Toen ik de twee geblindeerde wagens zag die de commissarissen van de multinationals afgelopen donderdag naar het Catshuis brachten, dacht ik onmiddellijk aan boevenbusjes. Zou daarvoor gekozen zijn omdat Hans Wijers van ING erbij was?
Of zullen ze hier uit milieuoverwegingen voor hebben gekozen? Omdat de Nederlandse Staat deze week door het Haagse gerechtshof tot de orde is geroepen en veel meer aan CO2-reductie moet doen. Dat ze meteen het goede voorbeeld wilden geven. Of zijn ze zich kapot geschrokken van het alarmerende rapport van het IPCC waarin duidelijk staat dat het kwart over twaalf is. Nog even en Nederland staat totaal blank. Misschien blijft Unilever daarom in Londen. Geen zin in natte voetjes.
Wat zal de openingszin van Mark tegen de commissarissen zijn geweest? „Jongens, wat kan ik voor jullie doen?” Waren het alleen maar jongens of waren er ook meisjes bij? En hebben de verzamelde commissarissen ook iets tegen Mark mogen zeggen? Dat hij een zielig en verwend drammertje is met zijn tragische dividenddebacle. Dat dat geintje het bedrijfsleven in een veel te hebberig daglicht zet.
„We zijn inderdaad inhalige hebberds, maar dat hoeven we niet overal te lezen en te horen! Doe liever alsof we heel bezorgd zijn voor de toekomst van de aarde en daarom heel veel voor het milieu doen.”
Ze vroegen ook aan Mark waarom Shell en Unilever eigenlijk niet in de busjes zaten. Niet uitgenodigd? Rutte legde uit dat die bedrijven het niet nodig vonden om hierbij aanwezig te zijn omdat hij ze toch al dagelijks spreekt.
Na een uurtje stonden de commissarissen weer buiten en werden ze afgevoerd in hun geblindeerde karretjes. Een van de old boys memoreerde nog even de clubhuizen van de diverse studentencorpora waar ze in hun vlegeljaren allemaal lid van waren. Daar zijn de vensters ook geblindeerd. En niet zozeer omdat het gepeupel niet naar binnen kan loeren, maar omdat de toekomstige top van het Nederlandse bedrijfsleven niet naar buiten wil kijken.
Om dit citaat uit de film Niemand in de stad moesten ze allemaal hard lachen. Zo herkenbaar. Waarna Jan Hommen memoreerde dat het toch wel jammer was dat good old Henk Breukink er deze keer niet bij was. Henk hadden ze na zijn dramatische interview van vorige week even thuis gelaten. Maar normaal was hij de man van de pikante moppen en waren ze, als hij er bij was geweest, in een vrolijke polonaise het Catshuis binnen gegaan. En er op die manier ook weer uitgekomen.
Zullen ze het in de busjes ook nog over het voetbalschandaal bij de Belgen hebben gehad? Wat was hun conclusie? Dat corruptie er nou eenmaal bij hoort. Anders kan je als makelaar nergens meer zaken doen. En waar ging het om? Moeskroen en Mechelen toch? Zullen de drie in beslag genomen horloges van samen acht miljoen ook ter sprake zijn gekomen? Waar koop je die? En wie hadden ze gekregen? De corrupte scheidsen? Inmiddels heeft een anonieme thuisfluiter zich gemeld en die heeft verklaard dat hij regelmatig druk voelt. En dat er bijna geen enkele match niet getrukeerd is of vooraf gespeeld. Hans Wijers schijnt voorgesteld te hebben om met zijn ING ook de Belgen te gaan sponsoren. En om dat dan te laten regelen door onze eigen Frank Masmeijer. Die heeft zelf ooit gevoetbald en kent de Belgische onderwereld als geen ander. De stemming zat er goed in. Eigenlijk werd Henk helemaal niet gemist.
Het schijnt dat ze daarna ook nog keihard gelachen hebben om Rob Jetten, de opvolger van Alexander Pechtold, die nu al de bijnaam Robot Jetten heeft en die ze allemaal een grote aanwinst voor de Nederlandse politiek vinden. Een van de mannen vertelde dat Jetten hem deed denken aan de pop van zijn kleindochter. Daar kan je een zinnetje in programmeren dat de pop daarna eindeloos herhaalt. Voorbeeld: „Ik ben unaniem door de fractie gekozen.” De geblindeerde ramen besloegen van het bulderende plezier. De conclusie van de commissarissen was helder: zolang dit soort kreupelhout in de Kamer knispert hebben wij niks te vrezen! Moedig voorwaarts dus.
Bron: NRC Handelsblad