Ook zo gelachen om dat gezeur over die bijstandsuitkering van de koninklijke bakvis Amalia? Volgens mij moet dat wicht veel meer vangen dan die luizige anderhalf miljoen die ze nu vanaf haar achttiende gaat krijgen. Dat lieve kind levert haar totale leven in en daar mag ze toch goed voor betaald worden?
Net als haar vader en haar oma. Het feit dat ze nu al weet dat ze lid moet worden van het Leidse Minerva. Volgens mij kan je alleen daarvoor al een schadevergoeding van een paar miljoen eisen. Je verplicht vermaken tussen die bekakte comazuipers met kans op een hersenoedeem of ander ontgroeningsletsel mag echt wel wat beter beloond worden.
Zag vrijdag een foto van Max en Lex in de krant. Ze waren aan het werk in Almelo. Ze moesten heel vrolijk kijken en dat deden ze ook. Professioneel heet dat. Max had een benzinepompruikertje in haar hand en langs de kant waren duizenden paupers met hun mobieltjes in de weer. Verder waren er nog wat verstandelijk gehandicapten die met rood-witblauwe vlaggetjes zwaaiden. Ach ja.
En in hun kielzog trilden wat Twentse zenuwnotabelen. Aandoenlijk tafereeltje waarvoor de hoofdrolspelers goed betaald mogen worden. Ik speel ook niet voor niks. Maar waarom willen we dit? Waarom vinden wij het mooi dat een tweedehands Duitse sprookjesfamilie af en toe heel debiel naar ons wuift of zich in een of andere koets met achterhaalde slaventaferelen door een stad laat trekken? Wat is daar leuk aan? Het plaatje? Het gevoel? Sommige dingen zijn toch, zeker in deze tijd, gewoon onzin. Dit is toch meer iets voor de Efteling of een andere kinderattractie? Misschien wil Dick Maas het verfilmen? Waarom laten we deze mensen niet gewoon vrij? We geven ze als dank voor hun bewezen diensten die idiote paleizen, schenken ze ook nog eens belastingvrij hun in de loop der eeuwen bij elkaar gegraaide miljarden en wensen ze verder succes. We gaan voortaan voor een staatshoofd dat we zelf mogen kiezen. Een president. Ik geef toe dat je dan kans hebt op een zwaar gestoorde Trumpachtige idioot met een wonderlijk bleekwaterkapsel, maar die kan je na vier jaar ook weer dumpen.
Maar dat we voorgoed aan dit oranje spul vastzitten is toch tragisch? Was deze week ouderwets verbijsterd en geamuseerd toen er wat extra ranzige feiten over de vieze opa van onze koning bekend werden. Bernhard was niet alleen corrupt met zijn Lockheedcentjes, maar hij graaide ook onder blousejes van zestienjarige meisjes. Sterker nog: op Soestdijk hield iedereen ’s nachts zijn slaapkamer op slot uit angst dat die bronstige viespeuk bij je kwam snuffelen. Droeg hij op zijn pyjama ook een anjer? Normale burgers waren onmiddellijk ingerekend door de plaatselijke wijkagent en resoluut in het cachot geflikkerd, maar deze koninklijke smeerlap kon dus gewoon zijn gang gaan. Waarom? Toen bewezen was dat hij een dikke miljoen aan smeergeld had gevangen mocht hij voor straf nooit meer met de verkleedkist spelen. Zijn uniformpje moest uit. Meer niet. Dat was het. Ongelooflijk toch? „De bak in met die oplichter”, hoorde ik toen veel mensen zeggen en die wisten nog niet dat hij in de donkere gangen van zijn paleis ook nog eens vrouwen ongevraagd trachtte te vingeren.
Had deze week oprecht medelijden met Beatrix, die de inhoud van papa’s strontkar weer een keer verplicht moest ruiken. Vrees dat zij en de rest van de familie oneindig veel meer weten over deze derderangs Duitser. De paleistapijten bobbelen van de geheimen. Ze zullen niet blij zijn met dit boek waar ze niet aan hebben meegewerkt, maar volgens mij valt de schade nog mee. De hoofdrolspelers zijn dood en we lezen wat we al wisten: dat die Juliana behoorlijk door de ratten besnuffeld was. En Bernard was gewoon een lul. Iets anders kunnen we er niet van maken.
Vind het ook wel zielig voor Jeroen Krabbé. Hij was tenslotte een van de beste vrienden van de prins. Maar uiteindelijk is het duidelijker dan duidelijk. Zowel na dit boek over Juliana als na de tragische discussie over het zakgeld van die arme Amalia kan je maar één ding concluderen: verlos ons van deze mensen. En verlos hen van ons. We moeten dit elkaar niet aandoen. De Middeleeuwen zijn al een tijdje voorbij. En dat geldt niet alleen voor Zwarte Piet.
Bron: NRC Handelsblad