Column door René Zwart
Naar aanleiding van de gisteren bij het debat in de Tweede Kamer over de Isla ingediende motie heb ik het onderstaande commentaar geschreven dat vandaag in het Antilliaans Dagblad staat: Ultimatum. De voortzetting van het debat in de Tweede Kamer over de Isla gisteren heeft niet gebracht wat de voorstanders van een harde aanpak hadden gehoopt en de tegenstanders gevreesd.
De fracties die onder aanvoering van de PvdA enkele weken terug nog de stellige indruk wekten van de uitstoot van de raffinaderij en de CRU-centrale een Koninkrijksaangelegenheid te maken om zo de weg vrij te maken voor een dwingende aanwijzing aan de regering van Curaçao om de eigen milieuwetgeving na te leven en dus op te treden tegen overschrijding van de uitstootnormen zongen gisteren een toontje lager.
De ingediende motie waarvan overigens wel vast staat dat deze dinsdag bij de stemming op een meerderheid kan rekenen, is allesbehalve dwingend: minister Plasterk wordt gevraagd de regering in Willemstad dringend te verzoeken alle in redelijkheid te nemen maatregelen te treffen om de uitstoot van schadelijke stoffen binnen drie maanden maximaal te verminderen.”
Een tandeloze tijger, zo concludeerde menigeen al dan niet teleurgesteld. Dat valt nog te bezien. Het expliciet noemen van een tamelijk korte termijn kan immers ook worden gelezen als een ultimatum: het kabinet Whiteman krijgt nog slechts 90 dagen de tijd om serieus werk te maken van zijn plicht de volksgezondheid in de wijken onder de rook van de Isla veilig te stellen.
Blijft het verzaken dan zit het er dik in dat kort na het verstrijken van de deadline alsnog een veel verderstrekkende motie volgt als opstapje naar een dwingende aanwijzing.
Dat het de Kamer menens is, valt af te leiden aan de inleidende overwegingen in de motie. Die liegen er niet om: op Curaçao is reeds langdurig geen sprake van deugdelijk bestuur met achtereenvolgende regeringen die de fundamentele mensenrechten schenden.
Het is op zichzelf al een blamage dat ministers en Statenleden het zo ver hebben laten komen. Daar kunnen ze zich, zoals Plasterk vreest, beledigd over voelen, maar dan volgt er over een tijdje nog een tweede blamage in de vorm van een aanwijzing of ze grijpen de opnieuw door Nederland uitgestoken helpende hand aan door dankbaar gebruik te maken van de aangeboden expertise. De lokale politici kennende zal dat even slikken zijn, maar onze volksgezondheid is net even te belangrijk om op te offeren aan misplaatste trots.
Ze hebben bovendien in eigen hand om de motie nog voordat deze dinsdag in stemming komt overbodig te maken door vandaag nog minister Plasterk uit te nodigen zo snel mogelijk naar Willemstad te komen voor het maken van een plan van aanpak waarbij Curaçao de koers bepaalt en Nederland de stuwkracht helpt versterken. Eigenlijk dus zoals het in het Koninkrijk hoort te gaan.
René Zwart is parlementair correspondent in Den Haag voor het Antilliaans Dagblad. Deze columns betreffen op persoonlijke titel geschreven facebookposts die de KKC met zijn toestemming overneemt. Lees meer…
Het bestuur op Curaçao is sinds 10-10-10 sterk achteruit gegaan en ministers (taken en zaken kabinet) en Statenleden zouden het zich inderdaad moeten aantrekken dat er ‘reeds langdurig geen sprake van deugdelijk bestuur’.
Ehter ook de ultimatum van 90 dagen is ook tandeloos. Immers over 90 dagen zitten wij hier op Curaçao midden in verkiezingscampagnes (misschien is dat wel de opzet, zodat Isla ook inzet wordt in de verkiezingsstrijd), en afhankelijk van hoe snel een regering kan worden gevormd zal NL snel daarna ook met verkiezingen te maken hebben. Dus, het geheel dreigt op de lange baan geschoven te worden.
Zoals eerder aangegeven, een AMvRB wordt moeilijk in een kwestie waar men zelf medeplichtig aan is. Veel zinvoller is om de energie te steken in het tot stand komen van een geschillenregeling zodat vervolgens serieus werk gemaakt kan worden van het beschermen van de volksgezondheid in de wijken onder de rook van de Isla. Curaçao zal een aantasting van de zelfstandigheid niet accepteren en zal Rutte wijzen op de boodschap, aan het einde van zijn stand-up-cameo tijdens de correspondenten diner, niet alleen geld aan zijn kant van de Atlantische Oceaan. Ook hier ‘Handen af van (onze) vrijheid’
Renee, het is ijdele hoop te stellen dat de Curacaose regering de hand in eigen boezem steekt gezien de uitspraken die Whitman de laatste tijd over de Isla heeft gedaan. Hiermee heeft hij bewezen dat de gezondheid van de bevolking bij hem op het derde plan staat. Als nederland dit doorzet en met een AMvbVR komt zal hij, en met hem zijn partij de PS moord en brand schreeuwen dat nederland hiermee Curacao opnieuw probeert te koloniseren.