Marijke Brouwer en Lieke van den Krommenacker | Dagblad van het Noorden
Duikinstructeur Erik Doornbos (22) uit Holwierde is nog steeds niet gevonden. Zondag kwam hij om het leven tijdens een recreatieve duik op Bonaire.
Zijn ouders zijn vrijdag afgereisd naar het eiland in de Caribische zee om de plek te zien waar hun zoon het leven liet. Ze vliegen dinsdag terug naar Nederland.
Stikstofnarcose
Zondag, op zijn vrije dag, ging Erik duiken met een vriend van hem, een zeer ervaren duiker. Op zo’n vijftig meter diepte zag de vriend dat er iets niet in orde was met Erik.
Vermoed wordt dat hij te kampen kreeg met stikstofnarcose, wat soms voorkomt bij duikers en ook wel dieptedronkenschap heet, maar niemand weet het precies. De vriend heeft getracht Erik te redden, maar ze zakten steeds dieper en op 119 meter diep heeft hij hem los moeten laten. De zoekactie naar zijn lichaam door de marine is tot nog toe zonder resultaat.
‘Verliefd op geworden’
Holwierde hoorde het onheilsbericht maandag in de loop van de dag. ’s Avonds heeft een deel van zijn vriendengroep een biertje op hem gedronken.
Pieter Jan de Vries (22) is bevriend met Erik zo lang hij zich kan heugen. ,,Zodra ik de geruchten over Eriks overlijden hoorde, heb ik contact opgenomen met de duikschool.’’ Erik werkte bij Stay & Dive in Kralendijk op Bonaire, dat wordt gehuurd door duikschool New Atlantis uit Sappemeer.
Hij kwam in aanraking met de duiksport via zijn opleiding Sport en Bewegen aan het Alfa-college. ,,Hij is er verliefd op geworden’’, zegt Pieter Jan. ,,Hij is gaan duiken in Egypte en toen ik een half jaar op Malta woonde, kwam hij ook om te duiken.’’
Jaarwisseling
Tijdens de feestdagen in december was Erik even terug in Holwierde. De jaarwisseling vierde hij met zijn vrienden in dorpscafé ’t Keilhoes. ,,Een relaxte jongen, altijd plezier als hij er was. Nu hij op Bonaire zat, was hij er nog vaak bij, via Skype’’, zegt Willem Huizinga van het café.
Op 2 januari vloog hij terug naar Bonaire, twee weken geleden kreeg hij er nog bezoek van een van zijn kameraden uit het dorp. ,,Hij was een waaghals, goedgemutst en goedlachs. Niemand van ons had zo’n lach op z’n gezicht als hij’’, zegt Pieter Jan.
Bron: DagbladvanhetNoorden