Opinie Eric Vrijsen
Venezuela kende een zekere democratische traditie. De socialist Hugo Chavez pleegde in 1992 een staatsgreep, maar die mislukte. Vervolgens won Chavez in 1998, 2006 en 2012 de verkiezingen. Hij holde de democratie uit om zijn rode machtskartel te versterken, maar kende zijn grenzen, schrijft Eric Vrijsen.
In 2013 overleed Chavez aan keelkanker. Hij had een van zijn rode kompanen, de voormalige buschauffeur en vakbondsman Nicolás Maduro, aangewezen als opvolger. Chavez koos níet voor de meer radicale ‘chavista’ en destijds mede-couppleger Diosdado Cabello.
Armoede en ondervoeding
Doordat de olieprijs instortte, kon president Maduro niet doorgaan allerlei linkse hobby’s te subsidiëren; Cubaanse artsen en veiligheidsmensen in te huren; politiek te flirten met Iraanse ayatollah’s en de arme bevolking te paaien met voedselsubsidies. Het land gleed af naar armoede en ondervoeding. Straatprotesten werden met steeds bruter geweld neergeslagen.
Sinds deze week heerst er een onversneden dictatuur. Enkele oppositieleiders werden gekidnapt. Zondag werd via gemanipuleerde verkiezingen een Grondwetgevende Vergadering gekozen met uitsluitend ‘chavistas’. Dit nieuwe ‘parlement’ moet de in 2015 gekozen Nationale Assemblee vervangen en een nieuwe Grondwet schrijven.
Pseudo-parlement
Grondwet is een groot woord, want de meeste nieuwe ‘volksvertegenwoordigers’ hebben geen enkele juridische kennis. Feitelijk is hun enige opdracht een tekst op te stellen waarmee Maduro tot in lengte van jaren ongecontroleerd aan de macht kan blijven. Al zijn er ook berichten dat Maduros oude tegenstrever Diosdado Cabello weldra voorzitter wordt van het pseudo-parlement. Cabello zou Maduro feitelijk terzijde schuiven en zich ontpoppen als de sterke man van een nog linkser en bruter bewind.
Milde straf van Amerika
Washington spreekt reeds onomwonden over een ‘dictatuur’ en trof sancties tegen dertien functionarissen uit de directe omgeving van Maduro. Zij mogen de Verenigde Staten niet meer in. Een tamelijk milde strafmaatregel. President Donald Trump had ook een verbod op de invoer van Venezolaanse olie kunnen gelasten. Dan zou hij de Venezolaanse economie pas echt hard treffen, maar dan had hij Maduro waarschijnlijk in de armen van Vladimir Putin (Rusland) en Xi Jinping (China) gedreven.
Kortom, wie politieke strafmaatregelen treft, moet dat niet doen als symbolisch antwoord op de eigen verontwaardiging. Je moet vooraf nadenken over de gevolgen, want als je vooral in je eigen vingers snijdt, lacht de dictator je uit en is het effect contraproductief.
Revanche
In Nederland dringt D66-Kamerlid Sjoerd Sjoerdsma aan op strafmaatregelen tegen het bewind van Maduro. Hij wil dat het kabinet – samen met andere EU-lidstaten – Venezolaanse functionarissen aanpakt via hun eigendommen, bankrekeningen of andere middelen in Nederland en Europa.
Klinkt sympathiek, maar is dit ook verstandig? Tienduizenden Venezolanen ontvluchten hun land. De meesten naar Colombia. Als Maduro en zijn medestanders geprikkeld raken, nemen ze revanche op Nederland. Het is voor hen een koud kunstje om een exodus van bootvluchtelingen op gang te brengen in de richting van Aruba, Bonaire en Curaçao.
Deze eilanden liggen vlak voor de Venezolaanse kust. Officieel zijn de eilanden zelf verantwoordelijk en mogen de vluchtelingen niet als asielzoeker doorreizen naar Schiphol. Maar de praktijk is harder dan de leer. Venezuela hangt boven een afgrond van dictatuur en chaos. Beter dan te pokeren met symbolische sancties, kan Den Haag de Kustwacht en de defensie rond de Antillen versterken.
Eric Vrijsen
Politiek verslaggever Redacteur Eric Vrijsen (1957) volgt voor Elsevier Weekblad sinds 1994 de Nederlandse politiek.
Bron: Elsevier
Aardig artikel in de Trouw!
https://www.trouw.nl/home/amerika-treft-sancties-tegen-venezuela-maar-blijft-massaal-olie-importeren~aa2ebf2b/
@Tuma 1-0
Als ik het samenvat is het normaal dat Nederland in Europa half Afrika en Midden-Oosten als vluchteling opneemt maar als hetzelfde gebeurt in Aruba en Curacao dan is dat een probleem omdat er niet doorgesluist kan worden naar Nederland.
Gezien alle retoriek over kolonialisme en paternalisme in de landen Aruba en Curacao tegenover het Koninkrijk had ik een ruimhartiger houding verwacht.
Maar ja, solidariteit is mooi maar het moet wel betaalbaar blijven (bij voorkeur door een ander).
Voor Renée van Aller en partner is misschien het dubbele van Nederland vreemd. De inwoners van de Caribische eilanden zijn dergelijke opstellingen al eeuwenlang gewend. Niet alleen bepaald Nederland het buitenlands beleid, middels aanpassingen van de Rijkssanctiewet, dienen de eilanden automatisch maatregelen van Nederland en/of de EU tegen Venezuela over te nemen.
Het schrikbeeld dat men wilt oproepen m.b.t. een vluchtelingenstroom vanuit Venezuela zoals dat vanuit Libië zal niet gebeuren. Daarnaast is het nog maar de vraag of een instroom van Venezolanen de economy van met name Curaçao negatief zal beïnvloeden. Eric Vrijsen is bekend met de nederlandse politiek, echter ten ozichte van Venezuela spelen nog een heleboel andere factoren een rol. Onder andere de ostelling van de Verenigde Staten, die nu een president heeft die zich lovend uitlaat over een aantal dictators (Bashar al-Assad, Robert Mugabe, utin en zelfs Kim Jong-un). Naar verluid is Venezuela goed voor 10 procent van de Amerikaanse olie-import. Momenteel is het Senator Rubio die met koude-oorlog rethoriek, zoals gebruikt tegen Cuba, het buitenlandse beleid van de VS tegenover Venezuela helpt bepalen (Florida kent een significante groep Venezolanen). Daarnaast is er Stephen Bannon, president Trump’s Chief Strategist, die als een “voorstander van een apocalyptische geopolitiek” bekend staat. Van belang zal zijn in hoeverre het Bannon lukt om Latijns-Amerikaanse katholicisme (“bedrock of Catholisism today”) te beïnvloeden en verder “in de handen van het VS religieuze rechts” te drijven.
Land willen zijn neemt met zich mee dat men dan ook als land met de voor en tegenslagen zal moeten omgaan. Opvallend dat degenen die `Independiente` voorstaan alweer druk bezig zijn om naar het koninkrijk te wijzen.
Het gaat niet meer om interne politiek crisis van Venezuela alleen en mogelijke vluchtelingen die een beter toekomst aan het zoeken zijn zowel bij de buurlanden in Zuid Amerika of Caribische eilanden. Maar met mogelijke economische sancties VS en mogelijk EU/Nederland in de poort tegen Venezuela, niet alleen uit kunnen gaan breiden in geografische politieke crisis waarbij Curaçao tegen wil en dank betrokken zal worden. Zoals al lijkt kunnen we niet gaan rekenen op Nederland. We moeten niet alleen rekening houden met een stroom Venezolanen maar ook economische krimp voor Curaçao bij sancties tegen b.v. PDVSA.
Nederland bepaalt het buitenlands beleid. Dus is Nederland in theorie zeer menslievend in Nederland, maar voor de rest van het Koninkrijk hardvochtig? Wel vreemd, want de rest van het Koninkrijk is ook partij bij het Vluchtelingenverdrag. Hebben we dan verschillende soorten echte vluchtelingen binnen het Koninkrijk? Gezichtsverlies voor Nederland kan niet, maar voor de rest van het Koninkrijk wel? Waarom wordt er met twee maten gemeten? Als Plasterk langs komt toch maar even informeren hoe dat zit. En geen genoegen nemen met de eigen autonomie, want dat speelt hier geen rol. Het kan ook nog zijn dat de eilanden geen cent in kas hebben voor opvang. Zijn er criteria voor wanneer een burgeroorlog uitbreekt? We dachten dat die er al was? Renée van Aller&John de Vries
Klopt allemaal Eric. Het enige Nederlandse marineschip in de regio is de haven binnengesleept en inmiddels kan dat weer zelfstandig varen. Er zijn geen saluutschoten gelost, dus Maduro kan op de volle laag rekenen.
De geweren van de mariniers zijn ook aan een opknapbeurt toe en bij oefeningen moeten ze PANG roepen om munitie te sparen.
In dat licht is de oproep voor militaire waakzaamheid tamelijk koddig.
Helaas hebben de slachtoffers van Maduro daar niets aan.