Vriend van mij belde me. Een keurige kakker uit mijn jeugd. Hij wilde me onder vier oren spreken. Waar dat kon? Ik stelde voor om dat in de koffiecorner van de Intratuin in Amsterdam-Osdorp te doen. Hij voelde meer voor een broodje in het keurige Conservatorium Hotel. Na kort soebatten won ik.

Het gesprek begon raar. Hij wilde weten wat ik leuk vond aan dit scootmobielhoekje van de Intratuin. Ik vroeg hem wat er gezellig was aan het Conservatorium Hotel. We namen de grote wereldproblemen door. Zo zielig dat de koninklijke huisjesmelker Bernhard zijn vijf miljoen voor zijn Zandvoortse grand prix niet krijgt. Misschien moet de familie weer een Rubens van de wand plukken en naar Sotheby’s brengen. Daarna kunnen ze lekker racen. Al gauw ging het over de klimaatspijbelaars. Dat vond mijn vriend een regelrechte schande. Vooral dat linkse lerarentuig dat de kinderen vrij gaf.

„Van onze belastingcenten”, mopperde ik gezellig met hem mee en voegde daar nog aan toe dat die kids allemaal vliegend met vakantie gaan en dagelijks bij de plaatselijke McDonald’s zitten. Nee, dan wij vroeger met onze broodtrommeltjes. Ik praat zo graag De Telegraaf na. En liefst hard. Daardoor hoorden alle andere koffieklanten mijn ongezouten mening luid en duidelijk. Ze claxonneerden instemmend. Ook mijn vriend was het roerend met me eens. Heerlijk. We hebben de leeftijd voor dit soort saamhorige meningen. Zoals? Als ze willen protesteren doen ze dat maar in hun eigen tijd. Deden wij in 1981 met die kruisraketten ook. Vorige week las ik trouwens dat de meeste leerlingen op donderdag vrij zijn in verband met het chronische lerarentekort, maar dat hield ik lekker stil. Laat de honden maar gezellig slapen.

Samen moesten we ook nog even smakelijk lachen om die dekselse Thierry, die steeds zo lief zijn best doet om als intellectueel over te komen. We keken nog even naar het filmpje waarin hij onlangs subliem op zijn nummer werd gezet door Kamerlid Hanke Bruins Slot wier gefundeerde mening hij even daarvoor ‘schattig’ had genoemd. Ze liet het rechtse kakkerswatje in zeven regels alle hoeken van de Kamer zien. Afgelopen donderdag was Baudet bij Jinek. Hij zat daar naast die altijd zeer tevreden gozer van Lucky TV, maar wist niet dat deze Sander de 500 miljoen keer bekeken geestige videoclip Time of my life van Trump en Hillary Clinton had gemaakt. Schattig toch? Na afloop hebben ze Thierry een beetje bijgepraat en uitgelegd dat de Eiffeltoren in Parijs staat en Real uit Madrid komt. En dat niet alleen de Noord- en Zuidpool met spoed smelten, maar dat ook de gletsjers in Hindoekoesj en de Himalaya in rap tempo verdwijnen.1,9 miljard mensen zijn afhankelijk van dat water en komen daarna zo goed als zeker met bootjes onze kant op. Ze spoelen waarschijnlijk aan bij Veenendaal dat dan inmiddels een gezellige kustplaats is. Veenendaal is deze week trouwens lekker in het nieuws vanwege een christelijke middelbare school waar de directie nepleerlingen op had toegelaten. Die moesten meespelen in een zogenaamd objectieve docu van RTL. Aandoenlijk toch? De laatste stuiptrekking van een stervende zender.

Het is natuurlijk wel zielig voor RTL. Daar is iedereen nu echt weg. Zowel de kijkers als het personeel. De laatste kijker kwam deze week persoonlijk verhaal halen bij Twan Huys. Live in de uitzending. Hij werd door de beveiliging afgevoerd. Maar goed dat dat geen Amsterdamse politieagenten waren. Die hadden hem namelijk met minimaal tien kogels afgeknald. Suicide by cop.

Ik vroeg mijn beschaafde vriend waarom hij mij eigenlijk wilde spreken. Simpele vraag: of ik zijn zoon een tonnetje wilde schenken. Dan kreeg mijn dochter dat bedrag van hem. Dat was een nieuwe louche belastingtruc voor oude graaikakkers. Zo goedkoop mogelijk je kroost spekken. Uiteraard bedacht door de gladde ratten van KPMG. Ik wilde geen ruzie en zei dat ik weg moest. Bij de uitgang van het tuincentrum zag ik Joram van Klaveren met een zakje kunstmest in zijn karretje. En toen? Toen toeterde een scootmobiel en deed ik verbaasd en beleefd een stapje opzij.

Bron: NRC Handelsblad