En nu is het klaar, dacht ik toen ik las dat zelfs mijn meest onschuldige collega Jochem Myjer deze week een zootje Twittertrutten en andere idioten achter zich aan heeft gekregen omdat hij een liedje voor Kinderen voor Kinderen heeft geschreven. Dat gaat over het feit dat je als kind in de vakantie lekker kunt zondigen met eten en dat dat resulteert in het gezellig verorberen van pizza, pasta en patat. Een lekker allitererend trio trouwens.
„Fout”, riepen de korte lontjes van de gezondheidspolitie, „door dit lied is er grote kans dat kinderen obesitas krijgen!”
Is er al een verbod op het draaien van het schuldige kinderhitje geëist? En komen er nog Kamervragen? En daarna een lang en taai debat? Zonder Thierry want die is, nu zelfs zijn kompaan Hiddema hem in het openbaar is afgevallen, lekker laf ondergedoken. Ligt-ie met de creditcard van de partij op een tropisch strandje of bereidt hij de beloofde aangifte tegen de van verduistering verdachte Henk O. voor? Hoewel? De Bayreuther Festspiele waren er ook. En Wagner is populair in die frisse boreale kringen. Hij zal toch niet…? Zo benieuwd waar de grote filosoof uithing. Hoe gaat de geplaagde politicus zich hier uit redden? Misschien vlucht-ie wel in een rubberbootje richting Libanon.
Zelf was ik op de sociale media ook weer even aan de beurt. Ik had in mijn stukje van vorige week de Braziliaanse sojafikkies gekoppeld aan de veganisten, maar dat was dom, dom, dom! De Amazonesoja verdwijnt namelijk in de koeien (dus vlees) en de sojamelk in de cappuccino van de bebaarde hipsterknotjes wordt heel ergens anders verbouwd. Niet goed nagedacht Youpie! Resultaat? Heel veel humorloze vegamail. Die groenteknagers zijn geen lachebekjes.
Hoewel? Ik werd extreem vrolijk van een zwartekouserige veganiste die mij mailde dat ze zo streng in de leer is dat ze nooit plantjes eet die met dierlijke mest gevoed zijn. En ze eet vooral veel zeewier en algen. Ik vroeg me af of ze zeker weet dat haar zeewier geoogst is in de buurt waar geen kudde zeekoeien gegraasd heeft. Want die kunnen wat voedzame ontlasting hebben achtergelaten. Ik heb haar maar niet teruggeschreven. Voor je het weet ben je weken in discussie met zo’n zolderkamerzonderling.
De wonderlijkste reactie op mijn column van vorige week kwam van een meneer die het mij ernstig kwalijk neemt dat ik onlangs een voorstelling heb gespeeld op Schiermonnikoog. Waarom? Daar wordt namelijk een keer per jaar het middeleeuwse Kallemooifeest gevierd met een haan op achttien meter hoogte in een mandje. Drie dagen achter elkaar zelfs. Dat lijkt mij inderdaad dierenmishandeling, maar om nou om die reden dat leuke eiland voorgoed te mijden? Dan kan ik in heel Brabant en Noord-Limburg niet meer optreden. Niet alleen in verband met het varkensleed, maar ook omdat ze daar asperges steken. En die fallusvormige delicatesse heeft ook gevoel.
Ik word zo depri van dit hedendaagse laptopgeleuter van al die kritische doorzonkneuzen. En af en toe is het zelfs ronduit angstaanjagend. Iemand de tweet van professor mr. Pieter van Vollenhoven gelezen over het speeltuindrama in Assen? Ik las zijn digitale oprisping en dacht: Malle Pietje, waar bemoei je je mee? Hou je er effe lekker buiten en ga op je piano pingelen.
Waarom is die Van Vollenhoven eigenlijk professor? Omdat hij met een tante van de koning is getrouwd? En waarom moet deze koninklijke nitwit iets stompzinnigs orakelen over deze intens verdrietige zaak die louter verliezers kent? Ik heb opeens veel meer begrip voor zijn zoon de pandjesmelker. Die is door die gek opgevoed.
Het internetgekrakeel is ook wel weer verslavend. Las wat grapjes over Wesley Sneijder die sinds kort gestopt is met voetballen, maar niet met eten. Als hij zo doorgaat, komt hij in aanmerking voor de Maradona-trofee. En dat gun je deze grote sportman niet. En zijn ex helemaal niet. Die staat namelijk groot getatoeëerd op zijn buik. En het was al niet zo’n goed gelukt portret. Maar als er nu ook nog eens twintig kilo Wesley bij komt… Maar dat ga ik niet op internet zetten. Dit soort discrete gedachten hou ik mooi voor mezelf.