Opinie Pieter Anko de Vries | Friesch Dagblad
Het Europees Parlement heeft Nederland verklaard tot belastingparadijs. De regering vindt dat dit niet klopt.
Het is nu officieel. Nederland is een belastingparadijs. Dat vindt tenminste het Europees Parlement. Net als Luxemburg, Malta, Ierland en Cyprus hoort Nederland op een zwarte lijst van fiscaal foute landen, zo sprak de meerderheid van de parlementariërs zich gisteren uit in Straatsburg. In 2017 deed het Europarlement een eerdere poging om Nederland in de hoek te zetten maar die haalde het toen op één stem na niet.
Belastingparadijs
De indiener van de motie die het parlement nu wél tot deze uitspraak wist te verleiden, was de sociaaldemocraat Paul Tang. Hij repte van een ‘historische uitspraak’ en riep Nederland op te stoppen met de huidige belastingpraktijken.
Belastingontwijking kost de gewone belastingbetaler uiteindelijk geld
Buiten Nederland zijn velen er al jaren van overtuigd dat ons land een belastingparadijs is. Vorig jaar werd Nederland nog betiteld als het grootste kanaal voor belastingontwijking in de EU. En ook binnens-lands zijn die geluiden te horen: in november 2017 dienden tijdens de algemene financiële beschouwingen de SP en GroenLinks nog een motie in die stelde dat Nederland een belastingparadijs zou zijn. Maar die motie werd door een meerderheid van de Kamer verworpen. Wat er ook in het buitenland werd beweerd, Nederland is geen toevluchtsoord voor grote bedrijven die hier een brievenbus neerzetten en vervolgens relatief een schijntje moeten afdragen aan de fiscus, zo liet ook het kabinet weten.
Ook aan het signaal uit Straatsburg zal het kabinet zonder veel moeite schouderophalend voorbij kunnen gaan. Veel meer dan een papieren tijger is de motie die ons land op de vingers tikt niet.
Fraude
Maar het is intussen wel een feit dat er in de EU jaarlijks meer dan 900 miljard euro verloren gaat door belastingontwijking en fraude, zo blijkt uit Brussels onderzoek. Nauwere samenwerking tussen de lidstaten en betere opsporing zijn daarom essentieel, zeggen de onderzoekers. Het parlement wil daarom dat het vetorecht bij belastingzaken verdwijnt. Met dat vetorecht kan één lidstaat eindeloos beoogde regelgeving blokkeren. Kleine landen als Nederland hebben daar in het verleden mee gedreigd of het daadwerkelijk gedaan.
Want de kleine landen die nu als belastingparadijs zijn betiteld, vinden dat ze als het gaat om vestigingsklimaat maar moeilijk kunnen concurreren met grote staten als Duitsland en Frankrijk. Dat heeft alles te maken met het feit dat het aantrekkelijker is voor bedrijven om zich te vestigen in een grotere markt. Dáárom bieden de kleinere ‘belastingpiraten’ soms gunstige belastingregimes aan aan grote, mondiaal opererende bedrijven. Maar dit kost de gewone belastingbetaler uiteindelijk geld. Voor die 900 miljard euro kunnen veel mooie en nuttige dingen worden gedaan voor de maatschappij.
Reageren? [email protected]
Bron: Friesch Dagblad
Ik ben het hier fundamenteel mee oneens, maar dat zou een essay vergen. Ik volsta met enkele opmerkingen:
1. Het argument dat kleine landen een oneigenlijk instrument inzetten om te concurreren wordt te makkelijk terzijde geschoven. Wie niet sterk is moet slim zijn; ze kunnen niet schermen met grote afzetmarkt en arbeidsmarkt, of grote logistieke hubs. Daarbij focust de kritiek erg op de belastingtarieven en wordt veronachtzaamd dat grotere landen in plaats daarvan allerlei andere faciliteiten kunnen en zullen aanbieden. Dit is mooi te zien nu de Brexit nadert: landen buitelen over elkaar bij het aanbieden van gebouwen, goedkope bouwgrond en andere faciliteiten. Hetzelfde zie je bij sportevenementen als de Olympische Spelen…
2. “Voor die 900 miljard euro kunnen veel mooie en nuttige dingen worden gedaan voor de maatschappij.” Hoe krijg je het uit je toetsenbord? Geld dat in de private sector is verdiend wordt hier beschouwd als een onuitputtelijke natuurlijke hulpbron (zoiets als olie), waar de overheid naar believen uit kan putten. Impliciet zit daar de veronderstelling in dat de overheid beter weet waar geld van belastingbetalers aan moet worden uitgegeven dan die belastingbetalers zélf. Daarnaast wordt de winst van kleine en grote) bedrijven meestal weer geïnvesteerd op plaatsen waar dat aantrekkelijk is (of uitgekeerd aan aandeelhouders die het ook deels consumeren/investeren in de economie).
3. Belastingontwijking (legaal; zie het als “zuinig met je geld omgaan”) en fraude (illegaal) moeten niet op een hoop geveegd worden. Maar veel belangrijker: geen van tweeën heeft iets te maken met belastingfaciliteiten die een land aanbiedt aan buitenlandse investeerders.