26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Vaders | Landen van lafenis (19)

HomeAuteursColumn Vaders | Landen van lafenis (19)

Column Vaders | ‘‘Eten als beesten’’

Column Vaders | ‘Eten als beesten’
Column Vaders | ‘Eten als beesten’

In de ochtenduren een strakke azuurblauwe hemel. Een zachte bries steekt vrijwel geruisloos door het hoog opgeschoten groene gras. Thuisloos, de buitenstaander gedesoriënteerd in een immens weidse bijna boomloze wereld met ‘s nachts de poncho als deken en het zadel als spartaans kussen.

Dit onder een imposante sterrenpracht à la Vincent van Gogh die de schilder moet hebben geobserveerd boven de graanvelden bij Arles. Dat is een gevoel van vrijheid, van vrijzijn van de obsessie die leven heet.

cachi salta argentinië
cachi salta argentinië

Ik heb eens, gevoed door enig optimisme, samen met een vriend vanuit Curaçao een lange treinreis gepland door Column Vaders | ‘Eten als beesten’. Duizenden en nog eens duizenden kilometers spoor naar het absolute niets met de meest mooie zangerige benamingen. Met die planning zijn we een aantal maanden ijverig en enthousiast beziggeweest, van de ene witte vlek op de landkaart naar een andere; voorpret is eigenlijk alles, want uiteindelijk kwam het er toch niet van.

Gauchos – letterlijk de mensen die droevig zingen – waren onafhankelijke denkers, eenlingen getrouwd met hun paard en de open hypnotiserende vlakte. Solitair met de pampero-wind in het gezicht en zonder vrees voor de stilte.

Af en toe werd die complete stilte doorbroken tijdens het bezoek aan een schaarse pulpería op hun voor de leek eentonig lijkende levenspad. Dan werd er brood met salami, kruidenkaas en rundvlees – prime beef – van de barbecue gegeten, gegokt en onder invloed van een overmaat aan caña op basis van suikerriet maakte de facón, de vlijmscherpe en onafscheidelijke metgezel van deze Zuid-Amerikaanse veehoeder, de dienst uit. Levens vielen er volgens de overlevering zelden te betreuren, maar het mes kerfde diep in het gelaat van het slachtoffer, een Schmiss die een Duitse corpsstudent van voor de oorlog niet zou hebben misstaan.

Argentijnse keuken
Argentijnse keuken

Hoe Argentijns kan de Argentijnse keuken eigenlijk wel worden genoemd? Feit is namelijk dat de bevolking van Argentinië veel nauwere Europese bindingen heeft dan die van bijvoorbeeld de buurlanden Chili of Bolivia. Zo hebben veel Italiaanse en Spaanse kolonisten zich, vooral in de negentiende eeuw, in het land gevestigd en hoort pasta net zo thuis in de Argentijnse keuken als biefstuk. Maar ook de Franse, Duitse, Zwitserse en Oost-Europese cuisine hebben een duidelijk stempel gedrukt op de menukaart. Argentinië is nu eenmaal nooit dichtbevolkt geweest, waardoor het nauwelijks een inheemse keuken had.

Als er één typisch gerecht is dat het land vertegenwoordigt, is het wel het rundvlees natuurlijk. Dit staat bekend om zijn delicate smaak en malsheid en een vegetariër of veganist is in dit land een rara avis behorende tot een sekte van rijke biologische luxe-eters. De vruchtbare pampa’s zijn tegenwoordig weliswaar ook de ideale plaats voor het verbouwen van maïs, de winstgevende soja en tarwe, maar ook nog altijd en bovenal een paradijs voor een uitgebreide veestapel.

De meest voorkomende methode om de maaltijd te bereiden is het grillen, de asado. Biefstuk, zoet brood op het vuur met groenten, vis en saucijsjes, daar gaat het om.

Terug naar de pampa’s en de gaucho die slechts vlees at en bronwater dronk tijdens zijn inspannende werk. Hoogtepunt van de dag was het gemeenschappelijke eten, waarbij eerst een jonge koe werd geslacht en met huid en haar werd geroosterd boven een open houtvuur. Hierdoor blijven de sappen en smaak van het vlees op een perfecte manier behouden. Volgens Hinchliff, een vroege reiziger door de streek, was er iets homerisch aan het spektakel. ‘De helden uit de Ilias en Odyssee moeten hun vlees op dezelfde wijze hebben verorberd als in Entre Rios. Slechts met hun mes als eetgerei, aan een ruwe provisorische tafel midden in de natuur, hongerig, als beesten’, schrijft de gast in zijn dagboek.

Ik denk aan Ernesto ‘Che’ Guevara. De latere revolutionair kwam uit die regio, geboren in Rosario. Hij had ook de wind van de pampa’s in het lijf, in de ogen, in zijn denken. Was Cuba niet te rustig, te kleinschalig, te eng en zo weinig inspirerend in de zeven jaar die hij daar doorbracht? Het werden – plotseling – op zijn initiatief de regenwouden van de Congo in Afrika en tenslotte via Moskou, Praag en Wenen de jungle van Bolivia. Thuisloos, maar toch bijna terug op de thuisbasis, dat kan door niemand worden ontkend.

Lees meer…

Landen van lafenis – serie columns van auteur Hans Vaders over de cultuur van eten en drinken in diverse verschillende landen

Dit artikel is geplaatst in

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties