Deze week is er een belastingadviseur van KPMG de tent uitgeflikkerd omdat hij zonder toestemming aan dames snuffelde. Het woord aftrekposten ligt wel erg voor de hand in dit geval. Daarbij stond er ook nog een racistisch akkefietje op zijn cv. Wegwezen dus. Bij KPMG ligt, zoals iedereen weet, de ethische lat hoog.
Toch wil ik een lans voor deze meneer breken. Onderschat het werk van een belastingadviseur niet. Vroeger was dat een suf baantje. Toen ik net begon als cabaretier leerde mijn accountant mij dat ik mijn pennen, papier en typemachine mocht aftrekken, maar tegenwoordig is dat kruimelwerk. Het gaat om grote zaken. Zo min mogelijk belasting is nu het doel.
Mijn portretrecht loopt tegenwoordig via het aan Mexico grenzende Belize, mijn auteursrecht wordt geregeld in het in Oceanië gelegen Vanuatu en de buitenlandse opbrengsten van mijn kinderboeken, die tegenwoordig ook in Japan en China worden verkocht, komen binnen op de Caraïbische eilandjes Saint Kitts en Nevis. Het scheelt mij jaarlijks tonnen. Wat zeg ik? Miljoenen.
En dit heb ik allemaal te danken aan het geniale vernuft van mijn gewiekste belastingadviseur, die dat natuurlijk niet alleen voor mij doet. Hij heeft ook de families Vroom en Dreesmann zo ongeschonden mogelijk uit het failliete V&D geloodst en over wat hij voor Jos van Rey en Pietje van Pol doet mag hij niks zeggen. In mijn geval is het nog best een klusje. Mijn naam mag nergens in voorkomen. Ik heb een best wel een beetje linkse reputatie en ik wil niet geassocieerd worden met grof graaiwerk. Alleen Bono komt daar mee weg. De journalisten zullen mijn naam dan ook niet vinden in de Panama Papers. Alles is goed afgeschermd door trustgajes van de Amsterdamse Zuidas. Mijn hele handel staat op naam van mijn debiele neef, mijn analfabete Portugese tuinman en een demente tante van mijn manager, zijn vakantiehuis is zogenaamd mijn repetitieruimte. Allemaal goed bedacht door de belastingadviseur, die daar wel een beetje gespannen van wordt en dat afreageert door af en toe ongevraagd op een vrouwelijke collega te springen. Vooral op skireisjes wordt-ie hitsig.
Alles anoniem. Daar gaat het om. Ik ben niet zo dom als die Bert Meerstadt, die in het Gooi al jaren de bijnaam Nogmeerstadt heeft. Kent u hem nog? Toen hij de baas van de NS was vergat hij de wc’s in de Sprinters en wilde hij serieus plaszakken uitdelen aan zijn klanten. Later kocht hij in Italië rammelende Fyra’s, die al roestten in de folder. Daarna was hij uitgerangeerd bij de NS. Is-ie zo dom? Nee hoor, hij was gewoon te druk met zijn fiscale privébesognes op de Maagdeneilanden en Jersey. Toen ze bij de ABN Amro in 2010 zagen wat een rampzalige brokkenpiloot die Bertje was, dachten ze: die moeten wij als toezichthouder hebben. Die heeft verstand van chaos en vertragingen. Dus werd hij commissaris bij de wankelende staatsbank. En daar is-ie nu weg omdat hij in de Panamapapiertjes staat. Ook bij Bols is hij inmiddels vertrokken.
Bron: NRC