Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao?
Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres: [email protected]
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discrimeneerende taal inhouden worden door ons niet gepubliseerd.
Vandaag laten we ” Reinoud van den Berkhof ” aan het woord…………..
Wanneer wordt ons dushi Kòrsou wakker?
Een vraag die mij al jaren bezig houdt.
Omdat die vraag nooit beantwoord wordt, loop ik als inwoner van dit land het risico om in slaap te vallen en zelfs, om nooit meer uit die slaap wakker te worden.
Geen slaapziekte maar het resultaat van een sluipend zelf-euthanaserend euthanasieproces.
Iedere dag lees ik op Facebook of via ingezonden brieven, columns of opiniestukken in de krant, pogingen van dezelfde mensen om wakker te blijven, maar, die keer op keer door andere ‘dezelfde’ mensen, terug in hun slaapkussens worden geduwd.
En dat in die kussens terugduwen kost ons burgers geld. Veel geld.
Ons Land is een uniek land.
Het is het enige land op deze kleine wereld waar niets gebeurt of verandert.
Het is ook het enige land, waar niet veranderen en niets gebeuren, geld kost.
Dat kan ook niet anders, want al die Facebook- en krantenschrijvers hebben hetzelfde DNA.
En dat kun je niet veranderen, omdat dat ook nog eens erfelijk is vastgelegd.
En omdat wij allemaal hetzelfde Facebook-DNA hebben, weten wij ook, hoeveel, waar en naar wie al dat geld naar toe gaat, dat door ons burgers betaald moet worden.
De ontvangers van dat geld hebben namelijk hetzelfde DNA wat wij hebben.
En dus verandert er niets en gebeurt er niets en laten wij ons zelf steeds verder euthanaseren.
Dat is erg vreemd, want euthanasie op ons eiland is heel erg verboden.
En toch laten wij ons burgers ons dat gebeuren.
Ook dit verandert niet.
Wij spelen met ons allen graag ons nationale, favoriete spelletje ‘gelddoekje leggen, niemand zeggen, kukeleku er kraait geen haan’. ‘Keer niet omme, keer niet omme, want hier leg ik mijn gelddoekje neer’.
En de volgende keer wordt het gelddoekje weer achter iemand anders rug gelegd.
Alleen op Facebook zien wij, waar en bij wie het gelddoekje wordt neergelegd.
En zo krijgt iedereen van dezelfde en de andere dezelfde mensen bij toerbeurt eenzelfde soort gelddoekje achter zijn of haar rug gelegd.
Er worden ‘onafhankelijke’ onderzoekscommissies benoemd en internationale onderzoeksbedrijven ingehuurd om te onderzoeken, wat wij hier op ons eiland, allemaal al lang weten.
En ook dat kost ons burgers geld.
Alleen daarna gebeurt en verandert er niets.
Alweer niets, net als al die decennia jaren voorheen.
En over een tijdje lezen wij in de krant en op Facebook weer diezelfde verhalen van en over diezelfde mensen door en van diezelfde andere mensen.
En omdat dit alles zo enorm ingewikkeld is, gebeurt er niets en verandert er niets en dat willen wij ook niet en kunnen wij ook niet.
Dat ons burgers, ons dit zoveel geld kost, alleen dat, dat willen wij wel.
Omdat wij graag betalen, opdat er niets gebeurt en niets verandert.
En zo dommelen wij en ons Land onszelf in een diepe slaap, waaruit wij nooit en nooit meer wakker willen worden.
En zo gebeurt het, dat er niets gebeurt en niet verandert op ons dushi Kòrsou.