wat in de economische crisis dertig jaar geleden succesvol was: loonmatiging en vermindering van het overheidstekort. En als toegift wat lastenverlichting. Als anderen wel een idee hebben, zoals de denktank WRR met zijn doortimmerde advies Naar een lerende economie is de reactie eerst neerbuigend, daarna oppervlakkig. Dus, kabinet, zoals elke leunstoelgeneraal weet: vecht nooit de vorige oorlog, want dan verliest u de actuele strijd.”
Er zal veel veranderen in het Koninkrijk. Er wordt overal minder pensioen opgebouwd en het verdampt supersnel door de lage rente, die nog onder nul zal dalen. Huizenbezitters en huizenkopers krijgen te maken met nieuwe regels. In september wordt het studieleenstelsel ingevoerd. Er is nauwelijks sprake van economisch herstel, hoewel het producenten- en consumentenvertrouwen al maanden stijgt in theorie. Het aantal werklozen daalt amper.
Onverbiddelijk opportunisme en onderhandelen over de waarheid
In het Financiële Dagblad van 3 januari 2015 hield Siem Eikelenboom ons voor dat zonder wheelen & dealen een samenleving niet kan functioneren.
Corruptie is van alle tijden, zo blijkt uit drie nieuwe boeken over politieke affaires. Geen enkele samenleving kan zonder ‘micropolitiek’. Anders gezegd ‘voor wat, hoort wat’. Zie El Rey over de Limburgse gemeentepolitiek. Cliëntelisme is van alle tijden, zo blijkt uit alle affaires.
In Die geschichte der Korruption gaat de Duitse historicus Jens Ivo Engels diep in op corruptieaffaires in voornamelijk Duitsland en Frankrijk, maar ook in andere landen, waaronder Nederland. Zonder ‘corruptie’ kon een samenleving niet functioneren, stelt Eikelenboom. Wie kan de beste coalities smeden? Die maakt het. Binnen de katholieke kerk dacht een pas gekozen kardinaal in de allereerste plaats aan zijn familie bij het verdelen van baantjes en opdrachten. Een politicus kon de top alleen bereiken door kongsi’s te smeden met machtige groepen. Dus door cliëntelisme en het weggeven van goed betaalde baantjes die weinig werk vereisen, krijgt men invloed en macht. Het betichten van de tegenpartij als corrupt vindt stelselmatig plaats, terwijl de machthebbers vaak nog rotter zijn dan degenen die zij aflosten.
Transparency International, die wereldwijd corruptie aan de kaak stelt, blijkt zelf een neoliberale agenda te hebben. Niet voor niets krijgt deze club steun van grote multinationals. Die zagen opdrachten in niet-democratische en gesloten landen vaak aan hun neus voorbijgaan, omdat ze werden gegund aan vriendjes van de machthebber.
De vraag wat nu precies corruptie is, valt dus moeilijk te beantwoorden. Van politiek, instellingen en bedrijven wordt steeds meer openheid verlangd. Kunnen bestuurders nog wel aan al die moderne eisen voldoen? Nee, zegt Eikelenboom. En dat hoeft ook niet, stelt het filosofen- en kunstenaarsechtpaar Roland Spitzlinger en Julia Draxler in hun vermakelijke boek Probier’s doch mal mit Korruption! Affaire na affaire halen zij aan om de lezer te tonen dat als hij echt vooruit wil in de maatschappij hij zijn buidel zal moeten openen voor een gerichte steekpenning hier en daar. Hoe je dat precies moet doen, leren kinderen al op het schoolplein. Goed, je kunt veroordeeld worden en eindigen als een paria, maar tegen die tijd ben je wel binnen. Zoals moord en diefstal tot op heden niet zijn verdwenen, zo zal het niet lukken om corruptie uit te bannen. De mens is nu eenmaal zowel hebzuchtig als inventief.” Dus dames, uw buitenkant vermag veel en is pure macht, vergeet daarbij niet om uw verstand te gebruiken. De neus van Cleopatra deed koninkrijken op hun grondvesten sidderen. Het leverde veel op, ze gebruikte haar verstand.
©2015 Renée van Aller en John de Vries
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.
Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2014