26 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

CONTROVERSE (3)

HomeNieuwsCONTROVERSE (3)

De belofte bestaat slechts uit woorden die vervliegen tegelijk met het uitspreken daarvan

De vorige keer heb ik een aantal aandachtspunten genoemd en beloofd terug te komen op een onderdeel van het laatste aandachtspunt dat ik gesignaleerd heb. Het betreft de kwestie van het ministerieel ingrijpen in een individuele strafzaak. De vraag was of de wetgeving die de bevoegdheid geeft aan de minister van Justitie om zowel in algemene zaken als ook in individuele strafzaken zich te mengen door het geven van een aanwijzing, of die wetgeving wel correct is. Correct in de zin van wenselijk. Dus niet correct in de zin van volgens de regels, want die regel bestaat nu eenmaal. Dus, correct in de zin van wenselijk. Maar eerst een korte terugblik. De commissie Van Traa heeft in de jaren ’90 in Nederland blootgelegd dat de politie te weinig aangestuurd werd door het Openbaar Ministerie en het OM het bestuur (de minister van Justitie en de burgermeesters in hun hoedanigheid van plaatselijke hoofd van politie) te weinig informeerde. Iedereen was met stomheid geslagen. Gevolg van dit onderzoek was dat men in politiek Den Haag met een trauma bleef dat nog lang zou duren, namelijk een ongezonde argwaan (op het paranoïde af) ten opzichte van de politie en het OM. De vele aanbevelingen van de Commissie Van Traa hebben geleid tot uitgebreide en jaren durende discussies in de politiek, maar ook tussen wetenschappers. Uiteindelijk heeft het geleid tot een aantal vrij diverse regelgevingproducten. Een van de laatste daarvan was de wijziging van de Wet op de Rechterlijke Organisatie. Die werd in 1999 gewijzigd. Een van de meest opmerkelijke wijzigingen of eigenlijk aanvullingen was dat de bijzondere aanwijzingsbevoegdheid (de bevoegdheid om in individuele/concrete strafzaken een ministeriële aanwijzing te geven) wettelijk werd vastgelegd. De Nederlandse wetgever (de Tweede en de Eerste Kamer) heeft deze wijzigingen goedgevonden, aangezien men nog niet van het trauma genezen was van de bevindingen van de Commissie Van Traa. De vraag blijft of dit wel wenselijk was. De vraag is juist hierom heel legitiem omdat de minister en de Tweede Kamer heel nadrukkelijk beloofd hebben dat van de nu wettelijk geregelde aanwijzingsbevoegdheid in concrete strafzaken geen misbruik gemaakt zal (mogen) worden. Dat is mijns inziens toch de wereld op zijn kop draaien. Men onderkent hiermee namelijk dat met die toekenning van die bevoegdheid er misbruik gemaakt kán worden. De belofte bestaat slechts uit woorden die vervliegen tegelijk met het uitspreken daarvan. De invulling blijft afhankelijk van onzekere, niet beheersbare factoren, namelijk afhankelijk van een individu, de minister, afhankelijk tot welke partij de minister behoort en welke zienswijze die partij of die coalitieregering heeft. Het is niet slechts een theoretische mogelijkheid. Met de naderende verkiezingen in Nederland en de kans dat de PVV sterk uit de bus komt en regeringsverantwoordelijkheid wil gaan dragen, is nu de politieke situatie heel anders dan in 1999 bij de invoering van die wijzigingen. De bejegening van de rechterlijke macht zal heel anders kunnen gaan uitpakken. Ook voor dat deel van de rechterlijke macht dat Openbaar Ministerie heet. Wellicht zal men dan pas gaan beseffen dat een dergelijke aanwijzingsbevoegdheid óók of met name in een kleine gemeenschap als hier op Curaçao tot misbruik kan leiden. Dat blijkt wel uit de uitlatingen en de genomen stappen van onze minister van Justitie. Dat heeft hij kunnen doen omdat de Rijkswet Openbaar Ministerie onder invloed van hetgeen in Nederland reeds mogelijk was, ook de concrete aanwijzingsbevoegdheid aan de ministers van Justitie heeft toegekend. Principieel ten onrechte. De vraag is wat de gevolgen zijn van dit misbruik, zowel voor Curaçao als ook voor de minister. Dat zal een volgende keer aan bod komen. Maar op voorhand moet de minister wel weten dat hij en zijn collegae, zich schuldig maken aan een ambtsmisdrijf wanneer zij handelen tegen hetgeen in de eedsformule staat omschreven. Een eeds- of belofteformule die zij bekrachtigd hebben in aanwezigheid van de gouverneur en andere getuigen met de woorden ‘Zo waarlijk helpe mij God Almachtig’ of met de woorden ‘Dat beloof ik’. Die bekrachtiging is in een proces-verbaal neergelegd. Ik raad hem en zijn collegae aan om die formule nog eens goed door te lezen, want als het zover is dat er verantwoording afgelegd moet worden – niet aan de hen welgevallige Staten, maar aan het volk – dan zal er ongetwijfeld een aangifte komen van een grote groep burgers van deze democratische rechtstaat die zich als benadeelden zullen roeren. Ik zal er een van zijn.

Dit artikel is geplaatst in

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties