Het was voor mij een beetje de week van de slappe lach. Ook op zeer ongepaste momenten. Ik zat een aantal malen echt puberaal te grinniken voor de televisie. Allereerst natuurlijk bij dat filmpje van de al veel te jong dementerende Ed Nijpels. Dementeren is in dit geval niet het goede woord. Ed vergeet niks, maar herinnert zich meer dan er ooit gebeurd is. Hij verzint er dingen bij. Je eigen leven opleuken. Seniorenkwaaltje.
Ed deed dat op tv in een lelijke eend en was in eerste instantie volstrekt onherkenbaar. Zijn haar wapperde heel vreemd, omdat het dak van de deux-chevaux open was. In eerste instantie dacht ik dat ik naar de straalbezopen zoon van Dries Roelvink zat te kijken. Dave dus. Ik vond het wel een interessant hallucinatiefantasietje. Iets met Linda de Mol. In de gele zwembroek van zijn vader? Dat zou leuk zijn.
Maar het was Dave Roelvink niet. Het was de vroegere klimaatneutrale VVD-politicus die vertelde dat hij ooit een half jaar iets amoureus met de zus van John de Mol had gehad. Hij was toen 32 en zij 19. Linda ontkent het trouwens. Zou ik ook doen als ik haar was. Ze hebben volgens haar ooit één keer samen gegeten. Meer niet. Als dat al een verhouding is, dan heb ikzelf een heel rijk seksleven achter de rug. En heel veel vrouwen ook.
Maar waarom vertelde Ed dit? Waarom wil je zoiets dat volstrekt privé is delen met het kijkersvolk? Toch nog een punt scoren? En bij wie dan? Dat fantaseren is op dit moment een tragische liberalenkwaal. Er zit bij de VVD iets in de bitterballen. Iemand loopt de partijtop te naaien. Wraak van de crematiekeizer? Eerst hadden we Fred en Ivo met hun spookbonnetje, toen Halbe met zijn weekendje bij Poetin, daarna Stef met zijn corpsballenblabla en tussen alles door zwatelt Mark over zijn drammerige dividendbelastingplannen die zelfs de dikste kapitalist niet wil. En die ons twee miljard gaan kosten. Twee miljard! En nu hebben we de natte droom van Edje er nog bij.
Ik krijg daar de slappe lach van. Maar die kreeg ik ook toen ik de heilige Maarten van der Weijden op de televisie gehuldigd zag worden. Geen kwaad woord over zijn magnifieke prestatie, maar wel over zijn door de NOS in beeld gebrachte gelovigen. Wat een idioten. Ze hadden een nieuwe Messias, een heuse verlosser. Dat kon je heel goed aan zijn voeten zien. Toen ik die zag dacht ik dat hij stiekem een stukje gewandeld had.
Maarten zelf bleef er gelukkig vrij nuchter onder. Die keek de wereld in alsof hij iets te lang op Lowlands was blijven hangen. Kijkend naar zijn hysterische discipelen dacht ik: wordt het niet tijd dat we de mensheid verplicht gaan inenten met een stofje zodat iedereen weer een beetje nuchter tegen dit soort zaken aankijkt. Dat je Maarten gewoon ziet als een prettig gestoorde gek die veel te lang is gaan zwemmen. Omdat al die zuinige krentenkakkers toen pas wat geld wilden geven. Dus zonder zijn idiote helletocht gaven ze niks? Interessant.
Maar het slapst heb ik gelachen op het meest verkeerde moment van deze week. Namelijk toen de bushcraft-vriend van de gezochte viespeuk Jos B. in beeld kwam bij het programma M van Margriet van der Linden. Die man, die dus net als de verdachte Jos B. als hobby heeft om zonder hulp te overleven in een eng bos vol wolven en lynxen, heet Erik van ’t Padje. En die achternaam werd door Margriet ook nog een keer herhaald. Van ’t Padje. Een van de typetjes van André van Duin zou zo kunnen heten. Als een puber zat ik te proesten. Dus de man, die zich wekenlang vrijwillig terugtrekt in grotten en rare hutten en zich middeleeuws voedt met regenwater, brandnetels en zeer vieze paddenstoelen heet geen Jansen of De Vries, maar Van ’t Padje. Ik weet dat het kinderachtig is en dat het om iets heel ernstigs gaat, maar sorry, ik lach nog steeds.
Bron: NRC Handelsblad