Kapot geslagen hang ik op de bank. Mijn ogen dicht getikt, mijn kop gezwollen van de bloeduitstortingen, mijn bril in drie stukken naast me en mijn armen en benen kan ik amper nog bewegen. Murw. Dat is het woord. Ik hap naar adem en smeek om genade. Geen idee tegen wie ik het heb. Maar ik schreeuw hees dat men moet stoppen. Ik kan het niet meer aan.
Nu ook mijn jeugdheld Dustin Hoffman in opspraak is ben ik definitief gebroken. Smerig voorstel aan een jong ding gedaan. Iets met voetmassage en reetknijpen. Ik huil dat het niet waar is. Dustin Hoffman, de verlegen jongen die sinds The Graduate in een van de kamers van mijn hart woont. Dustin doet dat niet. Vraag maar aan Mrs. Robinson.
Ik ben kapot door alles. Of het nou om Jelle en Gijs gaat en wie van de twee ik moet geloven (sms Jelle of Gijs naar 3030!) of om de regisseur van Fiddler on the roof die in een vorig leven te veel door zijn vieze vingers zag en niet op zijn eigen première mag komen of om Kevin die zelfs via de brievenbus zijn eigen huis nog naaide of om de Britse minister die niet alleen steun zocht op een vrouwelijke journalistenknie, maar aan wiens lul nog veel meer schijnt te hangen of om… om wie niet. Om iedereen.
Na al dit gekrakeel viel ik ook nog in een nachtelijke herhaling van het NPO-programma Veertig dagen zonder seks. Daarin moest een dampende homo, die zich normaal drie keer per dag in de bosjes door een wildvreemde liet bewriemelen, proberen veertig dagen geen seks te hebben. Geen idee of de schat het gered heeft. Na vijf minuten zette mijn televisie zichzelf uit en begon ontroostbaar te snikken. Te snikken om alles. Niet alleen om die seksueel vastende homo, maar om het totaal. De complete radeloosheid van een samenleving. En om het feit dat dit ons amusement is.
Ik pakte de krant en viel in het ontgroeningsverhaal van een paar Nederlandse soldaten. Had daar al iets over opgevangen en had dat bewust of onbewust weggedaan. Maar nu las ik het even grondig en goed. Alles. Jongens waar overheen gepist werd of die een blote soldatenreet op hun gezicht kregen en af en toe een vinger in hun hol. Dit tot hilariteit van de daders. Saillant detail: de mannen die hun vinger in het soldatenhol prikten deden wel eerst een latex handschoentje aan. Verder verkrachting, drugshandel, wapendiefstal, cocaïne snuiven, enzovoort, enzovoort.
Verder lezend dacht ik dat de clou duidelijk zou zijn. De daders waren natuurlijk op staande voet ontslagen en vloekend het leger uit gesodemieterd. Dit soort dom gajes kunnen we niet gebruiken!! Toch?
Met dit spul kan je toch niet naar probleemgebieden om vrede te stichten of om een beetje orde in de plaatselijke chaos te scheppen? Daar heb je toch wijze mensen voor nodig? Toch geen richeltuig dat het lekker vindt om mensen te martelen? Maar nee hoor. Met die jongens is gepraat. Heel goed gepraat. Door wie?
In ons leger zijn 500 vertrouwenspersonen die dit soort klusjes graag klaren. Dus we hebben tien roestige mitrailleurs zonder munitie, honderd verouderde tanks met lekke rupsbanden en de soldaten moeten hun helmen delen met collega’s, maar we hebben 500 praatgrage vertrouwenswatjes die zacht fluisteren dat het niet lief is om over een soldaatje heen te zeiken en hem rectaal te vingeren. Maar wel heel aardig dat jullie een handschoentje hebben aangetrokken. Dat getuigt van hygiënebesef. Daar zullen we rekening mee houden bij de maatregelen die we nemen.
En wat die maatregelen waren? Dat de gemartelde slachtoffers hun bek moesten houden over wat er gebeurd was en… een hele zware sanctie: een paar klootzakken zijn overgeplaatst. Ja. Dat is pas echt straffen. Dat je weg moet uit Schaarsbergen. Want daar gebeurde dit. Men kon verder weinig doen omdat er geen aangifte was gedaan door de getraumatiseerde soldaatjes. Jongens die doodsbang waren dat ze door die engerds verder in elkaar gebeukt zouden worden.
