Ingewikkelde week. Het Nederlands voetbalelftal zo goed als zeker uitgeschakeld en Gordon heeft zes ribben gebroken. Ik weet uit ervaring dat je dan niet kunt lachen. Dus Goor mag voorlopig niet gieren met Geer. Lijkt me zwaar voor de heren. Nou valt er op dit moment ook niet zo veel te lachen. Integendeel.
Het zijn somber stemmende tijden.
Voorbeeld? Las dat twee jongens hun excuses aan Mabel hebben aangeboden omdat ze bier hadden gegoten over het graf van prins Friso. Wat is er ooit met je gebeurd dat je hiertoe in staat bent? Waar ging het mis in je jeugd? Dat je Hazes nog een slokje brengt zou ik kunnen snappen, maar die aardige Friso?
Terwijl ik hier op kauwde zag ik op de televisie een Hongaarse cameravrouw rennende vluchtelingen tackelen zodat ze betere beelden kon schieten. Het voorval werd een paar keer herhaald. Gelukkig ook nog in slow motion. Had er graag een verslag van Jack van Gelder bij gehoord. Begrijp dat de cameravrouw inmiddels ook haar excuses heeft aangeboden. Aan wie? Ik ben verbaasd. Verbijsterd zelfs.
Sowieso over de Hongaren, die in 1956 met tienduizenden uit hun land vluchtten voor de Russische bezetter en die in heel Europa met open armen werden ontvangen. Kreeg een ontroerende brief van een Nederlandse mevrouw, die met een gevluchte Hongaar getrouwd was. De man is onlangs overleden. Hij was dement en in een verzorgingshuis liefdevol verzorgd. Door wie? Door een Ethiopische vluchtelinge.
Dat zijn brieven waar ik van hou. Die stemmen mij optimistisch. En een beetje optimisme kunnen we wel gebruiken. Zeker nu de wanhopige Syriërs massaal onze kant op komen. Ik snap ze wel. Dat je vlucht uit een verwoest wespennest, waar inmiddels ook de Russen schijnen mee te vechten. Voorlopig niet overheen vliegen als je naar Bali gaat.
En ik begrijp heel goed dat de Syriërs naar Nederland vluchten. Dat je in een land wilt wonen waar geld genoeg is. Waar ze meer dan een half miljoen kunnen uitgeven aan een of ander debiel Koningslied. En een half miljoen dat ook weer zoek is. Achteraf is het niet zo duur want we beleven tot nu toe een hoop lol aan dat muzikale meesterwerk. Ik blijf er bij dat we het nog een keer moeten laten uitvoeren door de Jostiband. Dan valt alles op zijn plek. Tot en met de monarchie aan toe.
Duizenden wanhopige Syriërs onderweg naar ons rijke land, waar ik op de radio een psycholoog hoorde die voetbalouders begeleidt. Ouders die bij hun kleine kinderen langs de lijn staan en die moeten leren hun agressie te beheersen. De psycholoog helpt ze daarbij.
Dat is toch fantastisch? Dat daar geld en tijd voor is. Dat je samen met je vrouw een anti-agressiecursus volgt omdat je in het bijzijn van je kroost al twee scheidsrechters het ziekenhuis in geramd hebt. Dan zitten we toch op een radeloos dieptepunt. Ik heb het niet over doorgesnoven hooligans met de schedelinhoud van een ons plankton, maar over ouders die door de week puntlassen of magazijnmedewerker zijn. Die kinderen opvoeden. Die ouders moeten zich leren te gedragen langs de lijn van een veldje pupillen. Daar is een officiële cursus voor. Ongetwijfeld gesubsidieerd. Lijkt me geweldig als je in de pauze van die cursus iets anti-vluchtelingen zegt. Dat het profiteurs zijn. Gelukzoekers! Dat je die Hongaarse cameravrouw wel begrijpt. Als je als kind dit soort ouders hebt, misschien ga je dan later bier morsen op het graf van een onschuldige prins.
Moet deze psycholoog ook eens langs bij de PvdA? Ik denk na het lezen van het interview met Hans Spekman in de Volkskrant eerder aan een stevige psychiater. Wat is die man in de war. Totaal van het padje. Maar hij spreekt wel een mooi Nederlands van dertig jaar geleden. Zijn taal is nog ouder dan zijn truien. Vrees toch dat Asscher de leiding moet gaan nemen. Krijgt Rottenberg toch gelijk. En wat had Asscher als eerste moeten doen? Rottenberg eruit flikkeren en iemand aanstellen die die functie wel aankan. Maar dat hoeft dus niet meer. En de partij moet weer gewoon links worden. Dus vierkant achter de vluchtelingen en de zorg gaan staan. En achter de Groningers. Een PvdA zoals Den Uyl en Kok bedoelden.
En verder? Verder ben ik stil. Doodstil. En denk de hele week niets anders dan: arme Joost Zwagerman.
Bron: NRC