In tijden van oorlog, terreur en volkeren op de vlucht merk ik dat ik een enorme behoefte heb aan iets luchtigs. Iets surrealistisch dat in schril contrast staat met de gruwelijke werkelijkheid. Daarom ben ik Gerrit Zalm zo dankbaar. Humberto Tan vertelde dat de baas van de net geredde ABN AMRO dagelijks zit te gamen op zijn bankcomputer.
Tussen twee vergaderingen blaast hij als een fanatieke IS-strijder met zijn virtuele kalasjnikov allerlei tegenstanders van zijn scherm. Ik word daar zo vrolijk van. Zeker toen Gerrit het ook nog eens met zijn pretoogjes beaamde.
Met deze mededeling kan je de duizenden vluchtelingen geruststellen. Als die mensen zich schuldig voelen over het feit dat ze ons land te veel geld kosten, dan vertellen wij gewoon dat we zo rijk zijn dat de baas van de ooit failliete bank, die nog voor 80 procent in overheidshanden is, onder werktijd fanatiek zit te schieten als een pukkelige puber.
„In zijn lunchpauze?”, vraagt de verbijsterde Syriër dan.
„Nee, dan flippert hij!”
En daarna laten we dat filmpje zien waarin Gerrit op de Bonte Avond van de bank als een soort Dame Edna zijn personeel toesprak. Dat is en blijft tenenkrommend geestig.
Of ik het Gerrit Zalm kwalijk neem? Absoluut niet. Nogmaals: ik ben hem dankbaar. Hij geeft zo goed de radeloze stand van het land aan. Ons land waar ze op het Journaal afgelopen donderdag aandacht besteedden aan een nijpend nationaal probleem: de verruwing op onze hockeyvelden. Het schijnt binnen de kakkerswereld volkomen uit de klauwen te lopen.
Ik zag onlangs een filmpje waarin een meisje van de keurige hockeyclub Laren een tegenstandster met haar stick omver mepte. Daarna is haar door drie motorbendes een erelidmaatschap aangeboden. Maar dit inmiddels geschorste meisje schijnt geen uitzondering te zijn.
Onlangs zijn de ballen van een scheids verpoederd door een schop van een boze jeugdspeler, het verbale geweld op de velden neemt onrustbarende vormen aan en een veteranenpotje werd laatst tijdelijk gestaakt omdat allerhande bankiers en medisch specialisten met elkaar op de vuist dreigden te gaan. Geestig toch in tijden dat de rest van de wereld balanceert op het randje van WO III?
Want het scheelde niet veel deze week. Was grappig om te zien dat Poetin zich wel degelijk druk kan maken over een neergehaald vliegtuig. Bij de MH17 reageerde hij beduidend laconieker.
Ondertussen werd ik opgeschrikt door het nieuws dat er geruimd gaat worden op de redactie van de Telegraaf. Er moeten journalisten uit. Maar als de krant zijn kerntaken maar niet gaat verwaarlozen. Dat we wel op de hoogte blijven van de zwangerschap van de ex van Raf en weten wanneer de kinderwagen van Xess Cavia een lekke band krijgt.
Ook vrolijk nieuws kwam deze week uit Spanje, waar de supporters van Real Madrid hun wonden likken na de schrobbering tegen aartsrivaal Barcelona. Het bericht ging niet over de ontluisterende nederlaag, maar over de chronische hamstringblessure van vedette Gareth Bale, die de club ooit 100 miljoen heeft gekost. Deze blessure heeft de lieve jongen niet opgelopen op het voetbalveld, maar in zijn Lamborghini. De bestuurdersstoel van deze peperdure sportauto is namelijk te laag en bij het gasgeven forceer je dan je bovenbeenspieren. Nu heeft de clubarts de voetballer verboden om nog langer in deze bolide te rijden. De auto is trouwens niet van Bale. Hij least hem van de ex-voorzitter van FC Twente.
Maar het leukste bericht kwam deze week van een Utrechtse school waar Sinterklaas volgende week niet geassisteerd wordt door racistische Zwarte Pieten, maar door Minions. Dat schijnen gele tekenfilmfiguurtjes uit de film Verschrikkelijke Ikke te zijn. Als de Chinezen dat maar pikken. Zag op een foto dat ze kwetsend geel zijn.
Ik wil volgende week een uitgebreide reportage van het bezoek van de Sint en zijn ridicule Minions in het Achtuurjournaal zien. Inclusief het tevreden commentaar van het door de ratten besnuffelde hoofd van die school. Wil horen hoe hij op het geniale idee kwam om Minions in te zetten. En hoe lang hij al worstelt met zijn drugsprobleem? Want je moet toch wel heel veel gesnoven en geslikt hebben voor je dit aan de ouders en de kinderen bekend gaat maken. Sinterklaasje kom maar binnen met je Minions. En op dat moment speelt de hoogste baas van onze grootste bank heel kinderachtig oorlogje achter zijn bureau. Rakketakketakketakketakketakketak!
Bron: NRC