Totaal murw hang ik op de bank. Ik wil aan iets leuks denken. Iets onschuldigs. Iets dat me geneest. Mij weer op de been helpt.
Gelukkig lees ik dat onze groene en linkse Jesse zich in een benzine slurpende sjoemel-BMW door het land laat sleuren. Ik hoop in zijn eikeltjespyjama.
Bron: NRC Handelsblad
@Sata Batata
Ok.
@trots op Curacao
U verwart training met verkrachting
De Hunter heeft wel een beetje gelijk.
Wat tijdens de ontgroening wordt gedaan kan in een oorlogssituatie dit de soldaat ook overkomen.
Tijdens het ontgroenen wordt je ook voorbereid op de in gevangenschap mogelijke mensonterende handelingen van de vijand in een gewapend conflict. Je wordt ook getest op je doorzettingsvermogen om doelen te bereiken. Je wordt op volgzaamheid getest. Je wordt getest of je in het team past. Dat laatste is dus duidelijk niet het geval geweest bij deze rekruten.
Gelukkig voor deze groep rekruten worden ze niet ingezet in een periode van oorlog, want naast klagen voorzien ze de vijand van informatie. Dat is in dit geval wel bewezen.
Terug naar de voorbereiding. De gedachte is dat mocht het zo zijn dat de andere partij, de vijand dus, een handeling uitvoert die je tijdens de ontgroening hebt ondergaan, je deze handeling wellicht kan associëren als een niet bedreigende handeling. Immers na de handeling kan je weer vrij leven.
Je kan je natuurlijk afvragen of die gedachte wel van deze tijd is, maar mag ik de lezer er op wijzen op de wijze waarop een radicale godsdienst groep zich de afgelopen jaren heeft gemanifesteerd.
Dan heb ik het over het in de middeleeuwen als volksvermaak ervaren en nu door de radicale groep veelvuldig toegepaste methode om hoofd van lichaam te scheiden.
Nu moet ik er wel aan toevoegen dat zij methoden gebruiken die zeker niet handig zijn tijdens de ontgroening van de rekruten.
Tijdens de opleiding krijgt de rekruut kennis en ervaring mee om juist in moeilijke situaties te kunnen overleven. Je leert te vertrouwen op de ander. Let wel, we hebben het hier niet over een gemakkelijk beroep.
Langzaam komt er binnen Defensie het besef dat er tijdens missies toch meer met de soldaat als mens gebeurd. Lang is dit ontkend. Deels omdat men er van uitging dat de opleiding goed was, deels omdat men er geen raad mee wist.
De groep militairen die op missies zijn geweest zijn in het verleden niet goed opgevangen en vele hebben een post traumatisch stress disorder. Dit is lang ontkend, maar er wordt nu hulp aan deze groep gegeven.
Sommige militairen uit de vroegere missies werken als instructeur in de opleidingen. Enkele hebben in goed vertrouwen, daar zijn ze van overtuigd, hun ervaringen gebruikt om de nieuwelingen geschikt te maken voor de verder opleiding. Dit zoals een handwerker een leerling opleidt in de praktijk.
Een ontgroening is er voor om een band voor het leven te scheppen. Ook deze rekruten hebben onderling een band gekregen.
Wellicht zullen zij nooit meer een rectaal bij de doctor onderzoek toestaan, of misschien juist wel.
Alleen hun psycholoog kan daar mee helpen.
Thank you for your fuck.
Dé oplossing voor griezels die ongevraagd met hun tengels zitten aan anderen die er niet van gediend zijn. Volgens Lubach… 😆
https://www.youtube.com/watch?v=jHxqdhux_TU
@jager
Dus u had geen bezwaar tegen uw rectale ontgroening, omdat je daar een vent van wordt en anders weten ze je toch wel te vinden?
Is dat alles waar jij je druk om maakt?, wel eens Ontgroent? of voor je nummer in dienst gemoeten? denk ik niet anders zou je je hier niet erg over verbazen.
Hoort allemaal bij het systeem, word je een vent van.
Het hoort allemaal bij het systeem dat je vanaf je geboorte conditioneert om lang leve de koning(in) te roepen en je door deze zg. elite je letterlijk of financieel uit te laten kleden, lig je dwars dan weten ze je je wel te vinden.
Joep, als je echt iets wilt veranderen dan moet je niet met dit soort Bullshit komen, maar je inzetten voor verandering, maar daar moet je ballen voor hebben en het word ook nog eens slecht betaald.
Fuck You very much