Toen de VVD nog een doodgraver als voorzitter had begreep ik wel waarom ze tegen een vuurwerkverbod waren. De handel is heilig binnen die partij. Geld gaat voor alles. De een zijn dood… Maar inmiddels is de doodgraver al een tijdje geen voorzitter meer. Sterker nog: hij is ondertussen zelf gaan hemelen. En toch houdt de partij krampachtig vast aan het levensgevaarlijke vuurwerk.
In alle Nederlandse gemeenten liepen op Oudejaarsavond politieagenten met felle zaklantaarns te zoeken naar afgerukte pubervingers en verloren kinderogen, terwijl ze door een dronken meute bestookt werden met superstrijkers en lawinepijlen. Die explosieven misten allemaal hun doel omdat iedereen te dronken was om goed te mikken. Niet iedereen deed hier trouwens aan mee. De rest was vooral druk met het hinderen van het ambulancepersoneel dat bezig was om het ontplofte kind te reanimeren. Of dit een incident was? Nee. Het was schering en inslag. In Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Zwolle, Venlo, Hilversum, Middelburg, Leeuwarden en zo zou ik nog wel een Bosatlas of drie door kunnen gaan.
Waarom we zo naar oorlog en gewonden smachten? Geen idee. Maar dat we het willen wist ik veertig jaar geleden al toen ik getuige was van een gluiperd die een gigantische bom in een plukje peuters gooide. De kinderen stonden gefascineerd naar hun sterretjes te staren. Dit liep net goed af door een actie van een alerte volwassene, die de bom met gevaar voor eigen handen wegzwiepte. Nooit vergeet ik het spijtige lachje op het gezicht van de gluiperd.
De laatste jaren is op Nieuwjaarsdag het nieuws altijd hetzelfde. Meer brand dan anders. Meer gewonden dan vorig jaar. Meer zwaargewonden ook. Oogartsen verbaasd, verpleegkundigen verbijsterd, spoedeisende hulptypes overspannen. En ieder weldenkend mens vraagt zich hardop af: waarom willen we dit? Waarom zijn we hier niet faliekant tegen? Dit zeggen we op de radio, op de televisie, in de krant, op het internet, bij de koffieautomaat. Maar de VVD blijft onvermurwbaar. Waarom?
Zit de broer van Dijkhoff tot over zijn wenkbrauwen in de handel en is die man bang voor ontslag en een daaropvolgend wachtgeldsyndroom? Heeft Rutte zelf iets met buskruit? Verhuurt Van Haga huisjes aan de explosieboeren? Waarom wil de VVD per se dat het vuurwerk in de handel blijft? Met alle gevolgen en zwaargewonden van dien? Er staan stoplichten op kruispunten, lage hekjes langs de grachten zodat niemand in het water kukelt, we hebben spoorbomen, kinderen fietsen met Duitse helmen op hun harses en we doen niks aan bommen en strijkers die ledematen verminken en mensen het zicht uit hun ogen jagen. Waarom?
Toen de Utrechtse VVD-burgemeester Jan van Zanen vrijdag zijn gezond verstand gebruikte en op de radio zei dat het klaar is met de kinderbommen en pubergranaten, werd er gereageerd of de man gevloekt had in de kerk. Of hij rijp was voor opname in een gekkengesticht. Als VVD’er tegen vuurwerk zijn! Hoe durft hij? Terwijl hij niks anders zei dan wat een normaal mens moet zeggen: stoppen met die troep. Het jaagt het licht uit kinderogen. Het rukt de handen van dronken types af. Het veroorzaakt de meest verschrikkelijke fikkies met de gruwelijkste gevolgen. En waarom? Om wiens lol gaat het?
Kijk naar New York, Sydney, Shanghai. Daar maken ze een groot professioneel vuurwerkspektakel waar iedereen met volle teugen van geniet. Dat zijn echte wereldsteden.
Waarom wil de VVD dan dat we amateuristisch en dorps doormodderen? Wie heeft welk belang in die vuurwerkbusiness? Gezond verstand! Hoe vaak hoor ik Rutte daar niet over reppen en beppen?
Mijn voorstel? Laat de VVD een commissie van wijze mannen en vrouwen benoemen. Een vuurwerkcommissie die pleit voor een brandwondvrije jaarwisseling. Zonder gehoorschade. Zonder blinden! Zonder dooien. Wie die commissie moet gaan voorzitten? Daar lijkt me maar een VVD’er uitermate geschikt voor. Eentje met vlamervaring. En ze mag haar wachtgeld natuurlijk behouden. Anders doet ze het niet. Een zeer eervolle functie voor iemand met ervaring op dit gebied. En daarna gaan we het er nooit meer over hebben. Kortom: mevrouw Krikke, ga uw gang!
Bron: NRC Handelsblad