The Central Bank of Curacao is forecasting an economic growth of 1%, or less, for the year, 2016. Supposedly, the forecast is based on an economic model with dubious specs and outdated assumptions.
Thus, governing the island economy has become management of fictional expectations. Economic growth is only possible with structural changes.
Amongst others, Curacao suffers from traditional trade barriers, TB’s, like tariffs and quotas, and non-trade barriers, NTB’s, red tape of rules and regulations. Tariffs are astronomically high with import duties often more than 30% and steep sale taxes, all in combination with quotas on foreign labour and straight-out monopolies. With NTB’s in the form of complicated red tape, from licences and permits to product specifications, the authorities distorted conditions of competition, foreign and domestic, to such an extent that the island has become one of the least attractive investment opportunities in the world.
Successive Ministers of Economic Development have only added to the problems with more regulation and taxes, and thus created a race to the bottom, the bottom of economic default. Time after time, professional advice and strong recommendations by international monetary institutions, Chamber of Commerce and others have been ignored, ridiculed and waved away with Bolivarian-socialist ideological arrogance. The Ministry of Economic Development may well be re-baptized ad the Ministry of Economic Destruction.
The new Minister of Economic Development has his task cut out for him; that is if he has the courage and political leverage to change course.
“Cutting red tape” has been a promise for at least 15 years. Supposedly, a one-stop-shop licence and permit application window at the Ministry has been in the making since 2000 but remains closed till today. Regional multi-national discussions, like Caricom, are trying to address NTB-issues, but politicians treat the meetings with disdain and as if they were weekend leisure outings not to be taken seriously.
The urgently needed flexibility of labour markets is totally stalled by rigid union policies. “Working hard and learning fast” are not part of the local culture and work ethics. Immigration and import of skilled labour are nearly impossible. An 80/20 law created a local preferential race with job benefits not based on merit, but on birthrights.
Island monopolies, officially abolished, but in reality continue to exist and cripple the economy, presenting an enormous premium of added cost to production and consumption. While enriching a small local elite, the charges impoverished many and made tourist industries— the largest employer— uncompetitive.
The recent drop in oil prices puts enormous pressure of the island’s oil refinery business, presently leased to Pdvsa, and the largest foreign currency contributor to the island. A pull-out of the lessee, due to abominable non-market conform economic conditions is almost inevitable. Shipwharf and dry dock have been haemorrhaging for over two decades. The “new” tourist industry had to abandon the luxury tourist market, due to lack of qualified staff and competitive sourcing and developed into a Jack-in-the-Box mass discount market.
Regulations, domestic and foreign, destroyed the financial services industry.
The island economy is in very bad shape, and it cannot afford another Minister doodling around for ten months.
Bron: CuracaoChronicle
Om eerlijk te zijn heb ik ook nooit begrepen waarom Curacao zich zo hoognodig moest richten op de exlusieve 5 sterren markt. Het aantal landen dat zich daar met succes in kan bewegen kun je tellen op de vingers van 1 hand. Alle andere landen blijven zitten met leegstaande hotels en appartementen, doch men begrijpt nog steeds niet waarom.
Niets negatiefs over Kura Hulanda, het is werkelijk schitterend en de effort van Jacop Gelt Dekker om Otrabanda weer nieuw leven in te blazen is lovenswaardig, maar helaas niet geschikt voor Curacao.
De toerist met geld (en die ook geen problemen heeft om het geld daadwerkelijk uit te geven) komt niet alleen voor dat hotel, hij komt ook voor de omgeving en voor het algehele plaatje. Een 5-sterren hotel op een vuilnisberg is wel een 5-sterren hotel, maar het is wel enigzins op de verkeerde plek neergezet.
Bovendien is het luxe segment een zeer lastige sector. Dit soort toeristen komen over het algemeen maar zeer kort en hooguit 1 keer naar een bestemming. Gevolg is dus dat je zeer veel kosten kwijt bent aan marketing en wanneer men besluit dat jouw land niet meer ‘hot’ is dan sta je zonder gasten.
