Als het Europees Parlement zich tegen je keert weet je dat je dagen geteld zijn. Vraag het Nicolás Maduro, de dictator van Venezuela, het land waarvan de economie sinds 2015 gehalveerd is, driekwart van de bevolking in een jaar tijd bijna negen kilo afviel en de inflatie dit jaar volgens schattingen de 10,000,000.0% aantikt, terwijl de dochter van Hugo Chavez a la Marie Antoinette op social media met de flappen wappert.

Nee, maar even serieus: Maduro heeft grotere problemen dan Guy Verhofstadt. De VS boycotten sinds kort namelijk ‘s lands oliesector, goed voor 90% van de inkomsten, en in het bijzonder staatsoliebedrijf PDVSA. Als gevolg van de sancties wordt $7 miljard aan tegoeden bevroren en zou Venezuela het komende $11 miljard aan inkomsten missen. Terwijl een dochter van PDVSA nog een luttele half miljoen dollar doneerde aan Trump’s inauguratiecomité.

Eerdere sancties

Tuurlijk, de Amerikaanse sancties van vorige week zijn niet de eerste: aanvankelijk stonden hoge overheidsmedewerkers op een sanctielijst en werd de nationale cryptomunt geboycot. Maar tot vorige week gingen de VS, ondanks alle retoriek tegen het regime, vrolijk door met importeren van Venezolaanse olie. In november importeerden de VS nog 563,000 vaten per dag. Amerikaanse raffinaderijen zouden te afhankelijk zijn van Venezolaanse olie. Een andere, meer humanitaire uitleg, is dat de VS niet verantwoordelijk wil zijn voor de totale ineenstorting van het land.

Nucleaire optie

Waarom gaan de VS nu dan wel over tot deze ‘nucleaire optie’? Volgens Veiligheidsadviseur John Bolton is het de bedoeling dat olie-opbrengsten naar gewone Venezolanen gaan, in plaats van in de zakken van het regime verdwijnen. ‘Now is time to stand for the democracy and prosperity in Venezuela’, aldus de besnorde en als hardliner bekend staande Bolton. De sancties kwamen inderdaad kort nadat Guaidó zich uitriep tot interim-president. Guaidó heeft al zeggenschap gekregen over Venezolaanse bankrekeningen in de VS. Nog voor de sancties werden aangekondigd zei Guaidó in een interview er alles aan te zullen doen grip te krijgen op de internationale tegoeden van de Venezolaanse staat en het staatsoliebedrijf PDVSA.

Kale kip

Zouden de VS regime change steunen omdat Amerikaanse banken Venezolaanse obligaties bezitten? Volgens FT heeft Venezuela zo’n $140 miljard aan buitenlandse schulden, waarvan $65 aan private obligatiehouders en $40 aan China en Rusland. Een kleine twee jaar geleden schreven we al dat sommige Amerikaanse banken juist  fors aan Venezolaans schuldpapier verdienden en dat de socialistische Maduro alles in het werk stelt buitenlandse geldverstrekkers tevreden te houden. Daar heb je echter wel buitenlandse valuta voor nodig en laat de export van olie daar nu juist zo’n beetje Maduro’s enige bron van zijn. Waarom zijn internationale obligatiehouders dan enthousiast over een eventueel aftreden van Maduro en een zeer gecompliceerde herstructurering van de schulden? Van een kale kip kun je natuurlijk niet plukken. Pas als het economisch weer beter gaat hebben zij enig zicht op geld. Venezuela heeft immers de grootste oliereserves ter wereld en schuldeisers hebben baat bij economisch succes van het land. Begrijpelijkerwijs geven zij de voorkeur aan Guaidó boven het complete economische mismanagement van Maduro.

Rusland

De Russen hebben trouwens ook zo hun belangen in Venezuela. Rusland steunt Maduro en zou inmiddels duizenden militaire ‘adviseurs’ naar het land hebben gestuurd, aldus Reuters. Volgens Bloomberg heeft het Russische staatsoliebedrijf, Rosneft, voor $7 miljard aan leningen uitstaan in Venezuela en meerdere joint ventures met PDVSA.

Het blijft echter gissen naar de ware reden achter de plotselinge draai met betrekking tot de oliesancties. Bolton staat niet bekend als een humanitair lichtpunt en voor zover we kunnen spreken van een ‘Trump doctrine’ behelst die over het algemeen niet het promoten van democratieën uit de goedertierenheid van zijn vastgoedhart.

Bron: DasKapital