Column Renée van Aller en John de Vries
Het boek van Terry Prachett, The Truth hebben wij met rode oortjes gelezen. Het bevat nuttige wenken voor het dagelijks leven hoe de woorden in een acceptabele vorm neer te zetten, zeker in het huidig tijdsgewricht met de supersonische snelheid waarmee met woorden wordt gesmeten in de (sociale) media. Het is waar dat letters in figuurlijke zin een onafhankelijke betekenis hebben. Letters in onderlinge samenhang zijn woorden die kunnen inslaan als een bom of zeldzaam rustgevend zijn. Een goede politicus en bekwaam bestuurder, wenst altijd onbezorgde burgers en nooit bezorgde burgers. Sociale onrust is ongepast. Bezorgde burgers of onruststokers worden vaak onverwacht uitgenodigd voor een goed gesprek met onze bekwame bestuurders, bijvoorbeeld in een sociale dialoog. Vervolgens veranderen zij dan veelvuldig van opvatting en zijn weer verbaal onbezorgd. Immers het Land is te vergelijken met een fregat dat wordt voortbewogen door de gelijkmatige en doelmatige inzet van bekwame roeiers. Die roeiers raken maar in de war als zij alle obstakels onderweg kennen. Zij moeten deskundig roeien onder leiding van een vakbekwame roerganger. De juiste koers zetten onze bestuurders. Met andere woorden ambtenaren en politici worden in sommige delen van het Koninkrijk aangetrokken omdat ze zulke bruikbare connecties hebben en zeldzaam schaarse scrupules bezitten. Werknemers komen niet op de plek waar ze de beste bijdragen aan economische groei kunnen leveren, maar worden geselecteerd op basis van de diepte van hun zakken en hun elastische en politiek gewenste besluitvorming.
Wensen uw burgers alleen goed nieuws?
Een belangrijke observatie is dat mensen liever vertrouwd en bekend nieuws horen. Recent nieuws heeft te vaak een afschrikwekkend effect en moet worden afgeraden. Daarom meldt onze regering ook voortdurend dat alles goed gaat en er van financiële tekorten geen sprake is. Dat leveranciers van de overheid niet op tijd, of helemaal niet worden betaald is vervelend. Maar dat wordt geregeld op termijn. Maar als ze dan failliet gaan? Dat is het ondernemersrisico, helaas. Uhhh, maar moeten overheden zich ook niet aan de regels houden? Dat is toch de basis van de rechtsstaat? Zeker, maar alleen de schijn dat kan worden betaald, hoeft maar te worden opgehouden als langdurig tijdelijk niet kan worden betaald. Ooit gehoord van het ene gat met het andere gat vullen? Dat gaat perfect in de praktijk. De overheid wijzen op de eigen betalingsregels komt neer op soebatten om betaling aan een onweersbui. Grote leiders hebben veelvuldig dubbelgangers, zodat ze zowel binnenslands als buitenlands bij belangrijke gebeurtenissen kunnen verschijnen. Onze premier doet echter alles helemaal zelf. Hij moet dus bijna dagelijks reizen. Zo brengen zijn overweldigende talenten hem heel ver in korte tijd. Het gaat dus om geluk hebben en vakkundig met lef en passie de woorden neerzetten, zodat alleen goed nieuws wordt gebracht. Wij burgers worden dan niet vermoeid met ondoelmatige en pijnlijke berichten.
Bas Heijne meende in het NRC van 31 januari 2015 dat moderne jongeren vaak de narcistische aanspraak op een verborgen waarheid hebben. “Dat gaat gepaard met de zucht naar de sensationele onthulling die in het mediatijdperk zo gewoon is geworden. Het postmoderne besef dat de waarheid niet bestaat, heeft niet geleid tot een sceptische, behoedzame omgang met nieuws, maar tot een oneindige verkaveling van de waarheid. Wie uniek wil zijn, ziet in de officiële versie van het nieuws slechts van bovenaf opgelegde leugens, die ontmaskerd dienen te worden.” Zo gaat dat ook met de ongewenste en koloniale bemoeienis van Nederland met de andere delen van het Koninkrijk. “De ontmaskeraar neemt geen genoegen met bescheiden kanttekeningen. Hij beschikt immers over een diepere waarheid. Zaken die, zoals Tarik het zo treffend uitdrukte, “de huidige samenleving in twijfel trekken”. Nederland gelooft kennelijk niet in de juiste politieke opstelling van de andere Koninkrijksdelen en dat wordt Nederland consequent glashelder gemaakt, waarop dan weer pijnlijke maatregelen volgen. Onze premier bracht geen verlossing, maar meende reefde de zeilen. Nu zijn er hoofdzakelijk rookgordijnen. De Nederlandse inmenging werd gepresenteerd als een nationale ramp. “Niks mooier dan een nationale ramp die geen nationale ramp is. Je kunt er heel dramatisch over doen (‘schandelijk koloniaal optreden. Dit is meer koopman dan dominee!’), want je hoeft geen echt bloed op te dweilen.” Maar hoe gaan we in Aruba om met onze laatste nationale ramp? De begroting 2015? Zou de politiek alle beloftes niet van een prijskaartje moeten voorzien? Waarom gebeurt dat nooit? Ieder burger weet dat je niet meer geld kan uitgeven, dan dat er is. Als je leent, dan moet je het terug betalen. Waarom verwachten onze bestuurders dat anderen onze schulden betalen? Wilt u schulden van anderen betalen? Lijkt ons niet. De gifbeker vol met schulden is voor ons. U en ik moeten de gaten dichten in de begroting door voor alles véél meer te gaan betalen.
©2015 Renée van Aller en John de Vries
Renée van Aller en John de Vries schrijven hun artikelen vanuit een veelzijdige vakkundigheid voor de Knipselkrant Curaçao en de Amigoe. Op alle artikelen rust het copyright bij zowel de Knipselkrant Curaçao en Amigoe als de Auteurs.
Publicatie door: Knipselkrant Curaçao © 2010-2015