Curacao zou er veel beter aan doen zich te richten op no-frills vakantie, gewoon een kamer met bed, meer niet. Alle luxe (televisie, airco, koelkasten etc apart bijbetalen). Daarnaast gewoon een zon-garantie aanbieden gedurende het grootste deel van het jaar. Regent het dan krijg je een deel van je geld terug. En vervolgens net zoals de Turken inzetten op massa. Turkije is van een onbelangrijk toeristisch land gegaan naar een land met 18 miljoen toeristen per jaar, die voor 99 % met het vliegtuig komen. En waar komen die toeristen voor ? De zon en de zee, meer niet. Dat hebben we hier ook en we hebben hier geen terroristische dreiging.
Helaas hebben we wel een groot crminaliteits probleem en dat moet hard worden aangepakt, want toeristen en criminaliteit is geen goede combinatie.
Het is allemaal waar en het is al zo vaak gezegd.
Er is niets mis met goedkope aanbiedingen voor vakantie in Curaçao. Als je dat efficient doet (zoals de Spanjaarden, Turken, etc) dan kun je daar prima mee verdienen. Hier niet want het personeel is hier totaal inefficient en ongeinteresseerd. Ik heb zelden meegemaakt dat een bestelling van 4 verschillende drankjes goed ging, tenminste 1 is altijd fout met uiteraard de beschuldigende blik naar de klant.
Er komt geen verandering in Curaçao. Het zal steeds slechter gaan wat altijd de schuld van anderen zal zijn. De criminaliteit zal toenemen, Jan Thiel zal afgesloten worden en de enige veilige plek van Curaçao zijn voor de toeristen in de toekomst.
Goed stuk maar wie zal het zich aantrekken eerder zullen de de vriendjes politieke abmtenaren bij gebrek aan gewicht er alles aan doen te dwars bomen om de iegen zakken te kunnen blijven vullen.
As usual with JDG, he takes no mince words. Sharp analysis of all the inconveniences that have crept into the Curaçao economy and the inability of the incumbent directors to do something about it. Curacao tourism is also now on sale with seven-day voyages in three-star hotels for less than 500 euros. Again, the middle class is going to rule and Curacao will be the replacement for Canary Islands, Turkey, Egypt and so pity, because a lost quality image, not only destroyed by rebuilding shopping streets during the cruise season, but also because of the continuation of mass tourism. Examples abound. Projects such as Greentown are needed to change this. But I do not hear the assembled relatives in nearly all commission. Missed chance.
Zoals gebruikelijk bij JGD, neemt hij ook hier geen blad voor de mond.
Scherpe analyse van alle ongemakken die in de Curaçaose economie zijn geslopen en het onvermogen van de zittende bestuurders er iets aan te doen.
Ook toeristisch is Curacao inmiddels in de aanbieding met 7-daagse reizen in driesterrenhotels voor minder dan 500 euro. Ook hier gaat de middenmaat regeren en wordt Curacao de vervanger van Canarische eilanden, Turkije, Egypte etc. Jammer, want een verloren kwaliteitsimago wordt niet alleen vernield door openliggende winkelstraten tijdens het cruise-seizoen, maar zeker ook door het doorzetten van massa toerisme. Voorbeelden te over.
Projecten zoals GreenTown zijn nodig om hier verandering in te brengen.
Maar daar hoor ik de verzamelde familieleden in bijna alle commissie niet over. Gemiste kans.
The same is the case for Aruba, judging by the data in the latest report of the Central Bank of Aruba from October, 30rd 2015. Creating optical illusions seems to be a rather vivaciously played political game and a surprising commonly well liked pastime. This endeavour is upheld lavishly. The extreme effort and expense it takes, is thought rather well-spend. The dispassionate dissimulating is breathtakingly well done. See our latest article: ‘Loco di mi shoco’. Renée van Aller&John de Vries