Toen ik burgemeester Charlie van der Laan bij Matthijs stoer hoorde praten over vrijheid van meningsuiting gingen mijn gedachten vanzelf naar 30 april 2013, de kroning van prins Pils, en het handjevol republikeinse rugzakjes dat toen gearresteerd werd omdat ze een bordje omhoog hielden waarop stond dat het koningshuis achterhaalde poppenkast was. Later zei Charlie van der Laan dat de arrestatie een misverstand was. Niemand geloofde hem. Hij geloofde zichzelf toen trouwens ook niet. Leugentje om bestwil noemen we dat.
De overheid had in die feestelijke dagen besloten dat er wel tegen het sprookje van de monarchie geprotesteerd mocht worden, maar dat kon niet in het zicht van de verse koning. Dat moest op het Waterlooplein waar op dat moment niemand was. Daar moest ik even aan denken toen hij stoer zei hoe belangrijk de vrijheid van meningsuiting is. Sta trouwens niet graag in zijn schoenen in deze verwarrende tijden waarin iedereen een beetje de weg kwijt lijkt.
Of heeft u het recente Kamerdebat over de aanslagen in Parijs niet gezien? Ook zo van genoten? De terroristen wel, vrees ik. En Wilders zeker. Die kreeg van Samsom zomaar een zeteltje of vier in zijn schoot geworpen. Hij maakte in het geval van Geertje wel een hele ongelukkige vergelijking en was volgens mij even vergeten dat de PVV’er al een tijdje bedreigd en beveiligd wordt. Het debat had sowieso iets potsierlijks. Zeker gezien de internationale positie van ons land. Of heeft u Rutte tijdens de grote demonstratie in Parijs niet vanaf rij vier naar de media zien staren? Je zag die arme Mark denken: Wat doe ik hier? Het leuke is dat hij er zelf ook een beetje om moet lachen. Het is geen Hekking en dat siert hem.
We zijn maar een futiel hoekje van de wereld en dat wordt overduidelijk als het menens is. Vijfhonderd van de vijf miljoen Charlie Hebdo’s kregen we toebedeeld. Zegt dat genoeg? Zelfs België is belangrijker. Daar hebben ze inmiddels het leger ingezet. Willen wij ook wel, maar onze soldaten zijn in het weekend vrij. Alle tien.
Moeten we ons zorgen maken? Ja! Als zelfs de goedmoedige grootvader Ivo Opstelten ongerust is dan vrees ik het ergste. Ook de Amsterdamse onderwereld schijnt zich zorgen te maken. Die zijn bang voor een kalasjnikovtekort. En dan halen ze hun liquidatiegemiddelde van drie per week niet.
Of ik ongerust ben? Niet als ik zie dat het land ook nog bezig is met zijn gewone besognes. De corruptie van Limburgse Josje van Rey gaat slechts om een paar ton en een handjevol voetbalkaartjes. Kruimeldiefje dus. Verder is de laatste telg van de familie Moszkowicz de advocatuur uitgeflikkerd en mogen voetballers na een doelpunt geen selfie maken. Ze mogen wel hun moeder bellen! Kortom: doordeweeks Nederlands gereutel.
En zondag kijken er vier miljoen mensen naar Vrouw moet Boer. In dat programma schijnt een bejaarde agrariër te zitten die over zichzelf steeds in de derde persoon praat. Het Louis van Gaal-syndroom dus. Deze week werd ik gebeld door de redactie van een televisieprogramma dat daar aandacht aan wilde besteden. En of ze mij daarover mochten interviewen. Over een boer Geert die zichzelf steeds Geert noemt. Ik zei dat Youp van ’t Hek daar geen trek in had.
’s Avonds zag ik dat Eva Jinek onze nationale hondenfluisteraar Martin Gaus op haar canapé had om te praten over een bepaald soort viervoeter die door hetzelfde programma razend populair is. Iets tussen een poedel een labrador. Lijkt me iets voor Gooise homo’s. Voor mij was dat een mooi moment om de televisie uit te zetten en naar de razende storm buiten te luisteren. Somber? Beetje. Niet zozeer door de boer die niet in de ik-vorm wil praten, maar wel door het feit dat ze mij bellen om daar tien minuten op de televisie over te ouwehoeren. Dan zitten we geestelijk toch echt op de bodem van het putje. Zelfs Knoop in je Zakdoek besteedt hier geen aandacht aan. En ik word ook niet somber door de schele poedel van Martin Gaus, maar wel omdat Jinek daar een kwartiertje over gaat keuvelen omdat ze het anders van Humberto op de andere zender verliest. En wat ik dan denk? We zijn toe aan een stevige oorlog. En we zijn al lekker op weg.
Bron: NRC