Gisteren behandelde de Tweede Kamer de ‘Wet regulering vestiging van Nederlanders van Aruba, Curaçao en Sint Maarten in Nederland’. Al geruime rijd is er stijgende opschudding in het Koninkrijk over dit wetsontwerp. Tegenstanders, waaronder het Overlegorgaan Caribische Nederlanders (OCaN), beschuldigen indiener André Bosman (VVD) van rassendiscriminatie. Rassendiscriminatie lijkt niet direct aan de orde maar als voormalig piloot van straaljagers doorbreekt Bosman liberaal de geluidsbarrière van de mensenrechten, dat wel.
Advertentie
De achterliggende gedachte van het wetsontwerp is om kansarme Nederlanders (zonder ambitie) uit het Caribisch gebied te weren uit Nederland. Opmerkelijk is dat de Nederlandse politiek van mening is dat vreemdelingen moeten integreren in de Nederlandse samenleving als nieuwkomer. Maar de gemiddelde Nederlander die in het Caribisch gebied woont en werkt, meent meestal dat die eisen niet van toepassing zijn op zichzelf. Als de Nederlandse politiek dat van buitenlanders eist, moet zij zelf óók bereid zijn die eisen in de praktijk te brengen. Gezien de grote verwarring die heerst over het vreemdelingenrecht in het Koninkrijk, is het nuttig de Nederlandse inzet daarvoor in de jaren zestig van de vorige eeuw te verduidelijken.
Het vreemdelingenrecht binnen het Koninkrijk
Het vreemdelingenrecht binnen het Koninkrijk wordt geregeld in de internationale mensenrechtenverdragen (EVRM en IVBPR), het Vluchtelingenverdrag, het Statuut van het Koninkrijk (artikel 3, lid 1 letter f en g), de diverse Staatsregelingen vooral hoofdstuk 1 (de grondrechten) en de lokale vreemdelingenwetgeving. Voor Nederland is dat de Vreemdelingenwet met uitvoeringsregelingen. Voor de voormalige Nederlandse Antillen en Aruba was dat de Landsverordening toelating en uitzetting (LTU) van 1962.
Nederlanders in Europa geboren zijn op de Caribische eilanden vergunningsplichtig. Nederland stelt die eis niet aan Arubanen en Antillianen die zich in Nederland vestigen, maar heeft die bevoegdheid wel op grond van art. 3 lid 1 onder f Statuut en art. 2 lid 2 Grondwet. Dit onderscheid in toelating tot de verschillende delen van het Koninkrijk tussen personen met dezelfde nationaliteit is wettelijk geregeld in artikel 2 en 3 van het vierde Protocol van het EVRM (vrije toelating tot het grondgebied van de staat waarvan men onderdaan is) jo art. 5 lid 4 vierde protocol EVRM (beperking van die toelating). Het Koninkrijk maakte destijds een voorbehoud op art. 2 en 3 vierde protocol EVRM om duidelijk te maken dat rechtmatig verblijf in het ene land geen recht geeft op toegang en verblijf in het andere land. Dit onderscheid heeft een economische achtergrond. De Landsverordening toelating en uitzetting (LTU) is een belangrijk instrument om de Caribische arbeidsmarkt te reguleren. Men wilde niet dat Europese Nederlanders de eilanden zouden overspoelen. Dat zou ten koste gaan van de eigen werkgelegenheid. Dat probleem doet zich niet voor in Nederland door het geringe aantal Antillianen en Arubanen die meestal maar tijdelijk naar Nederland komt.
Uw probleem is niet ons probleem behalve in verkiezingstijd
Nederland heeft dit voorbehoud gemaakt ten behoeve van de Caribische eilanden en niet vóór Nederland. Deze regeling kan door Bosman niet a contrario worden gebruikt om een geraffineerde en putatieve juridische basis te creëren uit het niets om de toelating voor Caribische Nederlanders arglistig te bemoeilijken. Ook stemmenwinst wordt met deze strategie nagestreefd (vooral uit de PVV-hoek). De Nederlandse werkloosheid stijgt snel naar de 700.000 en vooral allochtonen zijn daarbij oververtegenwoordigd. In tijden van crisis neemt de discriminatie op de arbeidsmarkt toe, zegt het Sociaal Cultureel Planbureau en niet alleen daar, zoals blijkt uit het voorgaande. Bijna 30% van de allochtone jongeren heeft geen baan. Tweederde moet het doen met een flexibel contract. Bonaire wordt overspoeld door Nederlanders en het leven is er voor de oorspronkelijke bewoners onaanvaardbaar duur geworden door de toevloed van nieuwe draagkrachtige bewoners. Ook is er sprake van ongelukkige transacties van het Nederlandse bestuur, ondermeer voor wat betreft mogelijke fraude met EU-subsidies bij de bouw van een waterzuiveringsinstallatie in Bonaire. OLAF, het Europees bureau voor fraudebestrijding deed onderzoek, maar de uitkomsten daarvan blijven geheim besloot Nederland. Uit de beschikking van de president van het Europees Gerecht van 8 januari 2014 blijkt eufemistisch gezien dat het Nederlandse bestuur (dus ook de politiek) hier ernstig tekort lijkt te zijn geschoten.
Speerpunten spoorloos
Binnen het Koninkrijk en vooral op de Caribische eilanden zal continu meer aandacht moeten worden besteed aan onderwijs en vakopleidingen. Dat zal excessen zoals de voorliggende regeling voorkomen. Sinds 2004 stelt de Arubaanse regering steeds nieuwe en voortschrijdend ontoereikende concepten op van de vreemdelingenwetgeving, die nodeloos gecompliceerd zijn en in de praktijk niet werken. Bij elke regeringswisseling worden de betreffende overheidsdiensten gereorganiseerd met financiële hulp en deskundige ondersteuning van Nederland. Zelfs met een protocol vreemdelingenketen Aruba-Nederland verbeterde de bestaande precaire situatie niet. Ook zette Nederland zich actief in voor het opheffen van Arubaanse overheidsdiensten onder leiding van de PG en met grote toewijding van de Nederlandse vertegenwoordiging. Er wordt nauwelijks gecontroleerd op illegaal verblijvenden. Er is geen duidelijke (koninkrijks)visie op het personen- en goederenvervoer. De staatkundige herstructurering heeft verschillende onderwerpen over het hoofd gezien, zoals het betalen van ‘dubbele invoerrechten’ door de BES-eilanden. De eilanden onderling zouden een soepelere toelatingsregeling moeten toepassen. De eigen belangen zijn te overheersend. Een goede oplossing lijkt het instellen van een commissie op basis van het samenwerkingsprotocol Aruba-Nederland en het IPOK. Met inschakeling van terzake kundige experts kan binnen korte tijd een voor alle partijen aanvaardbare personen en goederenvervoerwetgeving worden opgesteld, bij voorkeur in een rijkswet. Wel met uitsluiting van niet te verdedigen ideologische standpunten zoals de Bosmanwet thans propageert en die in strijd zijn met het gemaakte voorbehoud op de mensenrechtenverdragen, zowel naar de letter als naar de geest. De bestaande Nederlandse politiek van superieure kwaliteit en deugdelijk opportunisme moet worden hervormd. Ook Nederland zou het Koninkrijk serieus moeten nemen.
©2014 Renée van Aller en John de Vries
bron: Knipselkrant Curaçao
Advertentie