Dus maandag wordt in het Koninklijk Theater Carré die promotiefilm Jesse, de Messias vertoond. Is het een idee om in het voorprogramma dat excuusclipje van de genezen Zaanse treitervlogger te vertonen? Gewoon zomaar. Om wat te lachen te hebben.

En als ze er ook nog een ouderwets Polygoonjournaaltje tussen moffelen is het misschien een idee om daarin een samenvatting van de voetbalwedstrijd Frankrijk-Nederland te vertonen. Met vooral veel beelden van Oranjesupporters. Van die treurige dikbuiken in een oranje sinterklaaspak, een indianenoutfit en een generaalskostuum.

Dat ze allemaal wat droef kijken heeft deels te maken met het feit dat ons te goed betaalde amateurteam met 4-0 meedogenloos werd afgedroogd, maar vooral omdat deze week bekend is geworden dat de Oranjesupporters twintig jaar lang financieel genaaid zijn. Door drie louche cowboys die optraden als bestuurtje van de club waar je verplicht lid van moest worden als je naar een wedstrijd wilde. Deze jongens hebben een paar miljoen in hun diepe zakken gepropt. En de rest uitgegeven aan representatie. Zoals een treurige viptent tijdens de laatste Sail, een bezoekje aan Bono van U2 (die zo prachtig kan bezingen hoe het misgaat met de wereld) en verder nog wat onduidelijke snoepreisjes en etentjes in Michelinsterrententen. Echt wat je noemt ‘supporters-gerelateerde activiteiten’. In die sterrententen zaten ze misschien wel aan dezelfde tafel als de Centrale Ondernemingsraad van de Politie. Wat dat betreft wordt het nog ingewikkeld om aangifte tegen deze drie gladjanussen te doen.

De onthulling kwam uiteraard weer van Follow the Money, de club die ook die dikke crematiekeizer van de VVD ontmaskerde. Het enige wat de drie bestuursleden er tot nu toe tegenin gestotterd hebben, is dat ze niet op bonnetjesniveau willen discussiëren. Dat is dubbel grappig omdat een van deze drie Daltons een gerespecteerd accountant is en die zeiken normaal alleen maar over bonnetjes. Even voor de jongere lezers: een accountant was vroeger iemand die mensen controleerde op eventuele financiële malversaties. Tegenwoordig zijn het vooral gehaaide types die trucs verzinnen in een obscuur verlicht schemergebied. De mooiste bloemen groeien aan de rand van het ravijn.

Bij clubjes als EY en PWC denk ik de laatste jaren eerder aan een criminele motorbende dan aan gerespecteerde pennenlikkers. Als ik op de A9 langs dat aanstellerige hoofdkantoor van KPMG rijd vermoed ik dat ze zoveel ramen hebben om de wietplantjes lekker te laten groeien. Op de gevel hangen banners met de tekst ‘KPMG 100 Jaar’. Bestaat het kantoortje zo lang, of is dat de totale gevangenisstraf waar ze op gokken als binnenkort die vuige truc met de nieuwbouw van dat hoofdkantoor voor de rechtbank komt?

Maar het kan een gezellig maandagavondje worden in Carré. Las dat ze na de film ook nog gaan debatteren. Waarover? De kerntaak van de Publieke Omroep? Het verschil tussen een Sterreclame en een objectieve docu?

Mijn advies is om het debat te laten leiden door onze eigen Linda de Mol. Dan wordt er namelijk niet alleen gelachen, maar ook gehuild. Op aanraden van een vriend heb ik gisteren de uitzending van Linda’s Zomerweek teruggekeken. Dat is zo’n incestueus RTL4-juweeltje. Als gasten had zij een doorlopend snotterende Beau en een diepverdrietige Astrid Joosten. Beiden vertelden larmoyante privéverhalen die bij ons aan het kerstdiner bruut zouden worden afgebroken door de verteller gewoon niet meer te schenken. Maar Linda moedigde haar gasten alleen maar aan en trok de tranen met liters uit die twee huilebalken. Het was in de televisiestudio natter dan in Texas en Mumbai samen. Het enige wat ontbrak in het decor was die Deense onderzeeër met die amateurslager als hobbykapitein. Op een gegeven moment verlangde ik zelfs naar hem.

Maandagavond Carré. Vrees dat Jesse door zijn aanhang nog steviger op het schild wordt gehesen. En dat hij door dit getut van rechtse Thierry en consorten alleen maar meer zieltjes heeft gewonnen. Plus dat Links heel goed op gaat letten wie er ooit een portretje van de zelfbenoemde intellectueel Baudet voor de NPO gaat schieten. Zijn werkzoekende kompaan Roos? Zijn vriendje Rutger die iets moet terugdoen voor zijn riante salaris?

De toon is gezet. Ik hou er wel van. Het worden leuke tijden. Krijg steeds meer zin in een vrolijke oudejaarsconference. Voor wie? De NPO natuurlijk.

Bron: NRC Handelsblad