26.4 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Vaders | Landen van lafenis (16)

HomeAuteursColumn Vaders | Landen van lafenis (16)

Column Vaders | ‘Verdorven paradijs’

Column Vaders | ‘Verdorven paradijs’
Column Vaders | ‘Verdorven paradijs’

De oceaan toont zich eindeloos in zijn verlatenheid. Soms, al gebeurde dit maar uiterst zelden geteld gedurende vele lange bange jaren, verscheen er een eenzaam onheilspellend zeil van een marinefregat aan de einder. Vaak per ongeluk, compleet uit koers door storm en opgezweepte golven.

Dan verscholen Alexander Smith, alias John Adams en Thursday October Christian, de eerste zoon van Fletcher Christian, leider van de muiterij op de Bounty in 1789 en zijn Tahitiaanse vrouw Maimiti, zich in de bosschages om ontdekking te voorkomen. Dit zou voor Adams onmiddellijk de strop betekenen in Londen.

Eigenlijk liep die hele muiterij op het schip dat de stekken van de broodvrucht van Tahiti naar de Engelse Caribische eilanden zou vervoeren uit op een compleet fiasco. Het was vragen om moeilijkheden op Pitcairn met negen muiters, zes Tahitiaanse mannen en elf Tahitiaanse vrouwen. Deze onbalans leidde in ieder geval tot de vroege dood van de meeste mannen.

Muiterij-op-de-Bounty
Muiterij op de Bounty

In 1808 komt er uiteindelijk toch bezoek van de Amerikaanse ‘Topaz’ die op zeehonden jaagt. Adams is nog steeds in leven en met hem negen Tahitiaanse vrouwen. Christian zou zijn doodgeschoten, overleden zijn met een natuurlijke oorzaak, zelfmoord hebben gepleegd of krankzinnig geworden zijn. Een andere bron meldt dat Christian heimelijk naar Engeland was teruggekeerd. Dichter Samuel Taylor Coleridge baseerde wellicht hierop zijn bekende ‘The Rime of the Ancient Mariner’.

Pitcairn Island, een merkwaardige vlek in de Stille Oceaan, een eiland met slechts zo’n 67 inwoners die alle lief en leed met elkaar moeten delen. Door deze kleinschaligheid zijn de meeste afstammelingen van de muiters, die kapitein William Bligh bruusk overboord zetten, van alle markten thuis, echte ‘multi-taskers’.

Zo kon het gebeuren dat Meralda Warren zowel verpleegster, radiotechnicus, kunstenares, politicus en tijdelijk de enige politieagent op het eiland was. Belangrijker nog, Warren schreef in 1986 het kookboek Taste of Pitcairn. Betty Christian, eilandssecretaris en hoofd van de lokale eilandsvoorlichtingsdienst kon natuurlijk niet achterblijven. Van haar hand verscheen Betty Christian’s Cookbook.

Wat er nu precies in die kookboeken te melden valt is mij niet bekend. Het zijn inmiddels zeldzame verzamelobjecten.

Betty’s broer Steve Raymond Christian fungeerde tot zijn veroordeling wegens verkrachting in 2004, als burgemeester van deze micronatie die onder Brits protectoraat staat. Maar daar kan je uiteraard de dag niet mee vullen. Zo werd Christian ook monteur en tandarts, hij kan met röntgenapparatuur overweg en is de stuurman van de ‘grote’ sloep, de navelstreng die het eiland verbindt met de buitenwereld, de bevoorradingsboot en de schaarse toeristen.

Waren de intermenselijke problemen de eerste decennia in het vluchtoord vrijwel niet te overzien, de inwendige mens kwam nauwelijks iets te kort. Wat anders dus dan de obligate keiharde scheepsbeschuit en het halfbedorven gepekelde vlees.

Adamstown
Adamstown

De vruchtbare valleien rond ‘hoofdstad’ Adamstown produceren namelijk een grote variëteit aan fruit waaronder banaan, papaja, ananas, mango, watermeloen, passievrucht, broodvrucht, sinaasappel, manderijn, kokosnoot en advocado. De nada, voor niets dus.

En het kan niet op: onder meer zoete aardappels, wortels, maïs, yam, erwten, bonen en suikerriet worden er geoogst. Pitcairn heeft een ongekende productie in deze basale behoeften omdat het tropische landbouw combineert met producten uit de meer gematigde zones. Iedere dag een andere dis zodoende.
En natuurlijk is er die overvloed aan vis en zeevruchten. De vis dient niet alleen voor de eigen consumptie, maar wordt ook samen met kreeft geleverd aan schepen die Bounty Bay, de enige plaats om buitengaats te ankeren, aandoen. Vissen is populair op Pitcairn of dit nu gebeurt vanaf de steile rotsen langs de kust, met een sloep of een harpoengeweer.

Nu weet ik niet wat een nanwee, moi of opapa zijn, maar bereid oogt deze vis zeer smakelijk. Of toch maar een red snapper of kabeljauw uit wat dieper water, of een yellow tail of wahoo gevangen met een lijn? Voor de vleesliefhebber zijn er waarschijnlijk wel genoeg hoenders aanwezig op dit eiland dat me een beetje overkomt als een bedorven paradijs met haar zo tragische voorgeschiedenis.

Pitcairn, the remote island where the Bounty mutineers hid from the British Navy for thirty years, and where 41 of their descendents still live.
Pitcairn, the remote island where the Bounty mutineers hid from the British Navy for thirty years, and where 41 of their descendents still live.

Het geeft toch een bittere smaak in de mond wanneer je weet dat de meeste Tahitiaanse vrouwen hier onder dwang naartoe zijn verhuisd? En ook een soort van elders uitgestorven dodo ontbreekt niet in dit afgelegen oord in het absolute niemandsland van de grote zee.

Een paradijs? Nee, een verdorven incestachtig paradijs waar alles om te plukken beetgereed aan de bomen hangt, waar het korte tijd goed toeven is en daarna waarschijnlijk een niet te genezen claustrofobie toeslaat.

Lees meer…

Landen van lafenis – serie columns van auteur Hans Vaders over de cultuur van eten en drinken in diverse verschillende landen

Dit artikel is geplaatst in

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties